Roadtrip Life

23.

Ik lig in bed. Alleen maar te denken aan Amerika. Hoe cool zou dat wel niet zijn. Al die grote gebouwen, die country dorpjes.
Plots hoor ik de deur langzaam open gaan. Ik zie dat het me moeder is.
'Heyy lieverd' zegt ze ik knik als een soort hoi.
'Ik ben trots dat je je zo sterk hebt gehouden aangezien de omstandigheden, daarom wil ik graag deze vakantie met je naar Frankrijk.'
*slik*
Ik lach heel liefjes, maar ze ziet al dat er iets aan de hand is.
'Laat ook maar, wil ik eens een keer iets leuks doen met jou, een moeder dochter ding, komt ze zeker weer aan met ja sorry dat ga ik al iets met de jongens doen. Heb jij dan geen andere vrienden dan hun.'
Autchhh die deed pijn. Ik heb idd geen andere vrienden meer, ik heb met iedereen ruzie op school en met mijn vriendinnen uit Nederland heb ik helemaal geen contact meer mee.
Er komen allemaal tranen uit me ogen rollen. Me moeder kijkt naar me alsof het haar niks kan schelen.
'IK GA IDD MET DE JONGENS WEG JA' Schreeuw en huil ik tegelijk.
'Oww en waar wilde jij dan geen met de jongens' snauwde ze heel erg streng.
Ik kijk der aan en zeg
'Ik ga met ze naar Amerika'
Ze kijkt me erg jaloers aan nu.
'Oh ja tuurlijk doe maar weer lekker duur en dan kan je lekker weer een paar weken je moeder alleen laten hier, echt top joh zo'n dochter'
Dan loopt ook zij huilend weg.

Ik blijf nog 15 minuten huilend op me bed zitten als Brooklyn binnen komt.
'Heyy honey, gaat alles goed?'
Mijn hart maakte een sprongetje, omg noemde hij mij nou gewoon honey.
'Ja nou ik heb weer eens ruzie met me moeder, en het zit me nog steeds zwaar van papa en mama en me zusje en het lukt gewoon allemaal even niet.' Zucht ik met een paar traantjes
'Ik heb het allemaal gehoord, het komt wel goed echt waar, ik en de andere jongens zullen er altijd voor je zijn ook al wil niemand anders je'
Ik kijk hem geschrokken aan zei die nou net dat niemand mij wilde
'Oh sorry zo bedoelde ik het niet.' Zegt hij snel achter elkaar aan. Maar ik loop al weg. Ik hoor nog achter me, Linda alsjeblieft zo bedoelde ik het niet.
Ik loop door de badkamer naar de andere kant. En zie rye zitten ik hoop dat ik bij hem wel alles kwijt kan zonder dat hij me per ongeluk beledigt, Rye is namelijk me beste vriend.

Hij rent meteen op me af en knuffeld me bijna dood.
'Mag ik vanavond bij jou slapen?'
Vraag ik met traan ogen
'Natuurlijk mag dat kom, misschien voel je je morgen weer wat beter.

(Heyy jongens, sorry dat ik zo lang offline ben geweest, maar ik ben terug EN WE HEBBEN DE 1K READERS, Omggg thankkk youu soo much. En misschien is dit hoofdstuk een beetje saai, maar hij raakte mij echt bij het schrijven dus ik hoop dat jullie hem ook leuk vinden)