Butterfly's Wish | meanie

OO5

"How are you?"

"How are you?"

"How are you!"

"Get out!"

"You english very well than me?"

"I english very well than you!"

Tangina. Sasampalin ko 'tong mga palakang 'to. Aga-aga dinudugo ilong ko. Puta. "Pakikuha nga ng gitara ko." Nakatakip ang kamay ni Jihoon sa tenga niya.

Automatic naman na natahimik si Seungkwan at Seokmin. English pa ng english, mali naman. Jusko. Hindi ko ba malaman kung matatawa ako o paguuntugin 'tong dalawang to. "I support you, Jihoon."

"Yo burger king!" Isa ka pa Jisoo. Bagong dating ka tapos ayan na naman 'yang Burger King mo, akala ko namatay na 'yang linya mong 'yan nung highschool tayo.

"I'm the rap king!" Hindi pala. Facepalm.

"Ang aga-aga, ang ingay niyo!" Sigaw ko sakanila kaya napatahimik sila.

"WAG KANG SUMIGAW WONWOO!" Sabi ni Soonyoung sakin. Dukutin ko mata mo e. Pwe. Malalim boses ko e, may advantage ako. Mwehe.

"E SUMIGAW AKO E BA'T BA?!"

"AAAAAAAAAA! WAG KA NGA SABI SUMIGAW!"

"O? Ano na naman nangyayari?" Buti nalang dumating si Jeonghan. Jusko. "Parang di mga
college," Nanalamin pa ang puta.

"Leave whale where young, Jeonghan!" Puta? Ano daw? Ipapakatay ko na talaga si Seungkwan. Sinasabi ko sainyo. Grr.

"Live while were young kasi! Qiqil mo q! Young lang tinama mo!" Sabat ni Jihoon. Pinagtitinginan na tuloy kami ng mga tao. Kingina, ba't ba kasi sa school grounds pa? G r r.

Nauna na 'yung iba umalis dahil may klase na sila. Nawala na din 'yung dalawang maingay, malalagay na ako sa tahimik. "Ba't kaya wala pa 'yun?" E ba't mo hinahanap Wonwoo? Bayaan mo 'yun. Malaki na 'yun.

8:56 AM

Malapit na mag 9, klase ko na 'yun. Unang klase, to be exact. Ayoko pa sanang umalis kasi ang hangin dito sa school grounds. G r r. "Missed me?"

Kahit na tinakpan niya ang mata ko ay alam kong siya 'yun. Tanginang puso 'to. Dito ba nakatira si Seokmin?

"Kamiss-miss ka ba?" Tinanggal na ni Mingyu ang kamay niya at humarap sakin at nakanguso. Uy, ugly duckling.

"Mamimiss mo din ako, pabebe ka pa. Parang hindi ako hinahanap kanina." Napapitlag naman ako. Wag kang magpahalata Jeon Wonwoo!

"At paano ka nakasigurado? Ha?" Asik ko kay Mingyu. He pats my head and smiled. Wag ka ngang ngumiti, bubunutan kita ng ngipin e.

"Wala lang," Tiningnan niya naman ang orasan niya. "Hindi ka ba malelate? 9 na oh."

Shit!

Agad akong tumayo, "Oo nga pala! Maya nalang!" Kumaway ako sakanya at umalis kaagad.

Hindi ko na namalayan ang oras. Kingina, ayoko pa naman ng late. Pero, hindi naman masama kung ma-late ng isang beses diba?

Basta papasok ako, 'yun ang mahalaga.

----

Naiwan naman si Mingyu doon, wala naman siyang gagawin kundi ang hintayin lang si Wonwoo. Nakaupo lang siya dun at tinitingnan ang papel na naglalaman ng bucket list ni Wonwoo.

"Siyam pa," Napangiti naman siya. Pinaghahandaan ang mga nasa list ni Wonwoo. Gusto niya kasing maging memorable ito kay Wonwoo.

"Kung pwede lang sanang dagdagan pa 'to para mas mahaba ang oras nating dalawa, kaso hindi pwede." Natawa nalang siya, kahit na sa loob-loob niya ay may kumikirot.

"Ah, Kim Mingyu, wag mo na nga isipin 'yun. Ang mahalaga, nakakasama mo na si Wonwoo." Pagpapagaan niya ng loob sa sarili niya.

Napansin niya namang may dumapong paru-paro sa daliri niya. Napangiti naman siya. "Soon."

----

Shet. Tapos na din ang klase ko. Umuna na si Jisoo dahil susunduin niya pa daw si Seokmin sa kabilang building. Sabay yatang kakain. Tutal lunch na din.

O edi kayo na. Lampo.

Pagkalabas ko ng room ay sumalubong sakin si duckling, "Tara!" Nakain mue? Kumunot naman ang noo ko.

"Saan?" Hila-hila na naman ako nitong si Mingyu. Magpaputol nalang kayo ng braso? "Hoy, saan mo ko dadalhin?"

"Kakain sa labas. Lunch na kaya. Isang oras akong naghintay sayo 'no." Konsensya pa kita Mingyu? Joke, oo na. Nakokonsensya na ko.

"Sino bang may sabi na hintayin mo ako?" Tumigil naman kami sa paglalakad. Did I say something below the belt?

"Wonwoo, kahit hindi mo sabihin na hintayin kita. . . hihintayin pa din kita," Lumingon siya sakin at sumeryoso ang mukha. "Mahal kita e."

A-ano 'tong nararamdaman ko? Ugh. Bakit kay Mingyu ko lang 'to nararamdaman? Bakit siya lang ang nakakagawa nito sakin? "Ming--"

Ang sumunod na mga pangyayari ay hindi kayang i-absorb ng utak ko.

Mingyu cuts me off and I felt his lips against mine. He's holding my cheeks, he started to move. At first I don't know what I'm gonna do, but eventually. . . I responded to his kiss.

Nablablangko na ang utak ko. Wala na akong pake kung may makakita samin sa hallway, I feel so secured when I'm with him. The kiss deepened and I don't know what's going on.

Humiwalay na siya sakin at tiningnan ako ng diretso sa mata. "I don't need answers, Wonwoo. You don't need to feel the same way, gusto ko lang na malaman mo ang nararamdaman ko." He hugged me. Ramdam na ramdam ko ang bilis ng tibok ng puso niya. "I'm sorry for. . . you know."

Napaiwas naman ako ng tingin, "It's fine. . ." Hinarap niya naman ang mukha ko sakanya. "What?" Sumimangot ako, hinawakan niya naman ang pisngi ko.

"Are you shy after what happened?" Pinagdikit niya ang mga noo namin. I can smell his mint breath. Lalo lang naman akong napatungo.

"F-first kiss ko 'yun,"

He kisses the tip of my nose, "I'm happy I'm the first." He held my hand. "Let's go eat."

Hindi ko man lang siya pinigilan, parang 'yung utak ko walang magawa dahil katawan ko na mismo ang nagalaw. Bakit? Nararamdaman ko pa rin ang labi niya sa labi ko.

Malakas pa rin ang tibok ng puso ko. Kaysa magalit ay nakaramdam pa ako ng tuwa. Hindi ko alam kung bakit. Dapat mainis ako kasi sa isang makulit na tulad niya napunta ang first kiss ko, pero bakit parang natuwa pa ako? Parang may kung ano sa tyan ko? Parang gusto ko pa na gawin niya ulit 'yon?

Bakit?

What a great start on my first day.

Damn you, Kim Mingyu.

⊱ ────── {.⋅ 🦋 ⋅.} ────── ⊰