°Love Me° ☆》Namkook + M °

' ☆ ▪ ° Bölüm 18 ° ▪ ☆ '

- ☆ -

Islak pantolonu yüzünden rahatsızca yerinde kıpırdandı Jungkook. Kendi sıvısı yüzünden rengi koyulaşan pantolonu onu oldukça zorluyordu.

Sebebini tahmin etmek zor değildi. Yediklerinden, içtiklerinden dolayıydı...

Öğretmeniyle buraya geleli neredeyse birkaç gün oluyordu. Bu zaman zarfı içerisinde büyüğü de sık sık yanına gelip onu kontrol etmekteydi.

Aslında genç adam ona kötü davranmıyordu. Tüm ihtiyaçlarını gidermeye çalışıyordu.

Tabii bunu yaparken bile kendi çıkarlarını düşünmesi tutsak olan genci hiç mutlu etmiyordu. Tam aksine bu onu yıpratıyor, hatta içten içe bitiriyordu.

Jungkook'u ilgisiz bırakmıyordu yine de. Mesela acıktığı zaman o söylemeden yemek getiriyordu... ama doğru ya. Asıl sıkıntı tam olarak da buradaydı zaten.

Verdiği tüm yemeklerin içine ilaç koyup onu zor durumda bırakıyordu. Jungkook bu duruma düşmemek için yemek yemediği zaman bazen aç bile kalabiliyordu.

Fakat yediği zaman da aynen şu an ki gibi acı çekiyordu.

Jungkook ilacın etkisini geçirmek için utanç verici bir duruma düşüyor olsa da kendisini koltuğa sürterek rahatlatıyordu. Eğer bunu yapmazsa bilinçsizce bunu büyüğünden isteyebilme ihtimalinden korkuyordu.

Büyüğü hiçbir şey söylemiyordu bu duruma. Ses etmeden onunla beraber banyoya girip temizlenmesine yardım ediyordu. Zaten tek istediği küçük öğrencisinin ona onu sevdiğini söylemesiydi.

Ona kalırsa Jungkook'un çektiği tüm eziyetler yersizdi. Ağzından çıkacak bir cümle şu anki tüm acılarını dindirebilirdi.

Genç adam hep bir sevgi sözcüğü kazanmak için zorlardı onu. Banyoda, yatakta, yemek masasında... Fakat ona hiçbir zaman isteği olmadan dokunmazdı.

Bunu yapmasının tek bir amacı vardı: Küçük bir kalbi yeniden kazanmak...

Belki de istediği şeyi yanlış bir şekilde almaya çalışıyordu?

Sadece Jungkook ne yaptığının farkında değildi ve bu yüzden onun bu yönü Jungkook'u korkutmaktan başka bir işe yaramıyordu. Fark etmeden kendisine acı çektiren de kendisiydi.

Namjoon'un da kendince haklı sebepleri de vardı. Olmasaydı ona boşu boşuna neden böyle anlar yaşatırdı ki? O da istemiyordu sevdiğinin böyle acı çekmesini.

Büyük ihtimalle Jungkook ne yapıp öğretmenini kızdırdığını hatırlamıyordu. Ama bunu ona hatırlatmayı kafasına koymuştu çoktan.

Jungkook, büyüğünün ona olan sert davranışları yüzünden o yanına geldiğinde hiç olmadığı kadar çekiniyordu. Konuşurken kelimelerini dikkatli seçmeye bile başlamıştı.

Değişmişlerdi.

İki taraf da oldukça değişmişti.

Tanıştıklarından beri geçen zamanın değiştirmediği hiçbir şey kalmamıştı.

Ama eskiler yine güzeldi, güzel kalmalıydı.

Küçük çocuk hâlâ, her an beraber olmaya söz verdikleri günleri nasıl böylece geride bırakıp bu hâlde olduklarını sorgulamaktaydı.

Nasıl bu hâle gelmeyi başarabilmişlerdi?

Öğretmenini severdi Jungkook. Çünkü büyüğü ona her zaman destek çıkardı. Başına bir şey geldiğinde onun arkasında durur ve her şeyin düzeleceğini söylerdi. Morali bozulduğunda onu tatmin edecek sözler söylerdi.