"Meli? Je ti?" I thash kur ajo u shkeput nga krahet e mi.
"Dora vete,nuk me paska harruar." Ne fakt Aleksi e ka patur permendur 27 here ne dite dhe keshtu nuk kam si ta harroj.
"Joo. Si mund te harroj un shoqen me te cilen jam rritur." I thash dhe leviza koken per te pare Esmeralden qe u be gati te ike.
Nuk deshiroja ta ndaloja sepse e di qe Meli do e bente te ndjehej keq. Keshtu qe e lejova qe te largohet..
U degjua me pas ajo dere e shkrete e makines qe u perplas dhe me pas nje xhirim gomash dhe makina iku aq shpejt.
"Po kjo kush eshte dhe ca pati?" Meli nisi me pyetesorin dhe Aleksi nuk mund te rrinte jashte.
"Gruaja e Teos." Kur degjova ato fjale qe tha Aleksi,mu duk vetja aq i lumtur. Dhe hyra ne mendime duke menduar Esmeralden si gruan time.
"Huh.. Teo je martuar? Urime." Me pyet dhe me thot urime. Po ti them un JO,per ca do vlej ky urimi?
"Hajde njerez,ngelem ne dere te spitalit." U thash duke nderruar muhabet dhe hyra me ta ne makine,me mdihmen e Aleksit.
..
Zilja e deres kishte disa caste qe degjohej,por e kisha te pamundur ta hapja,mami kishte ikur dhe nje zot e di se ku,e ndersa babi kishte gjithe diten qe nuk ishte dukur.
"Maaa.. hape deren." Bertita por me kot,ajo nuk ishte seriozisht ne shtepi. Eshte larguar me mendimin qe une isha ne gjume,por ja qe zilja e deres me zgjoi.
U mundova te merrja karrocen dhe po e arrija pak nga pak,por pas nje dhimbje qe ndjeva ne kurriz rashe ne toke dhe u vrava aq shume.
"Teooo.. zot,por perse u ngrite." Zeri i Embel i Esmeraldes u degjua ne tere shtepin dhe me besoni qe harrova qe isha i shtrrire ne toke dhe dhimbja me kaloji aq shpejt..
"Si hyre ti ketu?" E pyeta dhe i zgjata njeren dore qe te me ndihmonte te ngrihesha nga aty,por fuqia e saj ishte e vogel dhe perfundoji siper meje.
"Kam celesin.. harrove?" Pershperiti ajo dhe mbeshteti duart ne kraharorin tim.
"Nuk harrova.. por perse errdhe."
"Doja te te shihja nese je mire." Me tha ajo dhe u mundua te ngrihej.
"Jam mir." I thash dhe vendosa doren ne krevat per tu ngritur nga dyshemeja por e kisha te pamundur.
"Te ndihmoj un?" Pershperiti ajo.
"Jo." Ja ktheva dhe ende po perpiqesha qe te ngrihesha.
"Je kokefort.. a nuk e shikon qe nuk mundesh." Me bertiti ajo dhe me kapi krahun,e ne momentin qe arrita te ulesha ne krevat e terhoqa ate drejt vetes dhe ngjesha fort buzet e mija ne te saja.
Me kishin munguar aq shume ato buze..
"Kjo ishte me hile." Tha ajo duke qeshur dhe vendosi duart rreth qafes time.
"Hile? Ku e pe hilen ti ketu?"
"Un te ndihmova.. ti me puthe."
"Ti vete doje te me ndihmoje dhe puthjen e meritoje per ndihmen."
"Ashtuu.. " ishin vetem keto fjale qe tha ajo dhe me pas buzet e saj qe preken te mijat.
Nuk kisha ndermend te ndalesha po mos kishte qen per ate moment ate nate.. ajo me kishte refuzuar dhe kishte pranuar qe donte Marcon,shume kujtime me kaluan ne mendje rreth asaj nate dhe largova koken nga Esmeralda e cila e hutuar me shikonte..
"Ik nga ketu Esmeralda... eshte me e mire per ne." I thash dhe ula koken per te mos ndeshur syte e saj.
"Nahh.. mjaft bere shaka." Ma ktheu ajo dhe me duar preku fytyren time,ende nuk e kishte besuar qe ato fjale ishin te verteta.
"Largohu.. ti nuk me do,nuk dua te rrish prane meje per meshire."
"Un te.." u nis te flase ajo,por ndaloji.
