°Love Me° ☆》Namkook + M °

' ☆ ▪ ° Bölüm 10 ° ▪ ☆ '

- ☆ -

"Sadece beni öpün, Bay Kim."

- ☆ -

Öğretmenin elinde ki sınav notları okunurken sınıftan belli belirsiz sesler yükseliyordu.

Küçük çocuk ise adını duyamama korkusuyla öğretmeninin sesine dikkat kesilmiş, merakla dolgun dudaklarını okuyordu.

Jungkook oldukça tedirgindi.

Sınavda boş soru dahil bırakmamıştı, fakat soruları hangi kafayla çözdüğünü kendisi de bilmiyordu. Sabaha kadar çalıştığından dolayı uykusunu alamadığından belki farketmeden cevapları kaydırmış bile olabilirdi. Emin olamıyordu.

Jungkook başaramadığından eminmişçesine kendisini olabilecek en kötü şeylere hazırlamaya çalışıyordu. Bunu, sanki kendisiyle konuşmamaya yeminliymiş gibi davranan öğretmeninin tavırlarından bile açık bir şekilde anlayabiliyordu. Artık her öğretmenini gördüğünde korktuğunu hisseder gibiydi.

Genç öğretmen, büyük bir sabırla notları okumaya devam ediyordu. Öğretmen sınıfın neredeyse yarısından fazlasının notunu okumuş, fakat sanki bu küçük çocuğa inatmış gibi hâlâ onun adını okumamıştı.

Nihayetinde elinde ki notların arasından en yüksek nota sahip olan kağıda geldiğinde gözlerini öğrencisine çevirdi.

"Kim Taehyung," Jungkook, tanıdık ad ve sonrasında duyduğu kıkırdama sesleriyle beraber başını kaldırmıştı. Fakat tanıdık ad defalarca tekrarlanırken, öğretmeninin gamzelerini adeta çıkarırcasına gülümsemesini beklemiyordu. "Aferin Taehyung, tam puan."

Bunun üzerine Taehyung, kendini beğenmiş bir edayla üzerindeki kıskanç bakışları farkerek küçük çocuğa döndü. Küçük çocuğun ona kaşlarını çatmış sinirli bir şekilde baktığını görünce yüzünde ki sinsi sırıtma daha da genişleyerek tüm yüzüne yayılmıştı bu sayede.

"Jeon Jungkook." dedi durumu fark eden genç adam. Bunun üzerine Jungkook, adını duymasıyla beraber çattığı biçimli kaşlarını düzeltip, öğretmeninin dudaklarında bir tebessüm görme umuduyla ona bakmıştı. Fakat genç adam düz bir ifadeyle, "Zil çalınca odama gel." diyerek küçük çocuğun kağıdını ayrı bir yere koymuştu.

Jungkook, sinir bozucu kişinin ona baktığını bildiğinden alay dolu ifadesini görmemek için başını sıraya yasladı.

Başaramamıştı...

- ♡ -

Jungkook zilin çalmasının ardından, öğretmeninden bile önce davranarak sınıftan çıkmış, hemencecik büyüğünün dediği odaya girmişti.

Küçük çocuk, odaya girer girmez gördüğü ilk yere kurulup ayaklarını kendisine çekti. Bu sayede gözlerinden akmaya hazır olan yaşlar, hıçkırıkları arasında yanaklarından süzülmeye başlamıştı.

Yapamamıştı.

Yapamamıştı ve hala öğretmeninin onun adını okurken ki yüz ifadesi aklındaydı. Onu gülümsetememişti. Hâlbuki başardığından adı kadar emindi önceden.

Ağlamaya başlamasından saniyeler sonra kapı aralanmış ve küçüğün üzerine uzun bir gölge düşmüştü. Küçük çocuğun başı, büyüğünün geldiğini bilmesine rağmen hala kollarının arasındaydı.

Sessizliğin hakim olduğu odada bir şeyler söylemesi gerektiğini düşünürken sonunda konuşmaya karar vermişti. "B-Ben özür dilerim."

"Jeon-" Küçük çocuk inatla öğretmeninin sözünü kesiyordu. Eğer konuşursa, -aslında böyle bir şey olmayacağından habersizce- ona bağıracağından korkuyordu. "Yemin ederim ç-çok çalıştım... Lütfen bana kızmayın."