°Love Me° ☆》Namkook + M °

' ☆ ▪ ° Bölüm 9 ° ▪ ☆ '

- ♡ -

"Lütfen, Bay Kim..."

- ☆ -

Sırtındaki ağır çantasıyla yağmurun altında yürüyordu bitkin beden. Eve gidiyordu.

Hyungunun isteğine karşı çıkamadığı için hem dersi kaçırmış, hem de canı yanmıştı çünkü.

Kütüphanede ki anlar birer birer aklında canlanırken başını iki yana salladı. Artık düşündükçe kalçasındaki ağrının daha da sızladığını hissediyordu. Bir yandan da yağmur yüzünden ağırlaşan kıyafetleri ona meydan okurcasına yürümesini zorlaştırıyordu.

Birkaç dakikanın sonunda bitkin beden, mücadele etmeyi bırakıp kalçasının üstünde yere kapaklanmış, sesli bir şekilde inlemişti.

Yerden sızlanarak kalkmaya çalışırken şemsiye almamasına lanetler okuyordu. Neden hava durumuna bakmazdı ki?

Başını kaldırdığında ağlayan gökyüzüyle karşılaştı. Belki de hava düzelene kadar uygun bir yerde kalmalıydı. Fakat, biraz durup düşündüğünde yakınlarda hiçbir tanıdığının olmadığını farketti.

Sadece birkaç sokak ileride o'nun evi vardı ve bunun yeni farkına varıyordu. Üstelik epey uzaktı. Başka bir seçeneği olmamasına rağmen son olanlardan sonra onu görmek istemiyordu Jungkook.

Böyle bile düşünürken bir anda kendisini eve doğru yürürken bulmuştu.

Birkaç dakikalık yürüyüşün ardından pek olmasada istediği yere vardığında derin bir nefes alıp; harekete geçeceği an gördüğü zille duraksadı.

Basmalı mıydı?

O anda ikileme düştü soğuktan titremeye başlayan çocuk.

Onunla ne zaman birlikte olsa -her ne kadar bunu kendisi istese de- kendisini kullanılmış hissediyordu, o yüzden onu gerekmedikçe görmek istemiyordu. Fakat şu an soğuktan donuyordu ve gerçekten gidecek bir yeri yoktu.

Zille bakışmasına devam ederken; duyduğu sesle ürkekçe arkasına döndü minik, "Basacaksan gideceğim."

Jungkook, doğru işitip işitmediğini anlamak için hızla arkasını döndü... neden olduğunu bilmediği garip bir hevesle.

"Bay Kim?"

Genç adam, öğrencisine bakış atıp arabasına bindi. Jungkook ise ne yapacağını bilemediği için binmedi.

Namjoon -stajyer- öğrencisinin hâlâ yağmurun altında dikildiğini görünce kapıya uzanıp ona doğru açılmasını sağladı. Jungkook, neye uğradığına şaşırırken baskıcı bakışlar yüzünden öğretmeninin arabasına binmek zorunda kalmıştı.

Küçük çocuk hiçbir şekilde soru sormuyordu. Neden geldiğini, veya neden onu arabasına aldığını dahil merak etmemişti. Aslına bakacak olursa etmiş, ama soracak cesareti kendisinde bulamamıştı.

Uykusu geldiğinden dolayı olmalı ki sadece evine gidip yastığına sarılarak uyumak istiyordu.

Araba hareket ederken, bakışlarını cama çevirdi küçük olan. Yağmur damlacıkları cama çarpıp ardından dağılarak aşağı süzülüyordu.

O sırada Namjoon, öğrencisinin üşümemesi için arabanın ısıtıcılarını açtı. Bunun üzerine minik beden, anında mayışmıştı oturduğu yerde.