''သေဘာက်ရဲ႔လား''
အခန္းတံခါး ဖြင့္လိုက္ကတည္းက
သူ အံ႔ျသမႈတို့ ျဖစ္သြားခဲ႔တာ။
အခန္းထဲမွာ ဖဲေမြ႔ယာ၊ေခါင္းအံုး
အခန္းဆီးကအစ ေတာက္ေျပာင္ေနသည္။
ေဘးမွာ ေကာ္စမတ္တစ္ အျပည့္အစံုႏွင့္
လြန္စြာ ေခတ္မွီေသာ သံုးမ်က္ႏွာ
မွန္တင္ခံွတလံုးရွိသည္။မွန္ေတြကို
ျဖူလႊေသာ ဇာျဖူပါးပါးေလး
အုပ္ထားျပီး အရြယ္တူ ဗီရိုႏွစ္လံုးနား
ကပ္ထားလ်က္။
''ကိုယ္တို့ မဂၤလာအခန္း ျပင္ဆင္ထားတဲ႔
အထဲမွာ ပစၥည္းေဟာင္း ဘာမွ
ျပန္မသံုးထားဘူး တကယ္ဆို
ကိုယ္က အနီေရာင္ပဲ ျကိုက္တာ
လူေတြေျပာမွာကိုေတာ့
ဂရုမစိုက္ပါဘူး ဒါေပမယ့္
မင္း စိတ္ကသိကေအာက္
ျဖစ္ေနမလားလို့ အျဖူေရာင္ကိုပဲ
သံုးလိုက္တာ ပန္းေရာင္ေတြ
ဘာေတြေတာ့ ကိုယ္မျကိုက္ဘူး
ခြန္အားမဲ႔ေပမယ့္ အျဖူေရာင္က
ျဖူစင္တယ္ ပန္းေရာင္မွာမာယာရွိတယ္
ကိုယ္မျကိုက္တာ အဒါပဲ''
သူ စကားေတြ အမ်ားျကီးေျပာျပီး
မွန္တင္ခံုေပၚတြင္ အုပ္ထားေသာ
ဇာပုဝါေတြကို ဆဲြဖယ္ပစ္လိုက္သည္။
''မွန္ေတြ ျကည့္ေကာင္းရဲ႔လား
လာ ျကည့္ပါဦး''
အနီကြက္ပါေသာ ရွပ္အက်ီေလးနဲ႔
ဂ်င္းေဖ်ာ့ေဖ်ာ့ေလး တဲြဝတ္ထားသည့္
ဆယ္ဟြန္း ကိုယ္လံုးေလးက
မွန္ေရွ႔မွာ ရပ္လိုက္ေတာ့
တစ္ကိုယ္လံုး ထင္းရွင္းေနသည္။
သူက က်ြန္ေတာ့္တကိုယ္လံုးကို
ျကည့္၍ တခုခု ေျပာလာမည္
အထင္ႏွင့္ ေစာင္းျကည့္ေနသည္။
က်ြန္ေတာ္က ေနာက္ျပန္ဆုတ္လိုက္ကာ
ဟိုဟို ဒီဒီ လိုက္ျကည့္ေနသျဖင့္
''ျကည့္ေလ သေဘာမက်တာရွိရင္ေျပာ''
''မရွိပါဘူး''ဟု စိတ္ထဲရွိတဲ႔အတိုင္း
ေျပာလိုက္မိသည္။သူ့ေနရာ
သူ့ဝန္းထဲ ေရာက္ကတည္းက
သူ ျဖည့္ဆည္းေပးသမ်ွဟာ
က်ြန္ေတာ့္ သေဘာက်ေတြခ်ည္း
ျဖစ္ေနတာ တိုက္ဆိုင္စြာ
အျကိုက္တူေနတာ ျဖစ္ႏိုင္သည္။
ယခု မဂၤလာခန္း ျပင္တဲ႔အထိ
သူပဲ ဦးေဆာငိခဲ႔သည္ပင္။
''လက္ထက္ပဲြကို နာမည္ျကီး
ဟိုတယ္ေတြ ဘာေတြမွာ
မလုပ္ေပးႏိုင္တဲ႔အတြက္
စိတ္မေကာင္းပါဘူး
ရွန္ဟိုင္းကို ခရီးထြက္ရဖို့ရွိတယ္
သံုးႏိုင္ငံ ဒါရိုက္တာေတြနကါ
ေဆြးေႏြးပဲြတက္ရမယ္''
