Alien

bekentenissen

Ik stond op. 'Misschien is het beter als we elkaar niet meer zien.' zei ik. Het deed me mentaal pijn om deze woorden uit mijn keel te wringen.

'Estelle? Wat is er?' vroeg hij. 

'Zoals ik zeg. Ik denk dat het beter is als we elkaar niet meer spreken.' 

Rivano duwde me tegen een boom, ik kon geen kant op. 

'Jij gaat mij perfect uitleggen wat er is. En waag het niet te liegen, want één van mijn krachten is om leugens aan te voelen.' zei hij dreigend. 

'Goed.' ik haalde diep adem. 'Ik ben het. Ik ben de troonopvolgster.' de tranen stroomden over mijn wangen. Ik hield van Rivano, maar nu zou hij me haten. En waarschijnlijk vermoorden. 

Ik had heel veel verwacht, maar dit niet. 

Rivano trok me in een knuffel en wreef troostend over mijn rug. 

'Hey.' hij duwde mijn kin voorzichtig omhoog en keek recht in mijn ogen. 

'Denk je echt dat ik de koning haat? Ik zit alleen maar bij die groep omdat mijn vader me verplicht. De koning heeft nooit iets gedaan om ervoor te zorgen dat ik hem haat. Behalve dan misschien het bestaan van een dochter verzwijgen.' hij glimlachte een scheve glimlach en ik werd helemaal week.

'Wel, we weten het zelf nog maar net iets langer als een maand.' zei ik terwijl ik een stapje achteruit deed.

Rivano glimlachte nog altijd. 

'Weet je. Ik heb altijd geleerd dat de leiders domme, stomme, egoïstische en lelijke figuren zijn. Jij past bij helemaal niets van die beschrijving.' zei hij. 

Ik lachte

'Dus, hoe bevalt het hele ik-ben-dochter-van-de-koning-van-een-planeet ding?' vroeg hij. 

Ik lachte: 'Wel, we proberen het geheim te houden. Tot nu toe weten alleen ik, mijn vader, dokter Lagrano en jij het.' zei ik. 'En ik zou het graag zo houden' zei ik. 

'Dat begrijp ik.' 

Opeens trok hij me tegen zich aan en drukte zijn lippen op de mijne. Eerst was ik verbaasd geweest, maar toen drukte ik mijn lippen nog harder op de zijne. 

________________________________________________________________________________________________________

WIE ZAG DIT AANKOMEN????