TIG2: Intertwined Fates

Chapter 13: I found you

Carl's POV

Si Jessy. Ang daming nagbago sa kanya. From Prague, I moved toAmsterdam dahil may nakabigay sa kanila ng clue na nag stay ako dun. I forgot that Ren's family have a lot of connections in Prague, too bad that place was amazing and looks like Disneyland.

So I need to moved to Amsterdam. It's not a bad place at all. Namuhay ako bilang isang simpleng individual. Nagtrabaho ng kung anu-ano para lang mabuhay. Nagtago sa pamilya ko. Pinagkaitan ko ang sarili ko maging masaya. Pinagkaitan ko ang sarili ko makita ang mga taong mahahalaga sa buhay ko.

Nagtagpo ang mata nilang dalawa. Pero hindi sila magkakilala ni Jessy. Ano bang nangyayari? Ano bang nangyari sa loob ng tatlong taon?

Agad naman ako pumiglas sa hawak ni Ayu saken. Bakit parang wala na yung dating Jessy? Oo, mas gumanda na siya ngayon, mahaba na ang buhok pero yung ngiti niya di na umaabot sa mata niya.

"Jessy .." nalipat naman ang tingin ko kay Matthew. Bakit parang iba na rin ang Matthew kaharap ko? Napatingin siya kay Jessy, pero yung mata niya di na tulad ng dati. Puno ito ng inis.... At tanong?

Ang daming nagbago. Kasalanan ko 'tong lahat. Hindi ko maiwasan na sisihin ang sarili ko. Bakit nauwi ang ganito sa lahat?

"Carl?" sinuri niya naman kung ako ba talaga ito. Nakalapit na siya saken. Gusto ko tumakbo ulit. Pero mas pinili ng isip ko manatili. I miss them. Ang haba ng 3years. Mag isa ko lang sa loob ng mahabang tatlong taon.

"What now? Magkakilala ba kayo? Ganyan ba lahat ng kakilala mo? They are...so rude!!" agad naman niya tinago sa likod niya ang babae. Nakita ko sa mata ni Jessy na nabigla siya.

Sasagutin ko sana siya nang agad naman humarap si Ayu sa kanya. "Oh my mr. Wala kang karapatang pagtaasan ng boses si Ate jessy ha! Sino ka para ganyanin mo siya ha? bastos neto ha."

"You know what... stop pretending as if you know me. Because you guys make it even more confusing. Who are you really?!" sabay turo naman niya kay Jessy. Kinakabahan ako sa inaasal ni Matthew. Kung Cold siya dati, mas tumindi ito. Napaka cold niya saming lahat. Bakit ba siya nagkakaganyan? Inisip ko ang scenerio. Ang tagal kong nawala, wala talaga akong balita sa kanilang lahat.

Possible kaya nawala ang memorya ni Matthew? Sino nga ulit siya? Kaya ba nandito si Jessy? Kaya ba parang nagpapanggap na hindi apektado si Jessy sa BAGONG babae sa buhay ni Matt?

"jessy?" tiningnan ko siya na sobrang dami kong tanong pero wala akong karapatan dahil ang dami ko ring kasalanan sa kanya. Ako nanaman ba ang may dahilan kung bakit nauwi sa ganito ang lahat?

Patago siyang umiling gumuhit ang malungkot na ngiti sa labi niya. "Sorry Navin. Hehe kaibigan ko pala si Carl." agad naman ako nilapitan ni Jessy and cling her arms with me.

"it's been too long na friendship! 3 years na rin tayo hindi nag kita ha." patago niya akong kinurot sa braso. She's secretly telling me to shut up and follow her lead. Tumango nalang ako.

"I have enough of this. Jessy...carl.. Ayu.  Whoever you are. Whenever we meet again please pretend we don't know each other. " sabi ni Matthew. For real? How can he manage to be fine all these years?

Did he really gave up? So all along, mag isa nalang ni Jessy. Hinila ni Matthew ang babae sa likod niya at naglakad palayo. Pipigilan ko sana siya pero agad naman ako hinawakan ni Jessy sabay iling ni Jessy.

"Jessy, bakit mo hinayaang gawin yun ni Matt? Ano ba? Sinasaktan ka ba niya huh?!" i want to burst out. My head is aching at nanlalabo ang mata ko.

"Carl... Please calm down. But...he's not Matthew, anymore." nanginginig ang buong katawan ko. Damn it. Not now. Nag flashback lahat ng ginawa ng pamilya ko, ang pagkamatay ni Alvin, ang pag iwan ko sa kaibigan at pamilya ko, at pag iwan ni Ate kay Nathan.