The Vampire King And Four Lords (HIATUS)

Chapter 2- Constantine

Nasa likuran ko na pala siya at bakal nalang ang nag sisilbing harang sa pagitan namin. 

Nakikita kong nakukuryente ang kamay niya dahil sa security inputs ng cage but his not letting go, ang init-init ng tingin niya sa akin yet his enduring it hindi ko naman sigurado kong nasasaktan siya kasi patay ang expression niya.

Hindi ko nakitang nag lakad siya. How come?

Inabot niya ako at hinila ang kanang kamay papalapit lalo sa matigas na rehas kaya bumangga ako ng malakas. I screamed all over the room as he biten my forearms and sucked my blood at the same time pareho naming pinaghahatian ang bultahe ng kuryente. Saan kaya ako bibigay sa kanya o sa pagkakadikit ko sa rehas? Pati yung common sense ko na mag isip na mabuhay hindi na gumana.

"Constantine!" My ate's boyfriend exclaimed as he saw what the beast doing to me. "Kita mo nang ginawa mo Luca!" iniwan niya si ate para dali-daling e switched off ang kuryente at nagawa niya akong mailayo pagkatapos makipaghilahan kasi ayaw akong bitawan nung batang lalaki bakas sa kanyang mga mata na nag niningning sa kagutoman na gusto niya pang sumipsip ng dugo.

I wonder what my blood taste like?

Pag balik namin sa itaas ng facility desisyon ng boyfriend ni Ate Luca ang nasunod kahit anong pag mamakaawa pa niya na huwag e shut down ang buong lugar ginawa pa rin niya kasi yun ang tama. 

Gusto ko sanang umawat sa kanila pero wala pa rin akong tinig masyado akong naapektuhan sa kagat na nakuha paralisado buong braso ko na parang tinurokan ng anesthesia I can't even move my fingers. 

I don't know what to do mawawalan na ba ako ng kamay? 

Hindi ko masabi kila Ate Luca ang kalagayan ko sa tensyon na namamagitan sa kanila ng boyfriend niya. 

Siguro nga tama na huwag nang ituloy ang research what if uncontrollable ang batang yun? Mga inosenting tao madadamay. 

Pinili ko na lang ding huwag umiimik.

Isang buwan na ang lumipas nang sinarado at tuluyang na abanduna ang basement o research lab halos mag kasakit na din si Ate Luca sa kaiisip na ang mga pinaghirapan niya na sayang lang hindi niya mapatawad ang boyfriend niya rason ng paghihiwalayan nila. 

Lalo pa siyang nasiraan ng baet kapag nag aalala siya na walang makain sa ibaba yung batang lalaki, lagi siyang nag sasalitang mag isa, gising pag gabi at gising din pag ka umaga. 

Wala akong magawa kung hindi panoorin ang aking kapatid na mag suffer. 

Until one day, si Ate Luca kelangan nang dalhin sa mental hospital pero bago siya umalis kinausap niya ako na parang alam niya pa ang sinasabi niya.

"Tuparin mo ang pangako mo Constantine feed him with your blood. Bumaba ka kapag wala nang makakakita sayo. I know it's not yet late. I know he is just patiently waiting and tell him I'm sorry I can no longer see him. Keep him safe for me babalikan ko siya at gaganti kami."

 I don't know what to feel. 

I'm scared to get down and see the boy I don't have death wish gusto ko pang mabuhay ng matagal na matagal but looking at my sister counting on me she will be in pain if I disappoint her. Hindi ako basta pwedeng tumangi ayokong magalit siya na nag bago na ang isip ko.