My Best Friends Lover (dutch)

10. Its you and me

Ugh, weer naar school vandaag. Ik trok een grijs vest aan en deed oordopjes in terwijl ik luisterde naar Leann Rimes.

Op school was het druk. Ik zag een grote groep mensen ergens omheen staan maar ik ging niet kijken. Ik ging direct naar de kluisjes en daarna meteen in de klas zitten.

De bel ging en de klas begon vol te lopen. Leah kwam binnen helemaal blij.

“Heey Fi, Je moet me komen helpen vrijdag met het uitzoeken van mijn kleren voor mijn Date met Jonathan.”

Jonathan liep net de klas in en hoorde dat. Onze blikken kruisde. Hij draaide zich snel om en ging zitten.

“uh, ja natuurlijk. Ik ben bij je om 3 uur, oke?” zei ik. Ik zette en geforceerde glimlach op mijn gezicht.

“Juwp. Tot dan!” zei ze en ze draaide zich om om met Janice te praten.

Waarom doet ze zo raar?  We zijn al vrienden vanaf kleuterschool. Ik dacht terug aan het moment dat ik haar voor het eerst ontmoette. We gingen verven. Ik morste perongelijk wat blauw op haar kleren en ze gooide het geele potje met verf tegen me aan. ik gooide groen terug  en zo ging dat door. We eindigde op ons kapot te lachen erom. We hadden na 3 weken nog steeds de verf achter de oren. Ze kon me alles vertellen. Dus wat was er mis nu?

“Zoals jullie kunnen zien hebben we een nieuwe leerling” begon mevr. Janssen.

Iedereen draaide zich om. Eerlijk gezecht was het me nog niet opgevallen dat hij er was.

Hij zwaaide even naar de rest van de klas. “ heey, Ik ben Dylan.” 

“ Nou Dylan, welkom in onze klas.” Zei mevr. Janssen. “ maak allemaal jullie boeken open op bladzijde 334.”

“ Ruim jullie boeken op klas, jullie mogen gaan. Dylan, Fiona , kunnen jullie nog even blijven.” Ik liep richting mevrouw Janssen samen met Dylan terwijl de klas leegstroomde.

“ Fiona, zou jij Dylan willen rondlijden door de school en hem een beetje willen helpen met het vinden van de weg hier?”

“ Uh, ja , ik denk van wel.” Antwoorde ik. Ik kan haar moeilijk afwijzen, en het is alleen maar rondlijden.

“Mooizo! Ik heb de volgende 2 uur voor je vrij gevraagd zodat je hem kan rondlijden en misschien aan wat mensen kan voorstellen. “ ze liep zonder verder nog iets te zeggen weg

gosh, wat lopen de mensen de laatste tijd toch van me weg.

“ Nou zullen we dan maar?” Dylan keek me aan. Hij is blond en heeft prachtig blauwe ogen. Hij was niet lelijk om te zien, sterker nog, hij is erg knap, “HOT” zoals Leah zou zeggen.

Leah. Ze gedraagt zich raar. Ik zal haar wel eens spreken.

“ Fiona?”

“ ow, ja sorry, hier deze kant op.”

“ HAHAHA, Dus je lag te slapen en toen heeft Jaden een J in je haar gescheert, omdat je een keer water over hem heen hebt gegooit terwijl hij lag te slapen!?” ik Gilde het uit van het lachen!

Dylan is geweldig om mee om te gaan. Hij is enorm grappig, aardig en je kan hem alles toevertrouwen. Niet dat ik hem al over James heb vertelt, of over Jonathan.

“Heey Fiona.” Ik draaide mijn hoofd om en zag daar Jonathan staan. Hij had zijn handen in zijn zakken terwijl hij schuldbewust naar de grond keek.

Dylan keek naar mij.

“Wij kennen mekaar nog niet, Ik ben Dylan Coyne.” Hij stak zijn hand twijfelend uit. Jonathan keek ernaar en gaf hem toen de hand. “Ik ben Jonathan Jackson.” Jonathan keek Dylan strak aan.

“ Fiona, kom je zaterdag nog langs voor de film?” Ik keek Jonathan nu aan en werd weer gevangen in zijn stralend bruine ogen. Ik keek snel weg terwijl hij nog steeds naar mij bleef kijken.

“Ja, ik denk het wel. Ik ben er om 8 uur.” Ik liep snel weg nadat ik het antwoord had gegeven.

Ik rende de heuvel achter de school op. Er stond een boom met prachtig roze bloemen eraan. Ik kwam hier altijd als ik op school was en moest nadenken.

Ik herrinner me die keer nog dat James me vertelde dat hij samen met me wou zijn. Het was recht onder deze boom. Het was na school en hij nam me mee hier naartoe. Er stond een tafel met allerlei lekker eten op. Hij had er een vaas op gezet met de bloemen van de boom en er eentje in mijn haar gedaan. Het was een van de mooiste momenten die ik samen met hem had.

Ik ging zitten in de schaduw van de boom en dacht er over na. Over James, Jonathan, Leah en zelfs over Dylan.

Ik werd uit mijn gedachte gehaalt doordat er een hand op mijn schouder werd gelegd. Ik draaide me snel om. Het was Dylan. Een lach vormde zich op mijn gezicht.

Ik draaide mijn gezicht weer om en keek weer de verte in, naar het weiland dat helemaal leeg was.

“ Heb je je ooit weleens helemaal alleen gevoeld, Dylan?” vroeg ik tegen hem. Ik keek nog steeds recht voor me uit.

“ Je hebt geen idee, Ik heb geen idee waarom ik je dit vertel maar, Mijn vader heeft ons verlaten toen ik klein was, ik heb hem nooit gekend. En mam moet zoveel werken dat ik haar nooit zie. Vrienden had ik ook niet veel op mijn oude school. Het was een rotschool. Had je veel geld, dan betekende je pas iets. Had je niets, dan zal niemand iets met je te maken willen hebben.” Hij ging langs me zitten en keek naar de grond terwijl hij met een sprietje gras begon te spelen.

Ik keek nu pas op naar hem. Ik voelde me slecht voor hem.

Toen heb ik alles gezecht. Over James, Jonathan, Leah. Ik voelde me beter na het praten met hem. Hij luisterde echt naar me.

We keken mekaar aan.

“ We maken een afspraak. Alles wat ons dwarszit vertellen we aan mekaar. Samen kunnen we door alles heenkomen. Wat er ook gebeurt, we hebben altijd mekaar. Zo zullen we nooit alleen zijn.” Zijn ogen stonden vastberaden en hij stak zijn handen uit.

Ik schudde de hand stevig.

“ Het is jij en ik.” zei hij tegen me voordat hij me knuffelde.

___________________________________________________________

haa!

Dus ik heb geprobeert om dit hoofdstuk langer te maken en meer op de details te letten.

Dus wat denken jullie van Dylan?

denk je dat het nog goed komt met Jonathan en Fiona

of gaat Jonathan dadelijk met Fiona?

dit hoofdstuk is dedicated aan MandyElbers omdat ze de beste is en altijd achter me staat! HVJ!

Xxxx