Holding a Heart {George Weasley} [Harry Potter]

06

KATHERINE LUPIN

"Goedemiddag, Kitty Kath, hoe gaat het ermee?" Ik kijk op naar George Weasley, die grijnzend naast me komt zitten. "Ik wist niet dat de mensen die anderen verraden hadden zelf ook moesten nablijven."

"Oh, ik zit hier gewoon omdat ik Quidditch-training wil ontlopen. Ik snap niet waarom we het eigenlijk nodig hebben — we zullen toch wel gaan winnen van jullie." Met een zoete glimlach kijk ik hem aan, waardoor hij zijn ogen rolt. "Nah, ik heb mijn vader gewoon pissed gemaakt in de les."

"Waarom was ik daar niet bij?" Hij laat zijn hoofd steunen op zijn hand, en kijkt me aandachtig aan. "Wacht, zit ik hier daarom?"

"Ik weet het niet, Weasley, het boeit me ook vrij weinig." Ik sta op van de stoel, waarna ik op de tafel ga staan. Ik zet met mijn staf harde muziek aan — een mix van ABBA en Queen — waarna ik over de tafels spring en dans.

George kijkt me fronsend aan, "wat ben jij aan het doen?" Ik wenk hem, waardoor hij twijfelend opstaat. "Moet ik meedoen?" Ik knik enthousiast, en hij zucht. 

"Kom op, je hebt toch niks beters te doen! En het is nou niet alsof je dit af zal slaan," lach ik. Hij schudt zijn hoofd, waardoor ik lachend van de tafel spring. "Er is niks ergs aan dansen, George."

"Je lijkt wel dronken, Kitty. Gaat alles wel goed?" Hij kijkt me met een bezorgde blik aan, en ik voel mijn hart een slag missen. Oh fuck, mijn vader had wel gelijk. Ik vind hem leuk. Ik houd er niet van om het toe te geven, maar mijn vader lijkt over zulke dingen vaak wel gelijk te hebben.

"Natuurlijk gaat het goed met me, behalve dat ik aan het nablijven ben." Ik kijk naar buiten, waar mijn teamgenoten al druk bezig zijn met de training. "Jij hebt de Marauders' Map toch nog?" 

"Nope, die hebben we aan Harry gegeven — en je vader heeft hem toen afgepakt. Hoezo vraag je dat?" George kijkt me met een nieuwsgierige grijns aan, hopend dat ik hem ga vertellen wat we gaan doen. 

"Wacht hier even, oké? Ik ben zo terug." Ik loop de trap op naar het kantoor van mijn vader, waar ik zijn koffer openmaak en met mijn staf het geheime vakje ontgrendel. Ik pak de Map eruit, waarmee ik weer naar beneden loop.

"Ik zou graag willen weten hoe je daaraan bent gekomen, als dat mag." Ik schud mijn hoofd na de vraag van hem, waarna hij me fronsend aankijkt. "Hoe weet je eigenlijk van de Map af?"

Ik grinnik, "honey, mijn vader vertelt me graag dingen. Maar blijf je daar staan of kom je mee?" George kijkt over mijn schouder mee naar de Map, waarbij onze armen tegen elkaar aan hangen. 

"Leraar," George trekt me mee een kleine ruimte in, waarvan de deur direct dichtvalt. De deur gaat niet meer open, maar George lijkt er geen last van te hebben. De muren lijken desondanks op me af te komen — wat een fantastische bijwerking is van claustrofobie. Mijn lichaam begint te trillen, waardoor George me angstig aankijkt. "Kath, wat is er aan de hand?" 

Hij probeert met spreuken de deur open te maken, maar niks werkt. "Kath, haal adem." George kijkt me even aan, maar hij richt zich al snel weer op het openmaken van de deur. 

"Merlin, laat mij eens." Ik trap tegen de deur aan, waardoor hij uit zijn scharnieren valt. "Zo kan het natuurlijk ook, sukkel." Ik schud grinnikend mijn hoofd, waarna ik naar de keukens loop—met George nog steeds op mijn hielen. "Moet je niet je wederhelft gaan zoeken, Weasley?"

Hij trekt zijn schouders op, waarna hij zich naast me neer laat ploffen. "Ik heb jou toch al gevonden?" Ik trek een vies gezicht, maar hij knipoogt alleen maar naar me. "Nee, ik maak een grapje." Dus niet. "Ik heb geen idee waar Fred is." 

"Je weet dat liegen niet helpt, Weasley. Ik kan je horen." Ik kijk hem hoofdschuddend aan, maar laat een korte grinnik uit. "Maar ik ga er maar weer vandoor—er wacht een berg huiswerk op me."

Ik loop met een snelle huppelpas naar de bibliotheek, waar maar een aantal leerlingen zitten. Ik pak een boek, waarmee ik me in een stoel nestel. Merryn—een blondharig meisje die ook in mijn jaar zit—gaat tegenover me zitten, terwijl ze me voorzichtig aan probeert te kijken boven haar boek.

"Het is aardig dat je me schattig vindt, Mer." Ik laat mijn ogen nog steeds over de regels van mijn boek gaan, maar ik zie haar wel rood worden. "Wat is er?" Ik leg mijn boek weg, en kijk haar aan.

"Oh, Merlin, ik was even vergeten dat je gedachtes kan lezen. Maar, Kath, zou je zaterdag met me mee willen gaan naar Hogsmeade?" Ze draait haar haar om haar vingers terwijl ze me zenuwachtig aankijkt.

Ik glimlach naar haar, "natuurlijk." Ze pakt met een grote glimlach haar boek weer op, wat ik ook doe. We blijven in stilte verder lezen, maar de lach verdwijnt niet van haar gezicht.

--------------------

is school bij jou alweer begonnen?? ik begin zelf dinsdag met de introductie

xX