Caramel Macchiato { BANG CHAN }

Episode 7

Günler gelip geçiyordu. Hiç bitmeyecek bir kışın içindeydik...
Okula gitmek için her zamanki gibi erkenden kalktım. Kahvemi hazırlayıp camlarla kapalı balkonuma oturdum ve etrafı izledim. Sessizlik güzeldi ancak bir şarkı ile mükemmel olabilirdi. İçeriden kulaklığımı alıp kulaklığı kulağıma yerleştirdim. Sevdigim o melodi tüm ruhuma işliyordu...

" Sözlerinde, neyin ne zaman olacağı hakkında bir çok ima var gibi gözüküyor,
Gölgelerin gizemli ayak izlerini bulursan
Takip et
Köşeye sıkışmamaya çalışmalısın
Sadece sen, ışığı diger tarafına saklanmayan sen bilirsin cevabı,
Bağlantı kesilmeden önce, her şeyi bilmek istiyorum
Zaman geçtikçe geçmişin ve geleceğin arasında daha da sıkışıyorsun ..."

Şarkının sözleri kulağımda yankılanıyordu okul saatinin geldigini gördüğümde hemen üzerimi giyinip dışarıya çıktım hala aynı şarkıyı dinliyordum.

Bazenleri bir şarkıyı defalarca dinlerim böylelikle vermek istediği duyguyu daha iyi anladığımı düşünüyorum.
Okulun kapısının önündeydin.
Sanki birini bekliyordun. Bu aralar etrafında ki kız sayısı gittikçe artiyordu.
Beni gördüğünü belli edercesine gülümsedin ve benim olduğum tarafa doğru yürümeye başladığında kalbimde senin adımların ile eş zamanlı hareket ediyordu sanki.
Tam önümde durarak günaydın deyişini izledim. Gülümsüyordun yukarıdaki güneş sanki gülüşün mükemmel değilmiş gibi birde gözlerinin rengini tamamen ortaya koyuyordu.
Seninle birlikte okula doğru yürürken bir sürü soru sormuştum ama en ilginç olanı hala şarkı yazıp yazmadığını merak ettigindi.
Bir tanesine daha başladığımı söylediğimde ki mutluluğunun sebebini bilmiyordum ancak sen mutluydum bende mutluydum. Sınıfa girdiğimizde yerlerimize oturup hocayı beklemeye başladık o sırada aklımda yazmaya başladığım şarkı sözleri vardı.
Hocamiz bayan Ha-Neul bizim bu senemizin önemi hakkında konuşuyordu.

Yeni bir planı varmış bizim sınıfımızla ilgili herkesi ikili gruplar halinde ayırıp sınav çalıştırmamızı söylüyordu sınıfın birincisi olarak kimi çalıştıracağımı görür gibiydim Hei sakin bir kız olmasına rağmen dersleri iyi değildi büyük ihtimalle onu çalıştıracaktım.
Hocamız herkesi eleştiriyordu sıra bana geldiğinde gülümseyerek bana bakıp " Yunīku tatlım sen ise Chan ile çalış yeni onun alışmasına da yardımcı ol onu sana emanet ediyorum bu kızlara onu verirsem yerler" diyerek göz kırpmıtı.
Sınıfta bir " -yaaaaaa " sesi yükselmişti kızlardan...
Ben mi? Nasıl olurdu bu bir tesadüf müydü?
Arkama baktığımda Chan bana bakıyordun halinden mutlu gibiydin.
Program yarın başlıyormuş son olarak bunu duymuştum daha sonra zil çalmıştı ve kendimi bahçeye atmıştım.
O sırada dikkatimi Chan 'ın müzik sınıfının öğrencileri ile konuştuğunu gördüm ne yapıyordu ki onlarla o anda aklımda benim şarkımı mırıldandığı an aklıma geldi yoksa okulun müzik grubuna mi katılacaktı?
Bugünlük bu kadar yetmez miydi benim kalbim cidden bu kadarı için hazır değildi.
Okulun sonuna doğru okuldan çıkarken arkamdan biri sesleniyordu. Bu sendin. Beraber benim evime yürümeyi teklif ettim bende kabul ettim yolda sana müzik grubuna mı katılacaksın dediğimde kafanla onayladın ancak katılmak değil daha çok bir grup kuracağını ve bir kaç kişiye ihtiyaç olacağını söyledin. Seni merakla dinliyordum.
Ama ne yazık ki evimin önüne gelmistik.
Gitmeden önce arkadaşça sarılmıştık o sırada kulağıma fısıldadın...
" Yarın görüşürüz minik hocam " dedin ve güldüğünü duydum ayrılıp el salladın sonra da o uzun yolda yavaşça kayboldun...

Evime girip sarılmanın etkisini atmaya çalışıyordum.
Peki ya şimdi müzik grubu mu kuracaktı?
Deftere baktım,  yazı hala duruyordu.

"Gelecek kadar insanlarda değişir."

Buradan ne anlamalıydım. Yoksa burda insanların değişeceği kısmına daha çok önem verdiğimi fark ettim yaaa...

" Gelecek gerçekten hiç beklemediğim şekilde değişiyorsa ..."

_______________________* -* __________________

Şarkı ; BTS Don't leave me

Umarım beğenirsiniz...❤️