30 Days with Mr. T (Published under PSICOM Publishing Inc.)

Chapter 46

Comment po muna mga loves.
~~~~~~~~

"Higit one week na lang, May. Magkikita na ulit tayo." Para na namang kambing etong si Leng-Leng. Belekoy naman ang nginunguya niya ngayon.

"Oo nga, eh." Hindi ba kami nagkikita ngayon? Heto nga at magda-dalawang oras na kaming nagcha-chat. Pero may tama siya. Higit one week na lang at matatapos na ang thirty days. At one week na lang, kasal ko na rin.

"Bakit malungkot ka yata riyan? Hindi mo ba 'ko na-miss?" Nag-pout pa siya.

"Of course I do miss you. It's just that," napabuntong-hininga ako. Saka napailing. "Never mind." Engagement party lang kasi ang sinabi ko sa kanya. Hindi ko pwedeng sabihin na totoong may pekeng kasal na magaganap. Ang labo. Totoo pero peke? Kapag nalaman niya, siguradong ipipilit niya na maging maid of horror ko siya.

"Ngapala bes, natanggap akong waitress sa Bangbang Ali. Pwede ka ro'n kapag ayaw mo na r'yan."

Napangiti ako. "That's good, bes. You deserve it." Isang sikat na kainan ang lugar na iyon. Dinarayo ng marami dahil bukod sa masarap ang mga pagkain, marami ring babaeng nagsasayaw ng naka-bra at panty lang. "Matagal ka na ring naghahanap ng trabaho. It's about time." Sabi ko pa.

"Marami pang bakante kaya pwede kitang ipasok doon kahit anong oras." Ngumuya muna siya bago nagpatuloy. "Bakit kasi nagtatagal ka pa riyan? Kitang-kita naman na hindi ka masaya. Gumanda ka nga, nabihisan at may malaking pera, hindi ka naman maligaya. Ano pa bang hinihintay mo?"

Napatingin ako sa tseke na nakapatong sa ibabaw ng aking hita. Ito ang bayad ni Brix dahil sa pagpayag kong maging fiancee niya, sa napipintong pagpapakasal ko sa kanya at bayad nang maangkin niya ang katawan ko. Kumawala ang hangin sa dibdib ko. Buti na lang hindi sa pwet ko.

Hinihintay ko ang araw ng kasal namin. Sabi ni Brix, haharap kami kay Judge Kruz. Magpapakasal at pipirma sa isang dokumento. Sabi pa niya, siya na raw ang bahala pagkatapos. Ang saya nga niya siguro kasi makukuha na niya ang hinihintay niyang posisyon bilang kaisa-isang tagapagmana ng mga Talaserna.

"Hawak mo pa rin ang tseke na iyan. Bakit kasi hindi mo pa ipapalit at nang maambunan mo naman ako?" Hindi ko kasi mabitaw-bitawan ang bayad sa mga pinagtrabahuhan ko. Ito nga siguro ang kapalit ng gabing ibinigay ko ang buong sarili ko kay Brix. "Grabe, May, kalahating milyon?! Pucha kung ako ang binayaran ng ganyan, hinding-hindi na ako aalis sa mga Talaserna, kahit pa api-apihin ako, tapak-tapakan at tusok-tusokin!"

Ang labo netong si Leng. Kanina lang sabi niya umalis na 'ko rito, ngayon naman sinasabi niyang kung siya ang nasa kalagayan ko ay hinding-hindi na siya aalis. Naalala lang niya kung magkano ang nakasulat sa tseke, pabago-bago na ang utak niya.

May narinig akong marahang katok. Mabilis akong tumayo at inilagay sa loob ng drawer ang tseke.

"Bes, someone is knocking on the door. Can I just call you back?" paalam ko kay Leng.

"But of course, bes. You know naman me, I know naman you. M'kay, bye."

Nakita kong nawala na siya sa screen. Inayos ko sandali ang aking sarili sa harap ng salamin. Simula nang may mangyari sa amin ni Brix, masyado na akong naging self-conscience. Siguro, dahil gusto kong maski paano ay mapansin din niya ako. Kaya nga sinusunog ko na rin ang kilay ko sa pag-aaral. Ginagaya ko kung paano manamit si Lily niya. Pinagtatawanan nga akong lagi ni Gloria. Kagaya ngayon na halter top na kulay puti at maikling maong na shorts lang ang suot ko. Kulang na kulang sa tela. Kaso ganito ang mga type ni Brix, eh.

Sana nga ay makita rin niya ako. Na kahit ganito lamang ako ay... Napabuntong hininga na naman ako. Bakit ba puro hangin ang dibdib ko? Ganito na lamang talaga ako. Hindi na ako magbabago. Hindi ako mapapansin ni Brix kahit ano pa ang gawin ko. 'Di ba nga, pagkatapos kong ibigay ang katawan ko sa kanya, paggising ko ay nagtatampisaw na sila ni Lily sa ilalim ng talon na patalon-talon pa habang walang pantalon? At ang kawawang ako, nakitalon na lang kay lolo at Sir Apolonio. Galing 'no! Lolo. Apolonio. Tanyanyo! Ka-rhyme.