30 Days with Mr. T (Published under PSICOM Publishing Inc.)

Chapter 41

Hello po! It's a fast Sunday Update!
Huwag po kalimutan mag-comment.☺️
~~~~~~~~~
Gusto kong iumpog sa pader ang ulo ko. Embarrassed of myself. Of what I was thinking. Kung bakit naisip kong ako ang nagmamay-ari ng kapeng iyon.

Wala sa loob na napatikhim ako. At sabay na napalingon sa kinalalagyan ko ang dalawa. Ben immediately stood at the sight of me. He couldn't even look straight into my eyes.

I don't know why I still went near them when in fact I should have been in my room right now, resting in peacefulness after all that happened this whole, entire day.

"S-Sir Brix—"

"Huwag ka nang magsalita, Ben. Ako na ang magpapaliwanag sa kanya." I swallowed hard when Mayumi touched Ben's arms to cut him off. "Ako ang nagpumilit na huwag muna siyang umalis. May sugat sila ni Mang Antonio. Kailangan nilang magpagaling."

I didn't say anything.

"Maraming salamat sa paggamot sa mga sugat namin ni itay, Mam Mayumi." Ben said looking straight at Mayumi's face before he turn to me. "S-Sir Brix, aalis na po kami." Nakayukong sabi niya. Napansin ko ang mga band aid na nakadikit sa kanyang mukha na tumakip sa mga sugat niya. But the swelling is still very visible, he couldn't actually hide.

Napatingin ako sa umuusok na kape na hindi pa niya nagagalaw. Noon pa lamang siya binitiwan ni Mayumi.

Hindi ko maipaliwanag ang nararamdam ko ngayon. Kung bakit nakatitig ako ngayon sa mga bagay na ginawa ng isang hamak lamang na tagalinis ko. Sa mga sugat na ginamot niya, sa kanyang tinimplang kape, sa braso ni Ben na hinawakan niya... It's like I wanna be that man to be healed, to be served and to be held...

"T-Tama si Mayumi." I seriously said. "Ipagpaliban nyo muna ang pag-alis." Nakita kong parang hindi makapaniwala si Ben sa narinig mula sa akin. "Wala pang alam si lolo. He will surely ask if you leave. And I don't have plans of telling him the truth."

"S-Sir?" His eyes widen. "P-Pero inamin na ni itay na totoo ang lahat ng ibinibintang sa kanya. Wala kaming karapatang magtagal pa rito." Muli siyang napayuko.

Napabuntong hininga ako. "Few days won't make a difference. Stay while you haven't find a place. Besides, we're planning to climb Mount Mambukal before our wedding, at ikaw lang ang nakakaalam ng pagtungo roon." Sumulyap ako kay Mayumi. "G-Gusto kong dalhin doon ang mapapangasawa ko."

Katahimikan ang bumalot sa buong paligid. I don't know what's in to me that I felt heat originating from my nape.

"M-Mayumi, pwede ba tayong mag-usap?" I swallowed. Ngayon lang ako nakaranas ng ganitong panginginit and the same time, panlalamig ng mga kamay. I felt irritated as well knowing she doesn't want to leave Ben behind.

"Importante ba?" tanong niyang walang kangiti-ngiti. Ngayon ko lang yata siya nakitang ganito kaseryoso. Her eyes always smile even if I'm scolding her. That even if she's crying, she tend to easily forget everything and even could cracked a joke.

"I-Iyung nangyari kanina..." Napatingin ako kay Ben. Bahagya siyang tumingin sa akin. Hinawakan ang lumalamig nang tasa ng kape.

"M-Mauna na ako, Sir. At maraming salamat sa inyo ni Mayumi." He smiled at her. Saka marahang tumalikod.

Sinundan ni Mayumi ng tingin si Ben. It's like saying, please don't go. Like she didn't want him to leave her. Like they are that close and I was this far.

"M-Mayumi..." She then looked at me without saying anything. "U-Uh, bukas punta tayong mountain? Mamasyal naman tayo bago ang," nahawakan ko ang batok ko. "Bago ang kasal natin."