Dirty Secrets ♤Chanbaek

~10♤

Deeperise - Geçmiş Değişmez ft. Jabbar

Bölümü bu şarkıyla yazdım, dinlerseniz aynı duyguları hissederiz gibime geliyor. Dinlemeseniz de bir ara deneyin, çok güzel şarkı ❤

.

.

.

.

.

Sadece bir hafta dayanabilmişti. Yifan'ın da dikkatini çekmemek adına bir hafta boyunca Chanyeol'ü görmeye çalışmamıştı ve o geceden önceki vakitle de birleştirince epey bir süredir Chanyeol'ün karşısına çıkmamıştı.

Bu süreyi biraz da kendine düşünmek için tanımıştı. Bir karara varmak için. Zihni bir şekilde doğru olanın Chanyeol'den uzaklaşmak olduğunu belirtiyordu. Ama Baekhyun bir an olsun ondan öylece vazgeçebileceğini düşünmemişti.

Şimdi terli avuçlarını pantolonuna bastırıyordu. Yine Chanyeol'ün odasının önündeydi ve abisinin burada olmadığından emindi.

Özleminden mi yoksa olsun bitsin korkusundan mı bilinmez önündeki kapının kulpunu kavrayarak onu açtı. Hafifçe aralanan kapı, masasında oturan bedeni göstermişti. Baekhyun onun önündeki şeye bakan halini ve önüne serpilmiş siyah saçlarını görür görmez nefesini tuttu.

Günlerin özlemi boğazına ip, bileklerine bıçak olmuştu da aklı kime yar olmuştu? Niye beklemişti bu kadar? Onun simsiyah gözleri karanlığı da aydınlatmaz mıydı?

Baekhyun onu tarif edilemeyecek hissiyatlarla özlediğini fark etmişti. Odanın içine adımladığı ilk anda Chanyeol de yaptığı şeyi bitirmiş gibi başını kaldırdı.

Yanına neden bir anda uğramayı kestiğini bilmediği oğlanı gördüğünde kısa bir an duraksadı ardından güzel bir gülümsemeyi diğerine sundu.

"Sen buraya gelir miydin Byun?"

Baekhyun onun kendisini düşünecek biri olmadığının farkındaydı. Yine de arayı epey açtığını fark etmesini görmezden gelip odanın kapısını kapattı ve kilitlemekle kilitlememek arasında kalmışken, kilitleyip ona adımladı.

Chanyeol Baekhyun'un yüz ifadesini anlamlandıramıyordu. Kapıyı kilitleyip üzerine adımlamaya başladığında amacını görmeyi bekledi.

Bacaklarının hemen önünde duraksayan oğlanın dolu gözlerini fark ettiğinde şaşırmıştı. Baekhyun ise neden ağlayacağını kestiremese de saatlerce ağlayacak kadar yüklü hissediyordu.

"Sen bir sakin ol da anlat ne oldu?" Chanyeol onu bileğinden tutup kendine doğru çekti. Baekhyun başta gitmeyi reddetse de Chanyeol onu güçlü kollarıyla çekiştirmiş ve kucağına oturtana kadar bırakmamıştı.

Baekhyun bir süredir ayrı kaldığı sıcak bedenin kucağında kaldığında, tek bildiği onu deli gibi özlediğiydi.

Belki süre o kadar uzak değildi ama o zaman zarfından Baekhyun'un aklından geçen şeyler aralarını çok açmıştı.

Şimdi kollarında ağlamak istiyordu. Üstelik daha çözülen bir sorun yoktu. Her şey tüm çıkmazlığıyla kalbindeydi.

"Zihnini okuyamam." Chanyeol bir süre önceki konuşmalarına gönderme yaparak onun çenesini kibarca okşadı. Bu güzel oğlanın niye uğramadığını kesinlikle merak etmişti ve şimdi böyle hüzünlü duruşu neden sorgulatıyordu.