Taste of Sky (EL Girls Series #1)

Chapter 44

Chapter 44

Pedro insisted that he wanted to carry me but I refused. Sa halip ay humawak na lamang ako sa balikat niya sa paglabas ko sa tent.

Asking him to carry me is quite dramatic. Kung kaya ko pa naman lumakad kahit papaano.

I want to see the situation and I can't settle my body inside and just hear the news.

Nang ilabas ako ni Pedro ay sumalubong sa akin ang mga kasamahan kong lalaki na kapwa na may kasamang kani-kanilang mga pamilya. Laughing and hugging each other yet with pain.

Unang nakapansin sa akin ang lifeguard, buhat nito ay isang batang babae na kahawig niya. Kung hindi ako nagkakamali ay anak niya ito, tinapik niya ang babaeng kasama niya at tumingin rin ito sa gawi namin ni Pedro.

The woman smile at me with tears in her eyes. Nagsimula na ang mga itong humakbang patungo sa direksyon namin, hanggang sa maagaw ang atensyon ng bawat pamilyang may kanilang sariling mga mundo kanina.

They all looked at me. Bawat lalaking siyang tinulungan ko ay may tipid na sinabi sa kanilang mga asawa, anak o sa kahit sinong pamilyang kasama nila sa mga oras na ito.

Their faces lightened as they gave me their genuine smiles. It's melting my heart.

"Can't you see it baby, isn't it great looking at your hard work? Isn't it great to accept what you deserve? Their smiles are only for you and I'm happy witnessing it."

"Yes, nakakagaan ng pakiramdam Pedro."

"Yes, smile is the priceless. Isang bagay na hindi kayang pantayan ng kahit gaano kalaking salapi." Humilig ako kay Pedro.

"Thank you.."

"No, I should be the one to thank you Behati. You let me share this moment with you." He grinned.

"Because I can't stand properly, I need assistance." Nawala ang ngisi nito sa akin.

"This is when you ruined the moment again, baby. Unromantic woman." I laughed.

I saw Bell from afar looking at me, he even raised his eyebrows when our eyes met.

Kaya pala hindi maganda ang pakiramdam ko sa kanya, I always hates male pilot at the beginning katulad ng pakiramdam ko kay Jensen at Pedro noon. Same feathers. Mayayabang.

"I don't like the way he looked at you. Pag-uumpugin ko sila ni Jensen." Bulong ni Pedro sa akin.

"Come on Peter, lahat na lang kaaway mo."

May lumapit sa amin at binigyan ako ng upuan, inalalayan akong umupo ni Pedro. Hindi rin nagtagal ay nakalapit na rin sa amin ang bawat pamilya.

Nagsimulang lumapit sa akin ang mga bata na siyang mga anak ng aking tinulungan. Most of them gave me different kinds of fruits.

"Thank you," I slightly nodded my head as I received their gifts.

Their parents are smiling as I interact with their sons and daughters. They tried their best to speak English for me to understand them. Abala naman si Pedro sa pag-agaw sa akin ng mga prutas.

"Boyfriend plus assistant," bulong nito.

"I can peel apples for you, Pedro. I can feed you grapes and orange." Muntik na niyang mabitawan ang prutas sa sinabi ko.

"Am I imagining things?"

"Too bad, yes Commander."

"Yeah," tamad na sagot nito.

Lumapit na rin sa akin ang mga asawa, anak at kapatid ng mga lalaking naging kasama ko.

I was shocked when someone kneeled on me and grabbed both of my hands. She's a teenager with her shoulders shaking. Nakayuko ito sa mga hita ko habang patuloy ang pag-iyak nito, nangangatal ang kamay niya habang hawak nito ako.