Uyumayı seven bir insan olarak sabahın köründe uyanmak benim için berbat birşey.
Yinede yeni bir okul yeni bir gün değil mi?
Okulun ilk günleri her zaman zordur benim için, ama bir şekilde oyalanmanın yolunu bulurum. Kıyafetlerimi giydikten sonra aşağı indim , hafta içi sabahları kahvaltı etmeyi sevmem o yüzden dişlerimi fırçalayıp servisi beklemeye başladım.Servisim gelince bindim ve arka köşede biryere oturdum.Nihayet okula gelince gözlerim yuvalarından çıkacak gibi oldu.Okul taş dolu ama benim şöyle bir bakış açım var bir erkek ne kadar yakışıklıysa o kadar gıcıktır ben etrafı keserken müdürün konuşma vakti geldi hani şu bitse de gitsek konuşması zaten onca dakika sıcakta hiç susmadan konuşuyorlar ya cidden anlamıyorum.Nihayet konuşma bitince sınıflara dağıldık.Girdiğimiz gibi de konuşmaya başladıkları için gözüme kestirdiğim bir yere oturup kitabımı okumaya başladım.Polisiye ve korku kitaplarını okumak beni her zaman rahatlatmıştır.İçeriye orta yaşlarda bir kadın girince sevgilimden ayrılmak zorunda kaldım.Hocanın
-Kendinizi tanıtın.
Sıra bana gelince konuşmaya başladım
+Adım İpek Kılıç ,16 yaşındayım.İzmirden geldim.
-Tamam oturabilirsin.
Bu cümleyle birlikte mutlu mesut yerime oturdum.Zil çalıp karnımdan garip garip sesler gelmeye başlayınca kantini bulmaya başladım,aptal kafam sayesinde 5 dakikam çöpe gitti ama abur cuburlarımı alınca keyfime diyecek yoktu.
Sıkıcı saatler sonra eve gitme zamanı gelmişti.O kadar da kötü değildi sanırım.Yarınsa merak konusu...
