Holding a Heart {George Weasley} [Harry Potter]

13

KATHERINE LUPIN

Ik haal vermoeid een hand door mijn haar, waarna ik het klaslokaal inloop. Fred doemt op naast me, en kijkt me bezorgd aan. "Gaat het goed met je, Kath?"

"Kan niet beter, natuurlijk, maar ik moet mijn geweldige medicijnen weer nemen." Ik laat mijn tas vallen op de tafel, waarna ik de medicijnen eruit neem. Ik neem een paar slokken van de medicijnen, waardoor ik me heel even nog beroerder voel—maar dat gevoel is al snel weggetrokken.

Fred begint zachtjes te grinniken, "het lijkt steeds alsof je het over je ergste vijand wil gooien in plaats van op te drinken." Ik trek mijn wenkbrauwen naar hem op.

"Ik zou het nu toch liever over jou heen willen gooien, Weasley." Ik zet een zoete glimlach op, waardoor hij zijn tong uitsteekt. "Ik vervloek je nog eens, Fred."

"Dat zou ik wel willen zien, Kath." Hij haalt zijn hand door mijn haar, waarna ik mijn ogen rol. "Wees eens lief, Kathy, ik doe toch niks fout?"

"Dat doe je wel, meneer Weasley, je praat door mijn les heen." Mijn vader kijkt Fred fronsend aan, waardoor ik begin te grinniken. 

"Maar meneer, Kath doet het ook!" Fred grijnst naar me, maar ik glimlach liefjes naar hem. "Wat is er?"

Ik kijk naar mijn vader, "je gaat me wegsturen, of niet soms?"

Hij knikt. "Inderdaad, Kath, het is alsof je mijn gedachten kan lezen. Ik wil je vandaag niet meer in een les zien." Ik pruil naar hem, waarna hij zijn hoofd schudt. "Maak dat je wegkomt, Katherine, of ik zal er ook nog eens bijdoen dat je niet mee mag doen met de training."

"Maar ik ben de Captain! Ze zouden elkaar vermoorden zonder mij." Ik kijk hem met een dramatische uitdrukking op mijn gezicht aan, terwijl er veel mensen grinniken. "Ik ben klaar, ik ga al."

Ik zwaai mijn tas over mijn schouder, waarna ik de les verlaat. Ik probeer het iedere dag opnieuw om zo veel mogelijk lessen te volgen, maar zelfs professor Snape stuurt me terug naar de commonroom.

Ik loop de trappen af, waarna ik mijn weg vervolg naar de binnenplaats. Voordat ik daar kan komen, zie ik George bij de ingang staan. Ik blijf stilstaan, terwijl hij met grote stappen naar me toe komt lopen.

"Gaat alles goed, Ge—," mijn zin wordt afgekapt door hem, maar niet door woorden. Hij pakt mijn gezicht voorzichtig vast tussen zijn handen, terwijl hij zijn lippen op de mijne drukt. Ik blijf even verstijfd staan, maar ik herpak mezelf al snel.

Ik leg mijn handen op zijn polsen, en we blijven een tijdje zo staan. Hij haalt langzaam zijn lippen van de mijne af, maar hij houdt de afstand tussen ons klein. Er twinkelen tranen in zijn ogen, die al snel over zijn wangen rollen. Ik veeg mijn duimen erlangs, terwijl ik hem stilletjes aankijk.

"Laat me alsjeblieft nooit meer zo achter, Kath. Ik kan niet zonder je—hoe cliché dat ook klinkt. Ik vind je leuk—als in, ik zou je iedere seconde kunnen kussen als je me zou laten. Ik wil niet zonder je."

Een glimlach kruipt over mijn gezicht, "ik wil ook niet zonder jou, George." Een grote glimlach komt op zijn gezicht tevoorschijn, waarna hij me enthousiast van de grond af tilt. Hij drukt zijn lippen weer even op de mijne, waardoor ik zachtjes grinnik. "Hoor je trouwens niet in de les te zijn?"

Hij grijnst, "ik heb al tegen je vader gezegd dat ik iets had wat belangrijker was dan zijn les."

"Hij heeft je laten nablijven, of niet soms?" Ik kijk geamuseerd naar George, en hij knikt zijn hoofd beschaamd. "Oh, wat jammer nou. Ik zou vanmiddag al naar hem toe gaan—het lijkt alsof er iets tussen is gekomen, ik ga later wel naar hem toe."

George rolt zijn ogen. "Wat ben je weer grappig, Kath." Hij pakt mijn handen vast, waarna hij onze vingers verstrengelt. "Maar ik wil je wat vragen, als dat mag?"

"Natuurlijk, en je hebt al wat gevraagd. Oh, je hebt je antwoord ook al—mag ik nu naar bed?" Ik kijk hem grijnzend aan, waardoor hij zucht. "Sorry, vraag maar raak."

"Katherine Lupin, zou je—alsjeblieft—mijn vriendin willen zijn?" Hij kijkt me hoopvol aan, en ik glimlach naar hem.

"Ik zou niets liever willen." Ik druk een kus op zijn wang. "Mag ik nu dan naar bed?"

Hij lacht even naar me, "natuurlijk, en ik zal je ook begeleiden als dat zou moeten."

"Als dat betekend dat je me zou willen dragen, dan graag." Hij schudt grijnzend zijn hoofd, maar hij laat me wel op zijn rug springen. Ik ben er vrij zeker van dan hij niet naar de Slytherin commonroom gaat, maar ik ben allang in slaap gevallen voordat ik er ook maar iets van kan zeggen.

*

"Kath, wat ben je in Merlin's naam aan het doen?" Ik kijk naar Avis—maar ik zie niets meer dan haar benen. "Je hoort niet ondersteboven op een stoel te hangen, en zeker niet als je herstellende bent van een hersenschudding, dus zou je alsjeblieft normaler willen gaan zitten of liggen?"

Ik laat mezelf op de grond glijden, waar ik met een zachte plof op terecht kom. "Waar heb ik dit bezoek aan te danken?" Avis gaat op een stoel zitten, terwijl ze me fronsend aankijkt.

"Ik moet nablijven bij je vader. Waarom ben jij hier?" Ze trekt me omhoog, waardoor ik diep zucht. "Wat is er, Kath?"

Ik glimlach naar haar, "niks, ik wacht gewoon op mijn vader die thee voor me haalt. En het duurt lang." Avis grinnikt, waarna mijn vader binnenkomt met een dampende mok thee. Ik kijk hem met een glimlach aan. "Bedankt, pap."

Hij schudt zijn hoofd lichtjes, "je weet dat je naar je commonroom mag, toch?"

"Ja, maar ik mag geen extra Quidditch spelen, dus dat heeft geen zin." Avis grinnikt, terwijl mijn vader fronst.

"Ik had het over in de commonroom, Kath." Hij trekt zijn wenkbrauwen nog hoger op. 

Ik grijns naar hem, "ik ook."

------------------------

the ship is sailing; any names?

xX