- Bu bolumu namcuna olan nefretinizi biraz olsun dindirmek icin yazmisim oyle diyo old spagetti hz nin notlari
- Hadi bakalim iyi okumalar iki gozumun cicekleri
- ☆ -
Jungkook saatlerce dinlediği ses kaydını bir kez daha oynattı.
Kendine inanamıyordu. Dinlediği kayıttaki sesin kendisine ait olduğuna bir türlü inanamıyordu.
• • •
jeonnie bir ses kaydı gönderdi.
Ses kaydını oynat.
"Beni sevdiğini söyle güzelim."
"H-Hyung, seni seviyorum."
"Peki ya Kim Namjoon?"
"Hayır hyung, onu h-hiç sevmedim. Ben hep seni sevdim. Senin y-yanındayken o aklıma gelmiyor bile."
"Yani onu kandırıyor musun bebeğim?"
"..."
"Sen kötü bir çocuksun Jungkookie. Şimdi inlemeye devam etmelisin."
__
jeonnie
Dostum hiç şansın yok ;)
• • •
Jungkook son birlikteliklerini unutmuştu neredeyse. Fakat bu ses kaydını dinledikçe o gece olanlar aklında bir bir canlanmaya başlıyordu.
Hyungunun ona zorla yalan yanlış şeyler söyletmesi, ona ağlarken durmasını söylediği halde onu dinlememesi... Her şeyi hatırlıyordu.
Hayır demeyi öğrenememenin pişmanlığını bir kez daha yaşıyordu. Artık öğretmeninin davranışlarının nedenini anlayabiliyordu.
Şimdiyse içinde oluşan, sevdiği adamı kaybetme korkusuyla başa çıkmaya çalışıyordu.
Kötü hissediyordu. İnsanlara güvendiğinden, Yoongi'ye güvendiğinden kötü hissediyordu.
Oturuyor olduğu koltuktan kalktı ve hızla odadan çıktı.
Ayrıca, Namjoon son olanlardan sonra bir daha Kook'un bileklerini kelepçelemedi. Zaten onu öyle görmek ona yeterince acı veriyordu.
Uzun bir arayışın ardından nihayetinde öğretmenini ferah bir manzaranın karşısında kitap okurken bulmuştu.
Genç adamın taktığı kemik gözlük, ve tenine yapışmış olan siyah boğazlı kazak onu son derecede çekici gösteriyordu. Üstelik bacaklarını birbirinin üstüne attığından ortaya çıkan hatları inanılmaz bir görsel şölen sunuyordu üzerinde dolaşan küçük gözlerin sahibine.
"Ne zamandandır orada duruyorsun?" dediğinde Jungkook kendine geldi. Yakışıklı adamın fiziğini incelemeye öyle bir dalmıştı ki neden buraya geldiğini bile neredeyse unutuyordu.
"Ş-Şey..." dedi. Sadece kelimelerle nasıl kendisini ifade edebileceğini bilmiyordu.
Namjoon derin bir nefes vererek elindeki kitabın kapağını kapattı.
"Ben sizinle şey için konuşmaya geldim." Jungkook kuramadığı cümleler yüzünden utanmaya devam ederken Namjoon anlayışla başını salladı. "Dinliyorum."
Küçük çocuk adımlarını öğretmeninin yanına yönlendirdi. Öğretmeni hâlâ ona beklentiyle bakarken bir şeyler söylemesi gerektiğini hissetti.
"Ben o kayıttakileri isteyerek söylemedim Bay Kim. Ne diyeceğimi bilmiyorum ama lütfen bana inanın."
Genç adam öğrencisiyle olan bakışmalarını ayırmadan ayağa kalktı. "Sana inanmak istiyorum Jeon. Ama eskisi kadar güvenemiyorum. Beni ikna etmelisin."
Bu sözler üzerine Jungkook'un kafası daha da karışmıştı. "Ne yapmamı istiyorsunuz Efendim?"
Namjoon buna cevap olarak gülümsedi. Artık ikisi de birtakım şeylerin yoluna girdiğini gördükçe mutlu olmaya başlıyorlardı.
Jungkook biraz önce Namjoon'un dediklerini tam olarak anlayamasa da karşısında gördüğü gamzeler sayesinde o da gülmeye başlamıştı. "Beni affetmeniz için elimden geleni yapacağım efendim."
☆ ; ' ¤ ° Y/N: ° ¤ ' ; ☆
- sukur yarrabbı
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
' ☆ ▪ ° ^ ° ▪ ☆ '
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
