The Vampire King And Four Lords (HIATUS)

Chapter 4 - Constantine

I heard footsteps from behind and I feel fear consume me as I go to turn around expecting it to be the Male Vampire but before I can turn around may nag takip na ng kamay sa aking bibig para huwag sumigaw.

How does it happened na wala namang andun kanina sa harap biglang ito na siya. 

This guy dragged me on my right forearms pabalik sa sasakyan.

Yun pala nang mag kaliwanag na nang mapagsino ko ay si Driver number 2.

Hindi ba siya marunong sa description nang gentleman kahit nasasaktan tinitiis ko at hindi ako nagsasalita ng kahit ano, nag papahila nalang ako.

"I got her Lord Enrique." Aniya sa kasamang nakasandal sa sarili nitong sasakyan nakacross arms ubos na ang pasensyang nag hihintay, naka hood pa rin ayaw talaga mag pakita ng mukha pero kahit hindi ko makita ng maayos ang hitsura niya muli nanaman kaming nag katitigan. 

Nag liliwanag kasi ang mga mata niya sa dilim. 

Hawak pa rin ako sa kanang braso palibhasa ang tangkad natataas na din ang kili-kili ko. 

"Dalhin natin siya kay Lord Yves." Sagot nito sa kanya.

What?

 Pinipilit kung bawiin ang braso ko habang yung kaliwa kong kamay ay kumakaway na huwag bilang senyales at pag protesta dapat kung puntahan ang aking babantayan. 

Lord naman, ganito ba lagi ang ginagawa ni Leeward? 

Pero kahit anong pagtututol ko hindi nila ako pinakinggan.

"Kanino siya sasakay? Sayo o sa akin?" Tanong naman nito sa kanya na ang higpit nang pagkakahawak sa akin kaya di ako makawala-wala kahit anong hila ang gawin.

"Sayo nalang Lord So ayokong madumihan ang kotse ko." Grabe naman sa sama.

I ended up kneeling sa gitna nang malawak na living room sa harap ng isang blangkong pulang leather couch habang minamata-mata na tila makasalanan ng mga vampires na nakatira sa napakalaking mansyon nag bubulongan, Hindi man sila naawa sa kahihiyan na inabot ko ni di ko man lang naranasan hingin ang side ko. Napakaunfair. Wala naman akong ginawang masama, wala silang dapat ikaso sa akin! At wala akong magawa kung hindi ang umiyak ng tahimik i should remain silence for the sake of my life kung ayaw kong mag kamali.

Nang dumating na ang kanina pa hinihintay ng lahat napahinto din ako sa pagkaiyak nang makita at makilala ko siya-- biglang nabuhayan ako ng pag asa kutob ko ang nag sasabing siya na ang aking gagabayan. 

Nakita ko ang mabilis na gulat na dumaan sa seryosong expression niya pero agad din naman winala para bawiin ang sarili. 

Umupo siya sa couch na laan lamang pala sa kanya akala ko ang dami nila, nag punas ako ng luha gamit ang likod ng aking wrist para mas makita ko siya ng maayos.

Siya siguro ang pinakahead nila or 'Vampire King' na sinasabi kanina nung dalawa kanina iniassume ko pa naman subrang tanda na but he doesn't look like it at all. 

He is so young in my estimate 27-28, gracious, mapagkakamalan ko siyang angel kung di ko alam na Vampire siya. 

Humahanga ako kahit alam kong mali. Secret nalang natin, hindi naman siya nakakatakot bilang pinuno ng mga Vampires kabaliktaran pa nga dahil naamoy ko sa kanya ang isang malubhang sakit at hindi na siya mag tatagal pa.

Ang ibig sabihin nito kung mamatay siya na hindi ko mababago ang pananalig niya sa creator makukulong akong pang habang buhay sa District 666. Gayun pa man banaag pa din sa kanyang mukha ang pagiging matikas kaya niya pa, kinakaya niya pa.