( Şarkı: Avril Lavigne=Wish You Were Here)
“Harold, açıklama yapmana gerek yok! Ben senin arkadaştan başka neyinim ki?”
Hiçbir şey söylemedi. Hiçbir şey…
Sadece başını öne eğerek yere bakmaya başladı. Biraz önce gözlerimde olan, karanlığa bile meydan okuyan zümrüt yeşili gözleri, şuan yerdeydi.
“Ben de öyle düşünmüştüm.” Dediğim anda yaslandığım ağaçtan kendimi ittim. Doğrulduğum gibi Harry’nin yanından geçerek gidiyordum ki Harry kolumdan tutarak beni yine az önce yaslandığım ağaca yasladı.
Hiçbir şey… Hiçbir şey söylemedim. Sanki dilim tutulmuştu. Ne zaman bir şey söylemek için ağzımı açsam yine geri kapanıyorlardı.
Harry, yere sabitlediği bakışlarını tekrar gözlerime sabitlediğinde, gözlerinin kızarmış olduğunu fark ettim. Ağlamış mıydı?
İkimizde hiçbir şey söylemiyorduk. Sadece birbirimize bakıyorduk. Tanrım, bu halde saatlerce kalabilirim gözleri o kadar etkileyici ve harika ki…!!
Harry yavaş yavaş bana yaklaşmaya başladı. Hiç kıpırdamıyordum. Ne ona yaklaşıyordum, ne kendimi geri itiyordum. –sanki yapabilirimde, o zaman ağaca falan girmem gerekir herhalde- Harry’le yüzlerimiz o kadar yakındı ki konuşsam dudağına değecektim. Ahhhh!!! Tanrım! O kadar tatlı ve çekici ki…
Harry biraz daha bana yaklaşınca dudakları dudaklarımın üstünü örttü. Dudakları dudaklarımın üstünde ahenkle dans ederken, beynim ne kadar bunu yapmamamı söylesede kalbim bunu yapmam üzerine karar vermişti. Beynimi dediği mantıklı olsada, savaşı kalbim kazandı ve Harry’nin öpücüğüne karşılık verdim. Dudaklarının tatları... anlatılamaz....
Öpüşmemiz gittikçe ateşlenirken tek yaptığım anı yaşamaktı…
-Harry’nin Anlatımı-
“Harold, açıklama yapmana gerek yok! Ben senin arkadaştan başka neyinim ki?”
Söylediği cümleyle dona kalmıştım. İlk defa kendimi suçlu hissetim. Pişman…
Daha önce o kadar kızın kalbini kırmama rağmen hiçbirinde canım acımamıştı. Hiçbirinde kendimi suçlu hissetmedim. Pişman olmadım…
Aslında canım değildi acıyan KALBİMDİ…
Bir şey demedim. Ne diyebilirdim ki? Ne söyleyebilirdim? Dediklerinde haklıydı. Ben tam bir pisliktim zaten… Onun ağlamasına neden olmuştum! Bu kendimi olduğumdan trilyonlarca kat daha pislik ve duygusuz hissetmem için yeterliydi zaten!
Bir şey söylemeden başımı yere eğdim. Yere bakmaya başladım. Gözlerim dolmuştu. Daha fazla dayanamadım ve hiçbir ses çıkarmadan ağlamaya başladım. Bukleli uzun saçlarım, gecenin karanlığında suçluluğumu, pişmanlığımı ve göz yaşlarımı saklıyordu.
Ben ağlıyordum?
Ben bir kız için ağlıyordum?
Tanrım, neler oluyor bana?
Hiç bu kadar güçsüz olmamıştım…
Hemen kendimi toparladım ve gözlerimi sildim. Beni bu kadar güçsüz görmesini istemiyordum!
Tam kendime gelmişken, muhteşem bir tını doldurdu etrafı…
“Ben de öyle düşünmüştüm.” Dediği anda yaslandığı ağaçtan kendini ittiğini hissettim. Tam doğrulmuş yanımdan geçerek gidiyordu ki kolundan tutarak onu yine az önce yaslandığı ağaca hafifçe ,canı acımayacak bir şekilde, yasladım.
Hiçbir şey… Hiçbir şey söylemedi, aynı benim gibi. Konuşmak istiyordum ama ne söyleyeceğimi bilmiyordum. Her söylediğim kelime ile kalbi kırılacakmış gibi hissediyordum. Susmak en iyisiydi…
Yere sabitlediğim bakışlarımı ,kendime geldiğimden emin olduktan sonra, tekrar gözlerine sabitledim.
İkimizde hiçbir şey söylemiyorduk. Sadece birbirimize bakıyorduk. Tanrım, bu halde saatlerce kalabilirim gözleri o kadar etkileyici ve harika ki…!! Kahverenginin bu kadar etkileyici bir renk olduğunu Emily’le tanışmadan önce fark etmemiştim! Gözlerine bayılıyorum!!!!
Yavaş yavaş Emily’e yaklaşmaya başladım. Hiç kıpırdamıyordu. Bu da benim işime geliyordu. Bana da yaklaşmıyordu, kendini ne kadar itemeyecek olsa da geriye bile kaçmaya çalışmıyordu. Sabitlenmiş gibi olduğu yerden kıpırdamıyordu. Emily’le yüzlerimiz o kadar yakındı ki konuşsa dudağıma değecekti. Ahhhh!!! Tanrım! O kadar tatlı ki!!
Daha fazla o şekilde kalmak istemiyordum. Ben ne zaman, ne isterse yapan tiplerdendim ve şuan Emily’i istiyordum. Biraz daha yaklaştım, dudaklarım dudaklarını örtüyordu.
İlk başlarda karşılık vermesede sonradan o da bana katıldı.
Bunu yapmam yanlıştı belkide ama istiyordum…
Öpüşmemiz gittikçe ateşlenirken tek yaptığım anı yaşamaktı…
Biliyorum, geç geliyor ama internetim yok ve bulduğum yerde yeni bölümü yüklemeye çalışıyorum. Çok üzgünüm. İnternetim gelince bölümler düzenli olarak gelicek ;) Sizi seviyorum... <3 <3 :* :* :*
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Forever Love!
FanfictionBir kız düşünün; geçmişte yaşadığı ilişki yüzden artık erkeklere güvenmeyen. Kendini tamamen kariyerine odaklamış. Kendine erkeklerden uzak duracağına dair söz vermiş bir kız. Bir erkek düşünün; asla düzenli bir ilişki yaşamamış. Hayatı boyunca bel...
