The Vampire King And Four Lords (HIATUS)

Chapter 1 - Constantine

"Constantine, I need you to listen to me." My sister seriously informed me. "Ikaw ang nag iisa kong kapatid na pinakamahalaga sa akin pero hindi ko sukat akalain na kahit ilang beses kitang binilinan na huwag bumaba sa ipinagbabawal na silid binuksan mo pa rin ang pinto at ngayun alam mo na ang trabahong ginagawa ko at hindi mo maiintindihan bakit ko ito ginagawa." She said with solemn voice. "You leave me no choice but to sacrifice your blood, your life."

The pressure she unknowingly had put on me, made it feel like my heart was in my throat.

"More than that the Government stop sending human sacrifice to feed my subject. Gusto nalang nilang ihinto ang research pagkatapos ng mga panahong pag hihirap ko dahil takot sila sa kalalabasan na sila mismo ang nag simula. No, over my dead body I can't simply allow that whatever it costs me!"

I swallowed hard as my mind went blank for the very first time.

"So, my dear Constantine you'll be enough to satisfy my experiment and be a nice girl wala ka na rin lang pakinabang. Kung hindi ka mamatay ngayun papatayin ka ng sakit mo paunti-unti hindi ba't mas maganda once in for all matapos na para sumunod kana kila mama?"

"Do what you must do, Ate Luca." I said the words that set my life in the end and once they were said there's no turning back.

Kung sa ikakasiya niya, kung sa ganitong paraan maibabalik ang mga nagawa niya sa akin I must do it besides i live long enough it was 20 years of existence na puro kalungkutan, walang magulang, walang kaibigan, may mahinang katawan, isolated sa isang kwarto, mangmang, hindi makabasa o makasulat, wala akong naibigay kay Ate Luca kung hindi puro problema sa pag tutustus sa maintenance na hindi alam kung ano ang tawag sa sakit ko.

I was 10 years old when she accepted this kind of project that the Government asked her to do at madami na ang taong pumasok sa forbidden room pero ni isa wala man lang nakalabas pa I was confused kung saan sila napupunta, sa tagal ng mga taon na nag daan ngayun ko lang naintindihan ang research nila.

They are creating a beast where they can use to eliminate people defying the President's orders and have the President be the King ruling the world.

A beast, Who can obey his words in every command with no hesitation, with no emotion, with no heart.

A beast na perpektong maging killer.

Dahil sa bagal ng processo napagod nang mag hintay ang Government at pinapasarado na ang case but my sister as head of the research naniniwala siya na magiging matagumpay ang pag sasaliksik niya.

Araw, gabi nanduon siya kahit paisa-isa siyang iniwan ng mga kasamahan niya hanggang siya nalang ang hindi sumusuko.

Ganun siya ka determinado na ipakita sa mga tumalikod sa kanya na tama siya at naniniwala si Ate Luca malapit nang dumating ang araw na yun.

For once na intriga ako malaman kung ano ang nasa pinagbabawal na silid and I discovered it's not a beast it was a little boy who have done such experimentation.

Parehas kami ng tadhana ang makulong sa isang silid na walang bintana sa napakahabang panahon imagine I was 10 by that time at sa estimate ko nasa 15 or 16 na siya ngayun so meaning he was 4 years old young when the government took him away for his parents and bought from here.

Poor kid and now the pity is on me too i will be human sacrifice sabagay matagal na akong patay na buhay ngayun lang matutuldukan at least sa memorial plan na hiniling ko kay Ate Luca mailalagay na sa grave stone kung kelan ako namatay however i wonder iiyak ba siya pag nawala ako?

Pag bukas na ni Ate Luca sa pinagbabawal na silid tumuloy na kami sa mahabang pasilyo na ang dulo ay ang cage nung batang lalaking nakita ko kahapon ganito ding oras mga alas diyes ng gabi halos walang pinagkaiba sa nararamdaman kong kaba, lamig at kilabot.

Kapag naiisip ko siya hindi ko maiwasang mapagugom ng magkabilaang kamao kahit anong handa ko sa sarili bago pumunta dito mawawala lahat ng inipon mong tapang gayung batid ng isip mong pagkatapos patay ka na.

Sa kabilang bahagi ng isip ko nangungumbinsi na bumalik na lang but I already fixed my mind rather I like to commit suicide ganito ko nalang iisipin kesa isiping walang pakialam si Ate Luca sa nararamdaman ko.

Ayokong magalit sa kanya.

Pinanghahawakan ko na mag tagumpay si Ate Luca kapalit ng sarili ko.

Papalapit na kami patuloy pa rin kaming nag lalakad pasulong.

That boy, nakakatakot talaga siya hindi ko alam kung tao pa ba siya kasi unang tingin mukhang wala na siyang katinuan.

Masisisi ko ba siya?

Kung maaga kong nalaman nailigtas ko sana siya kaya lang isa lang din naman akong bilanggo at nakakulong sa silda hindi makalabas-labas ni hindi man lang minsan naarawan kaya ang putla ko.

As we reached the big cage kung saan nakaupo sa pinakagilid yung lalaki yakap ang tuhod, ang paningin ay nasa ibaba at tulala kahit alam niyang may tao wala man lang itong reaksyon, yesterday i wasn't able to see his face ganyan din ang position niya sa loob nakikilukob sa dilim.

Nakadama ako ng kakaibang pakiramdam siguro pag kaawa but i immediately faded it away.

He is a monster and he must stay in his cage not until the research is complete.

"Pasensiya na sa pag hintay ng dalawang araw alam kong gutom na gutom ka na. So, I bring my sister with me I let you have her, she's not that healthy but she'll be enough to satisfy your thirst and hunger. She's the only thing we have please be forgiven at least mag tagal man lang siya sayo kahit hanggang bukas."

My sister is acting like crazy adoring every inch of his creation I wanted to talk at least to say my last words but the ability to do so desserts me. It's about time for me to get in. I felt my heart beating louder, ringing in my ears like a drum. For almost 2 seconds I was frozen there.

When I was about to enter and Ate Luca almost swipe the key card to open it her boyfriend arrived in perfect timing catching his breath like he was chased by death trying to stop us.

Parehong hindi namin inaasahan na makita siya, galit na galit siya kay At.

His glaring badly enough to tell us what we're planning to do is wrong.

Mabilis siyang nakalapit kay Ate at hinila palayo sa kinatatayuan namin na halos kaladkarin na nga rin niya ito kaya walang nagawa si Ate Luca kung hindi ang mag patangay at nag aaway na sila, nag sisigawan, nag papataasaan ng boses, nag dadahilan kung sino ang tama at mali.

Akala ko mamatay na ako somehow I was relief.

He wanted this project to stop but my sister wanted to finish it no matter what it takes.

Bigla kong naramdaman ang lamig na unti-unting gumagapang mula sa aking paa paitaas ng paitaas ni hindi ko man lang namalayan paralisado na ang magkabilaang binti ko rason para di ako makalayo sa kulungan o kahit makaatras man lang gawa ng taong nasa loob ng kulongan.

I gasped and turned around slowly in shock, holding my hand over my heart. My throat tighten when I met his eyes.

Hindi pa pala ako ligtas naging palagay ako kaagad.