Forever Love!

Forever Love! #Part17#

"Hani parti vardı. Sarah ve Jack'in partileri. Orada ben Ashley ile öpüşürken, Em bizi gördü. Sinirli gibiydi ve direk evden çıktı. Bende peşinden gittim. Koşmaya başladı, bende koştum. Ormana kadar koştuk. Ormanda sonunda durduğunda, ilk başlarda konuştuk. S-s-sonra ö-öpüşmeye başladık... Emily dudaklarımızı ayırdığında 'böyle bir şey olmadı' falan demeye başladı, bende bana karşılık verdiğini falan söyledim, bildiğiniz kavga ettik. O gittiğinde ağacın altına oturdum. Yaklaşık 1.30 saat orada oturduktan sonra ana yola çıkarak arabama bindim ve eve sürdüm. E-eve gi-gittiğimde A-ashley'i a-aradım. E-evime g-elmesini sö-söyledim. S-sinirliydim ve sinirimi o-ondan çıkaracaktım. Pisliğin tekiyim! Hepsi benim yüzümden oldu. Lanet olsun!"

"Sonra..." –Louis-

"Sonra, Ashley geldiğinde benim odama çıktık. İ-i-işimiz b-bittikten s-s-sonra Emily'nin odasının p-penceresine doğru d-döndüğümde Emily'i bize bakarken g-gördüm ve-

Harry'nin hıçkırıkları odayı doldururken bizde devam etmesini söylüyorduk. Bunu bilmeliydik. Ne olduğunu öğrenmeliydik...

"Harry, bize anlatmalısın." –Selena-

"Hadi ama dostum... Ne olduğunu anlat bize." –Justin-

"Biliyoruz, bu zor ama anlatmalısın." –Niall-

"T-tamam anlatacağım." Harry durdu ve nefesini verdi. Bir süre yere baktıktan sonra odayı Harry'nin sesi doldurdu; "Sinirliydi, ağlıyordu. Onu gördüğümü fark ettiğinde, hızlıca odadan çıktı. Bende hemen giyinip dışarı çıktım. Onu aradım. Kapısını sayısız kere çaldım, bağırdım, kapıyı kıracağımı söyledim... sonuç; kapıyı açmadı. Anahtar aklıma gelince, anahtarı alarak kapıyı açtım. Evin her köşesine baktım ama... yoktu! Tam eve gitmeye karar vermiştim ki; arka bahçeden gelen sesleri duydum. Çok boğuk olduğu için anlamadım. Yaklaştıkça ses biraz daha netleşti ama hala tam olarak anlaşılmıyordu. Tam emin değilim ama ses: 'I Want To Die!' (ölmek istiyorum) diyordu. Bunu anladığım anda bahçeye koştum. İlk gördüğümde çok şaşırdım. Bazı bölgelerinde kesikler ve yarıklar vardı. Saçları, kıyafetleri ve vücudu ıslaktı. Suda da kan vardı. Elindeki hapları görünce daha fazla şaşırdım. Yaklaşık 10 metre ilerde ise bıçak vardı. Sonrasını biliyorsunuz zaten. Onu hastaneye getirdim ve hemen size haber verdim. Hepsi bu kadar..."

Hiçbirimiz bir şey demiyorduk. Ne diyebilirdik ki? Bunlar bir bakıma Harry yüzünden olmuştu. Ama Emily neden böyle bir şey yapsın? O çok güçlü! Yaşadığı onca şeye rağmen böyle bir şey yapmamış birisi neden şimdi ölmek istesin ki? Emily; ölümden korkmayan ama yaşamayı seven bir kız... neden intihar etsin?

Gerçekten çok saçma!

-Selena'nın Anlatımı-

Benim kardeşim Harry yüzünden mi bu halde? Şuan ona o kadar sinirliyim ki...!!! Onu boğmak istiyorum....

Hiçbir şey söylemiyorum, daha doğrusu söyleyemiyorum... Bir şeyler demek istiyorum ama kelimeler boğazımda düğümleniyor!

Harry de pişman belli ama bu Emily'nin iyileşmesini sağlamıyor! Doktorlar durumunun iyi olmadığını, hala hayati tehlikesi olduğunu, söyledi.

-Ya ona bir şey olursa... (Harry)

-Ya ona bir şey olursa... (Selena)

-Ya beni bırakırsa... (Harry)

-Ya beni bırakırsa... (Selena)

-Ya giderse... (Harry)

-Ya giderse... (Selena)

-Ya gülümsemesini bir daha göremezsem... (Harry)

-Ya gülümsemesini bir daha göremezsesem... (Selena)

Düşüncelerime dalmışken bir hareketlenme hissettim. Harry oturduğu yerden kalkmış, kapının yanında arkasını dönük duruyordu. Bir süre öyle kaldıktan sonra bize doğru döndü.

"Bu arada; o ses Emily'nin sesi değildi..." dediğinde donup kalmıştım. Nasıl yani; başka birisi daha mı vardı yanında? Beynimde tekrar tekrar aynı şeyi duyuyordum;

O ses, Emily'nin sesi değildi...

O ses, Emily'nin sesi değildi...

O ses, Emily'nin sesi değildi...

O ses, Emily'nin sesi değildi...

O ses, Emily'nin sesi değildi...

O ses, Emily'nin sesi değildi...

Çooook uzun bir süre yoktum çünkü votelar azdı ve yazasım gelmemişti ama ilham geldi ve yazmak istedim. İsterseniz, hala okumak isterseniz okuyun :)