Dirty Secrets ♤Chanbaek

~9♤

Gecenin bu saatinde yaşadığı aksiyon yüzünden yorgun duran Yifan, Baekhyun'un kolunu sertçe kavradı ve onu çekiştirirken geride kalanlara, Chanyeol'ü yatırmalarını söyledi.

Siyah arabaya kadar tek kelime edilmeden çekiştirilen Baekhyun'un aklı, uyutulmamak istediğini haykıran bedende kalmıştı. Carolin'e olan öfkesinden geri dönüp Chanyeol'ün yarım kalmış işini tamamlayarak onu boğazlamak istiyordu. Ona ilacını verecekse bile güvenini kullanarak yapmamalıydı.

Chanyeol'ün o halde nasıl aciz ve yorgun durduğunu görmüyor muydu? En ufak bir masumiyete kanmaya hazır halini nasıl kullanmıştı?

Baekhyun boğazındaki acıyla yutkunamadığı sırada abisi tarafından arabaya itildi. Zaten içinde bulunan tarif edilemez öfkeden dolayı ona dönerek bağırmıştı. "AMACIN BENİ DÖVMEKSE DOLAYLI YOLDAN YAPMA ŞUNU!"

Yifan aynı sinirle onun gözlerine baktı ve şoför koltuğuna adımlarken neredeyse tıslarcasına konuştu. "Arabaya bin."

Başka yapılacak bir şey olmadığından arabaya binen Baekhyun abisinin sürmesini bekliyordu ama o direksiyonu sıkıyordu. Öfkesi sadece kendisine değildi belliydi, içeride olana bir şekilde üzülüyor olmalıydı.

"Arkadaşlığın gözlerimi yaşarttı doğrusu. Sırttan bıçaklamak tabirini daha önce hiç canlı izlememiştim."

Yifan zaten hissettiği gereksiz vicdan azabıyla kavruluyorken sinirle kardeşine döndü. "Ben doğru olanı yaptım Baekhyun. O ilaçları almazsa neler yapabileceğini bilmiyorsun."

Baekhyun onun dişleri arasından konuşuşunu izliyorken, konuyu epey önemsediğini fark etmişti. Sonuçta niye burada olduğu için Baekhyun'a kızmadan önce kendisini savunmaya çalışıyordu.

"Chanyeol ne hastası da ilaç kullanıyor?"

Yifan arabanın anahtarını çevirirken önüne döndü. "Akıl hastası."

Baekhyun onun eksik olduğunu bildiği ifadesine sinirle kaş çattı. Chanyeol oradaki herkesten daha akıllıydı. "Bana şunu doğru düzgün anlat."

"Gördüğün kadar işte. İlaçlarını kullanması gerekiyor yoksa zihni bozuk bir makine gibi işliyor. Chanyeol ayaklı tehlike." İlk dönemeci alırken aynasına baktı ve daha sessiz bir tonda ekledi. "Onu bir yere tıkmak lazım."

Baekhyun diğerinden dökülen cümlelerle sinir katsayısının artık çığlık atacağı kadar arttığını hissediyordu. Çenesini kasarken abisine öfkeyle döndü ve parmağını doğrulttu. "O senin en yakın arkadaşın şerefsiz herif. Ne dediğini duyuyor musun?"

Yifan bir anda frene bastığında, Baekhyun hız düşük olmasına rağmen sarsılmıştı. Öfkeli beden küçük kardeşine döndü ve ona haddini bilmesi gerektiğini belirten bakışlar atarken sakin kalmaya çalıştı.

"Chanyeol bir deli Baekhyun. Beş yıl akıl hastanesinde yattığını biliyor muydun? Gözlerinin önünde öldürülen annesinin cesedi evinden çıkarken gülüyor olduğu için onu oraya tıktıklarını, neredeyse 8 yaşında başlamış zihinsel problemleri olduğunu ve öldürdüğü masum biri olduğunu?"

"ONUN MASUM KİMSEYE ZARAR VERMEYECEĞİNİ BİLİYORSUN, DEDİKLERİNİN DOĞRULUĞU BU KADAR MI, AMACIN NE YİFAN!?"

