Alien

De redding

'Weet je, ik had het moeten weten.' Natuurlijk. Ging ie het rekken. 'Toen ik mijn zoon hier in de gang zag.. En zijn gedrag is ook zo hard veranderd de laatste jaren.'

'Ooit gehoord van de puberteit?' vroeg ik sarcastisch. Ik kon nog altijd geen kant op. Misschien als hij lang genoeg praatte dat hij wat ontspande en ik weg kon. Of me toch vrij vechten.

'Ach, ik ratel maar door. Mijn excuses uwe hoogheid.' Hij lachte. Hij hief het geweer weer. En geloof me, erg leuk om recht in een loop te kijken is het niet. Zijn vinger ging naar de trekker. 

'Zeg maar dag tegen je leventje.' zei hij.

Oké. Nu werd het echt wel tijd voor dat plan. 

Opeens zette Lexy haar keel open. Snel trapte ik het geweer uit zijn handen en sprong ik recht. 

'Wat is dat?' 

'Een baby. Nog nooit gehoord? Je hebt een zoon, weet je dat?' zei ik. 

'Die verrader is mijn zoon niet meer.' zei hij. 

'Het is geen verrader.' Deze keer viel ik aan. Links, rechts, trap. Links, rechts, trap, en dan eens rechts, links.

Uiteindelijk lag hij op de grond. 

'Rivano! Ben jij klaar?' riep ik over het geween van Lexy uit, terwijl mijn dolk op zijn vaders keel stond. . 

'Al eeuwen' kreeg ik terug. 

'Wel, neem dan als de bliksem een paar handboeien. Er ligt hier een oude bekende.' antwoordde ik. 

Vrijwel meteen stond Rivano in de kamer. 

'Jij.' 

'Zorg jij dat hij in de cel raakt. Ik heb iemand te kalmeren.' zei ik. 

'Doe ik.' 

Ik liep naar het wiegje en nam Lexy op, net op het moment dat Rivano zijn vader naar buiten geleid had. 

'Jij hebt echt wel een geweldige timing, hè.' lachte ik. 'Niet dat ik er boos om ben.'

_________________________________________________________________________________________________________________

HEY

WEER EEN HOOFDSTUK. IK HOOP DAT HET TOCH EEN BEETJE LEUK WAS!