Part9
မနက်နိုးနိုးချင်း....မနေ့ကအဖြစ်အပျက်လေးကို
ပြန်တွေးရင်း......မျက်နှာတစ်ပြင်လုံး ပူလာသလို.....
ကျောင်းသွားဖို့အတွက်....ပြင်ဆင်ပြီး
အိမ်အောက်ဆင်းလာတော့......
မနက်စာ ထမင်းဝိုင်းလေးကကြိုဆိုလျက်.......
ဒီနေ့တော့ ကျောင်းဘဲတတ်ပါ
အပြင်လျှောက်မလည်ပါနဲ့ဟုမှာကြားနေသော
Ommaနှင့်Appaတို့ကိုခေါင်းလေးသာ
ငြိမ့်ပြခဲ့လေသည်.........
"Baekရေ.....ကျောင်းသွားမယ်ဟေ့....."
"Omm....လာပြီ...လာပြီ...."
အိမ်ရှေ့သို့ မပြေးရုံတမယ် ထွက်သွားလိုက်တော့
ကျောင်းဝတ်စုံ ဝတ်ထားတာချင်းအတူတူအောင်
ကျွန်တော့ ထက်အဆပေါင်းများစွာ ကြည့်ကောင်းနေသူ
လည်ပင်းထက်ဝယ် ဆွဲကြိုးလေးဆွဲထားပြီး
လက်စွပ်လေးပါထည့်ဆွဲထားသေးသည်.....
ကိုယ့်လည်ပင်းလေးတွင်လည်း....ဆွဲကြိုးလေး
ဆင်တူပေါ့.....အဟိ😌
ကိုယ့်အတွေးနဲ့ကိုယ်ပြုံးလိုက်ရင်း.......
"Baek.....လမ်းလျှောက်သွားရအောင်..."
"Oki....သွားကြမယ်လေ......"
ငယ်ငယ်တုန်းကလို ပြေးလွှားသွားကြရင်း.....
ကျောင်းနားရောက်ခါနီး......ရုတ်တရက်နှစ်ယောက်ကြား
.အရှိန်ပြင်းပြင်းဖြင့် ဖြတ်ဝင်လာသော
စက်ဘီးတစ်စီး.......
ဟန်ချက်ပျက်ပြီး လဲကျသွားလေတော့.....
ခါးအောက်ဆီမှ ထိန်းထားပေသော နူးညံတဲ့လက်အစုံ.....
သံမံတလင်း မိတ်ဆက်ရမဲ့အစား
နူးညံသော ရင်ခွင်အတွင်းကိန်းအောင်းမိသွားမိသောကိုယ်
"Baek....ရလား ဘာဖြစ်သွားသေးလဲ...."
"ဘာမှမဖြစ်ဘူး....ရတယ်....မင်းရော
ဘာဖြစ်သွားသေးလဲ......"
"ငါကဘာမှမဖြစ်ဘူး....မင်းရတာကျိန်းသေလား..."
"Omm....ဒါပေမဲ့ ခြေထောက်တော
့ နည်းနည်းနာနေသလိုဘဲ......"
"Yar.....နာနေသလိုဘဲဆိုတော့
မင်းခြေထောက်မဟုတ်လို့လား ပြော.....
လမ်းလျှောက်လို့ရောရရဲ့လား......."
ESTÁS LEYENDO
အျဖဴေရာင္စည္း(အဖြူရောင်စည်း){completed}
FanficUnicode ကြည့်တော့သာ ကြိုးကမျှင်တယ်ထင်ရတာ အရမ်းခိုင်မာတာဘဲ
