The Subtitute Wife

Chapter 17

Adrianna POV

Halos isa't kalahating oras na kami na nasa byahe, halos puno at simentong daan na lang ang nakikita ko. Alam kong nasa tagaytay na kami since andito ang isa sa old mansion ng King ng Illuminati.

Kanina nung paalis kami ng Mansion, si Thomas lang ang naka-convoy sa sasakyan namin ni Adam, but along the way isa isa na ding sumabay sa sasakyan namin yung ibang kasamahan ni Adam, if I remember them correctly their name are Hell, Heaven and Jake.

Tahimik lang ang byahe, may naka play na music sa back ground, pero hindi naman ako na iilang sa katahimikan na meron kami ni Adam, It's like a comforting silence atsaka payapa lang ako kasi mag kahawak kamay lang kaming dalawa buong byahe, time to time din tinatanong nya ako kung ok lang ako.

"Are you ok wife?" Kagaya nyan, kakatanong nya lang sakin yan 10 mins ago pero eto na naman sya at nag tatanong ulit.

Tumingin ako sa gawi nya at marahan kong pinisil ang kamay nya. "So long as I'm with you, I know I'll be ok."

Napatingin sya sa gawi ko with his surprise face, hindi nya siguro inaaasahan yung ganung sagot, ang lagi ko kasing sagot pag tinatanong nya ako kanina ay Yes lang, or kung minsan tango at ngiti.

Maya maya ay ngumiti sya at binalik nya yung tingin nya sa daan, natawa pa ako ng bahagya kasi feeling ko pinipigilan nyang ngumit ng sobra, kinilig si kumag.

After that wala na ulit nagsalita, mas humigpit lang ang pag kakahawak ni Adam sa kamay ko.

Maya maya pa ay pumasok ang sinasakyan namin sa isang private road, may mga lamp post naman kaya kita pa rin yung daan pero puro puno nalang ang nakikita ko and this part of road shouts danger to me.

Still kalmado lang na ang da-drive si Adam, napatingin ako sa gawi nya at ang unang napansin ko ay pakiramdam ko hindi ito ang unang pag kakataon na pumunta sya dito, it's like he has been here a thousand times.

"When I was a kid, I used to go here together with my Parents. The King and the deceased Queen and their child was a family friend. I know this place like the back of my hand." He said to me as if he knows what I'm thinking.

"You know sometimes when I look at you, I know what your thinking. But a lot of times, you have this look that I can't even decode. How'd you do that?"

Napakunot naman yung noo ko sa tanong nya.

"Nah, never mind." Natatawa nyang sabi habang nailing.

"Are you always trying to read me?" Di ko makapaniwalang tanong sa kanya.

He look at me for some seconds and he then return his eyes on the road. But I can see he grin as if he's teasing me.

"You-know-close-to-nothing." He said that as if he's singing.

Natawa na lang ako sa kalokohan nya.

"Look ahead."

Napatigil ako sa pag tawa ko ng magawi yung tingin ko sa unahan, nakalampas na kami sa puro punong daan at isang malawak na field na yung dinadaanan namin pero hindi yun ang talaga ang nakapag panganga sakin, kundi yung mansion- scratch that, yung palasyong nasa harap namin. Palasyo dahil sa nag lalakihang tore ang nakikita ko plus the long and tall wall that covers the whole place. As if no one is bound to see whats inside those walls.

"So that is the old mansion of the King. It looks—" Adam cut me off

"Scary right?" Napailing ako.