Kitap Bu Olmamalı

Kuyu, Garbanü'l-Canver Ve Betikü'l-Mevt

Her zamanki klişe başlangıcımı yapmam gerekirse; tekrar merhaba. Uzun zaman önce benden eleştiri istemiş olan Dawnoftheharmony'nin eleştirisini sonunda yapıyorum. Zaten eminim sizde bu kadar bölüm sonra benim ne kadar plansız, programsız, her şeyi geç yapan biri olduğumu kavramışsınızdır. Öncelikle gelen ve gelmiş eleştirilerden dolayı size tekrar teşekkür ederim, geçliğimin kusura bakmayın, ne diyeyim; huyum kurusun. En kısa zamanda sizinde eleştirilerinizi yayınlamayı umuyorum. Aranızda cevap vermediğim bir eleştiri isteğiniz varsa buraya yazabilirsiniz, muhtemelen görmemişim veya unutmuşumdur.

Aslında beni mutlu eden olay eleştiri isteği almak değil; beni mutlu eden olay benden bunu isteyen kişilerin benden gerek betimleme, gerek dil bilgisi ve gerek hayal gücü konusunda daha üstün olduklarını düşünmem. Eleştirinizi yayınlamasam bile emin olun kitabınıza göz atmışımdır. 

İşte Dawnoftheharmony'nin hikayesini okurken aynı bunları hissettim. Kelime dağarcığına ve anladığım kadarıyla yeni kelimeler öğrenme isteğine hayran kaldım. Okuduğum şey tek kelimeyle; kaliteliydi.

Hikaye zaten tek bölümdü bu yüzden pek hikaye iyi gidiyor mu, anlam kayması, mantık hatası olmuş mu olaylarına girmeyeceğim. Zaten anladığım kadarıyla senin hikayende etkilenmem gereken şeyler bunlar değil. Senin cidden kendine özgü, ne kadar TDK karşı çıksa da, herkes kolay adapte olamasa da peşini bırakmadığın bir tarzın var. Bu en iyi yazarların bile zor geldiği bir yerdir ve bence zirvelerde yer alır ama dikkat et düşmeyesin. Çoğu yerde duyguyu insana aşılayan, bir şiir gibi gelen devrik cümlelerinde nadirde olsa mantık hatası olabiliyor. Eğer böyle uzun ve devrik cümleleri bırakmayacaksan -ki bence bırakma- diğerlerine nazaran daha iyi kontrol yapman gerekebilir. Çok tehlikelidirler.

(bu paragrafı her şeyi yazdıktan ve güzel betimlemelerinden bahsetmeyi unuttuğum yüzünden sonradan ekledim) Son olaraktan en ufak bir şeyi bile farklı bir duyguymuş gibi betimleyişin beni benden aldı kuyuya attı cidden. Bir şiir gibiydi. Sanki senin kelimelerle dansını izliyormuşum gibiydi.

Fasulyenin faydalarına gelirsek, nasıl desem, farklıydı. Verdiği duygu, bıraktığı gizem, garip bir şekilde rahatsız -kötü anlamda değil- eden delilik. Neden delilik diyorum bilesin: her yazar biraz deli olmalıdır, cidden okurken senin kafanda dönüp duran o kasvetli düşüncelerini hissettim. Gerçek anlamda seni hissettim. Kitaptaki merak uyandıran düşünceler, bir delinin ağzından çıkıyor gibiydi, diyaloglar gerçek olamayacak kadar gizemliydi. Eğer bana okurken ne hissettiğimi sorarsan, kapkaranlık bir yerde ensemde bir nefes varmış gibi hissettim. 

Tüm bu korkutucu düşüncelerini bir kenara bırakır ve diğer açıdan neler kattığına gelirsek cidden okuyucuya yazarlık konusunda yardımcı olur. Kelime dağarcığını geliştirir ve bence okuduğunu anlama egzersizleri yaptırır. Senin kitabın tam aşırı sessiz bir yerde yavaş yavaş, ara vere vere okunacak kitap, en azından alışana kadar. Kitabın, yazım tarzın, herkesin kolay okuyabileceği gibi değil, çoğu kişi kitabını sıkıcı ve yorucu bulacaktır ama bu bence okuyucunun eksikliği. 

Söylemeden geçmeyeyim Osmanlıca kelimelerle aram pek iyi olmasa da konuyu kavramakta birkaç yerde zorluk yaşadım, o kadar rahatsız etmedi beni. Eğer sizde hafif, zaman geçirmelik bir kitap yerine üzerinde uzun süre düşünülecek, geceleri uyutmayacak, yazdığınız şeylerde hafif de olsa etkisi olacak, dil bilgisi konusunda sizi geliştirecek bir kitap okuyorsanız okumanızı tavsiye ederim.

Not olarak şuraya düşeyim: Belki de bu kitabı dil bilgisi mükemmel biri anlamayabilir ve belki de bu kitabın ilgi çekici yanı karanlık düşüncelerine güzel bir elbise giydirmiş kelimelerle dansın değildir. 

Kendinize iyi bakın lütfen, bir kitap alın ve okuyun, başaramayacaksınız denilen şeyin ilk adımını atın. 

Umarım seninde kitabın hep tek bölüm kalmaz.