CRAZY, STUPID, LOVE.

Chapter 17

AUTHORS' NOTE:

New chapter after ilang months! :)

Sorry! College na po kasi kaya sobrang busy na and mahirap pa mag adjust ng schedule! 

Sana may magbasa pa din po ng story namin. 

SALAMAT!

XOXO!

- Jemillelyn <3

----------------------------------

JULIA'S POV

After ng incident sa Tagaytay ay hindi muna ako nagpakita sa barkada.

Vacation ang peg ng lola nyo kahit hindi summer!

Sakto kasing umuwi ang mga relatives namin galing sa States kaya nagdecide akong sumama sa kanila sa province namin.

AND hindi ko ito sinabi sa barkada. 

Alam kong nag-aalala na sila, pero anong magagawa ko?

ANG SAYA EH! Nasampal ako ng walang dahilan and ang gulo-gulo na ng buhay ko.

Tama nga na hindi masaya ang maging HABULIN! KIDDING! :)

Pero seriously, 1 week na after noon and for sure nag-aalala na sila sa akin.

Iniwan ko kasi sa Manila ang phone ko para walang istorbo.

"JULIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIA, KAKAIN NAAAAAAAAAAAAAAAA!."

"Ayy, anak ng kalabaw!"

"Oh, anong nangyari sa'yo?"

"Pinsan naman eh, nag-eemote ako dito tapos bigla-bigla kang sisigaw. Ganda ng moment, siniramo lang. Thanks! -_-"

"Sorry naman, kakain na kasi and aalis na din tayo maya-maya."

"Ay shet, di pa ako nakakapag-empake. BOBO"

"HAHA. Kumain ka muna tsaka ka mag-ayos ng gamit."

"Sige. Sige. Shoo! Susunod na lang ako."

Siya nga pala ang pinsan kong si Elaine. Galing syang States pero mahusay pa din siyang magFilipino gaya ng iba kong pinsan doon.

Sabi kasi ni Tita na dapat hindi nila makalimutan kung saan sila nanggaling. DRAMA lang? :))

Pagbaba ko nakaset na ang table.

"Goodmorning po!"

"Goodmorning Julia. Kumain ka na. Nakapag-empake ka na ba?", tanong ni mama sa akin. Kasama ko nga din pala sila tsaka iyong kapatid ko na si Julio.

Ang creative gumawa ng name nila mama at papa no? Di masyadong pinag-isipan. Younger brother ko sya, 14 years old palang sya.

"Hindi pa po ma. Pagkatapos ko po kumain."

Pagkatapos kong kumain ay umakyat na agad ako sa room para mag-ayos ng gamit. Pasukan na namin next week so kailangan ko na talagang bumalik sa Manila and harapin ang mga dapat harapin.

"HAYYYST. I don't want to go home yet." Bigla ko na lang nasambit pero hindi ko alam na nandun na pala sa kwarto si Elaine.

"Do you have any problems insan? You can trust me! Dali na! Kwento mo na sa akin." Nagpuffy eyes pa ang loko. HAHA. Di naman siguro masamang magkwento diba?

"Oh sige, pero quiet ka lang ha. Secret lang natin to!"

"Sure couz, PROMISE! :)"

At iyon nga, kwinento ko sa kanya ang lahat-lahat. Walang labis, walang kulang. Close din naman kasi kami niyan ni Elaine, actually siya ang pinakaclose ko sa lahat ng pinsan ko. Kaya alam kong mapagkakatiwalaan ko sya.

"Oh my, swerte mo girl! Haba ng hair."

*plak "Aray, bakit mo naman ako binatukan?"

"Baliw ka kasi, swerte ka diyan. Diba halatang nahihirapan ako? Akala ko pa naman magbibigay ka ng matinong advice. TSE!"

"HAHA. Joke lang kasi. But I think you have to confront them to clear up all the issues. Iyong about dun sa Carlo, sabihin mo na sa iba na hindi talaga kayo or sagutin mo na lang talaga siya para walang problema but magmumukha kang easy to get dahil kakabreak niyo lang ni Ralph diba? Sayang! Ang gwapo pa naman nun. Akin na lang kaya? HAHA"

"Gusto mo ulit ng batok or sapak na lang?"

"Joke nga lang eh. Pero pakilala mo ako sa barkada ha! Pagbalik natin ng Manila :)"

"Ayoko nga, dumihan mo pa isip nila eh."

"Ano ka ba couz, simula ng makilala ka nila, nagsimula nang dumumi ang isip at pagkatao nila. HAHA"

"UL*L"

"Magligpit ka na nga diyan. Tulungan na kita."

Ang baliw ng pinsan ko no? Shet, kinakabahan ako sa pwedeng mangyari pagbalik ko ng MANILA. GOODLUCK SAKIN! :)

------

A/n:

Abangan ang magiging role ni Elaine sa buhay ng barkada!

Sana suportahan nyo pa din ang CRAZY. STUPID LOVE! :

GOODDAY! :)