Alien

Gevangen

'Laat ons eruit!' riep ik toen ik net tot de deur raakte. Ik hoorde dat Rivano wakker werd. 

'Hallo schone slaper. Mooi weertje buiten, niet?' zei ik sarcastisch. Rivano besefte daardoor dat ie vastzat. En echt groot was de kamer niet. Reken maar. Mijn ketting was ongeveer een meter lang. En ik kon aan de deur. En aan Rivano, die aan de andere muur kon. Ik gaf een hele tijd later het roepen pas op, en ging tussen de 2 palen zitten waar wij aan vastzaten. Rivano kwam naast me zitten. 

'Doen jouw armen ook zo'n zeer?' vroeg ik 

'Jep. Denk je dat ze ons lang gaan vasthouden?' 

'Ze doen het bij mijn moeder al 16 jaar. Als ze nog niet dood is.' zei ik. 

De deur piepte zo hard dat Rivano en ik onze handen over ons oren sloegen om ons gehoor te beschermen. 

'Ze is niet dood. Ik heb ze zelfs meegenomen voor een eerste kennismaking. Is dat niet aardig van de baas?' Het was mijn "grootvader". Hij gooide een vrouw binnen en maakte haar vast aan dezelfde paal als waar ik aan zat. 

'Estelle? Je bent zo groot geworden.' de vrouw gaf me een knuffel. 

Ik keek voor bevestiging naar Rivano. 'Het is echt je moeder.' zei hij. 

'Logisch. Het is 16 jaar geleden dat je me gezien hebt.' zei ik. 

'Al zo lang? Sorry.' 

'Waarom sorry. Je zat vast. Je kon geen kant op.' zei ik.

We praatten een hele tijd bij. Mijn moeder was blij verrast geweest toen ze merkte dat Rivano en ik een koppel waren. 

Tegen de avond, nu ja, ik denk dat het avond was. Het was in ieder geval een hele tijd later, brachten ze ons wat te eten. Nu ja. Droog brood met warm water. Dat brood was nog niet het probleem, maar het water... 

Ik hoop maar dat we hier wegraken