Alien

Moeder worden? WTF

'Pardon?' vroeg ik. 

'Je hebt me goed genoeg gehoord.'

'Ik ben 16!' riep ik uit. 

'Wel pech gehad dan.' De onderzoeker liep buiten en sloeg de deur toe. 

'Wel. Wij gaan dus een kind krijgen.' zei Rivano. 'Om eerlijk te zijn, zo erg is dat toch niet?'

'Als ik klaar zou zijn om moeder te worden misschien.' antwoordde ik. 

Rivano sloeg zijn armen rond me heen. 'Hey.' 

Ik glimlachte zwak naar hem. 

Enkele dagen later zaten we nog altijd in de kamer. De mensen werden ongeduldig. Op een dag stonden ze met een hele delegatie voor onze neus. 

'Luister eens goed, E.T.'s.' dreigde hij 'gaat dat hier nog lang duren. Als jullie geen werk gaan maken van die kleine, zullen de gevolgen heel onaangenaam zijn.' 

'We wachten op mijn vruchtbare periode.' verzon ik snel. Ze haalden een apparaatje boven. 

'Jullie hebben geluk. Die begint morgen.' 

Dit meen je toch niet. 

'Dus, niet vergeten.'

Een week later. 

Ik hing boven een emmer. Nu al last van zwangerschapskwaaltjes? Dat is wel heel vroeg. 

Ik werd weer naar een laboratorium gebracht, waar ze aan mijn buik begonnen te onderzoeken. 

'Laat. Mijn. Buik. Met. Rust.' tierde ik.

Opeens stond Rivano er. 'Je hebt het meisje gehoord. Laat haar met rust.'

'Hoe ben je er uit geraakt?' 

'Iemand heeft het deurtje van onze kooi open laten staan. Waarvoor dank.' zei hij. 'Estelle, aan jouw de eer. Ik heb de schakel al omgehaald.' zei hij. Ik bevroor de onderzoekers, en verbrandde alle papieren over ons. 

'Je moeder is ook al uitgebroken. We kunnen gaan.' 

'Goed.' We renden naar buiten, en gingen samen door een gat naar Caldera. We kwamen in het paleis aan.  

Mijn vader trok mijn moeder en mij in een knuffel. Ik voelde weer wat opkomen, wrong me uit de knuffel en rende naar het toilet. 

'Wat was dat?' vroeg hij. 

'Euh.'