Yifan neredeyse ağlayacak gibi duran kardeşinin üzerine çok gittiğini fark etmişti. Onu sakinleştirmek adına bedenine uzandı fakat Baekhyun hızla geri kaçarken sert tonuyla konuştu.

"Her şeyi anlat bana. Chanyeol ile ilgili, bugün orada bir köpeği bayıltır gibi bayılttığınız arkadaşınla ilgili her şeyi anlat. Çünkü senden nefret ediyorum."

Kardeşinin naif ve hassas karakterini bilen Yifan ona sakin ifadesiyle bakarak, durumu özenle seçtiği kelimelerle anlatmaya başladı.

"Bir keresinde ciddi bir kriz geçirdi ve ellerini bana uzatıp onları silmemi istedi. Bakışları bomboştu, hasta zihni bedenini ele geçirmişti ve söylediği tek şey, masum birinin kanının ellerinde olduğu, benim onu silmemi istediğiydi."

Baekhyun kalbine yüklenen duyguların hangisinin ne anlama geldiğini dahi bilmezken, tonlarca ağırlığın altında eziliyormuş gibi hissediyordu.

"İlaçlarını almazsa özgür kalıyor. Zihni olmak istediği kişi oluyor ve hiçbir şey tanımadan ezip geçiyor."

Güzel oğlan bunu anlamamıştı. İlk başta çıkmayan sesi yüzünden kekeleyerek sordu."Ne yapıyor?"

"Şu şekilde düşün, birine çok öfkelenirsin ve onun şakaklarında bir kurşun deliği açmak istersin. Ya da güzel kalçaları olan birini zorla da olsa altına almak istersin. Anlık olarak zihninden aslında hiç yapmayacağın kirli düşünceler geçer. Onlar senin en ilkel düşüncelerindir, işte Chanyeol onların çocuğu. İlaçları zihnini uyuşturmazsa ilk aklına geleni yapıyor. Daha önce bunu bize yaşattı Baekhyun. Onun ilaçlarını kullanması gerekiyor, ne pahasına olursa olsun özgür kalmamalı. İlaçlar onu frenliyor."

"Uyutuyor." Baekhyun belirli belirsiz mırıldandı. Bir gece için çok fazla şey öğrendiğini düşünen abisi, onun çökmüş ifadesini hassas kalbine bağlıyordu. Oysa Byun Baekhyun o kalbe çoktan Chanyeol'ü kilitlemişti.

Sahi Chanyeol, o simsiyah gözlerin ardında hasta bir adamı mı gizliyordu? Ve Baekhyun'un bakmaya kıyamadığı güzel elleri, masum birinin kanını mı taşıyordu?

Ne zaman hareket ettiğini bilmediği arabadan dolayı hafifçe sarsılan Baekhyun göğsüne batan nefeslerine bir yenisini daha eklerken, sessizce sormuştu. "Akıl hastanesinde ne zaman kaldı?"

"Dört sene önce çıktı. Aslında çıkmayacak kadar hastaydı ve hâlâ da öyle ama bilirsin, onun kıçını kollayan ciddi aile büyükleri var."

Sonra Yifan bir anda sinirlenmiş haliyle sesini yükseltti. "O çocuğa iyilik yaptıklarını sandılar ama böyle acı içinde kıvranıyor. Kullandığı haplar, her hafta kanına karışan iğneler ve en önemlisi her boku unuturken bir deli olduğunu unutamaması onu mahvediyor."

Baekhyun tırnaklarını kendi dizlerine batırdı. "O bir deli değil."

"O özellikle de son zamanlarda çok tehlikeli, mümkün olduğunca uzak duracaksın Baekhyun. Bu gece anlık bir merakla peşime düştün ama seni bir daha Chanyeol'ün mekânında istemiyorum."

Sessizlik Baekhyun'a bıçaklar saplıyorken Yifan diretti. "Duydun mu beni?"

"Duydum. Bir daha Chanyeol'e yaklaşmayacağım."

Ve bu mümkün değil. O bir deli değil.

Midesinde kuvvetli bir bulantı hisseden oğlan, vücudunun verdiği bu tepkinin anlamını biliyordu. Midesinden hızla yükselen sıvı yüzünden öğürdü ve eliyle ağzını kaparken, Yifan'a durması için zaman tanıdı.

Kesinlikle kaldıramayacağı şeyler duymuştu.