Holding a Heart {George Weasley} [Harry Potter]

15

KATHERINE LUPIN

"Katherine—," mijn vader's stem laat me stoppen met lopen, en ik zucht zachtjes. "Je hoort niet zo laat door het kasteel te lopen—en zeker jij niet." Ik draai me naar hem om, en zie dat hij me met opgetrokken wenkbrauwen aankijkt.

"Ik voel me prima, mag ik nu weer gaan?" Ik heb afgesproken met Sirius om een aantal dingen te bespreken, en ik ben al laat. 

"Je moet naar je commonroom, Katherine." Hij lijkt niet geïnteresseerd in wat ik te zeggen heb, waardoor ik mijn ogen rol. "Ga naar je commonroom, Katherine, je hebt je rust nodig. En daarbij mag je niet eens zo laat door het kasteel lopen."

Ik rol mijn ogen weer, "alsof jij dat niet deed. Je brak meer regels dan dat je er las." Hij lijkt erdoor alleen nog maar bozer te worden, waardoor ik grinnik. "Maar moet je niet je favoriete Gryffindors meer aandacht geven? Je hebt Slytherins toch nooit leuk gevonden."

Zonder verder nog iets te zeggen loop ik van hem weg, richting de kerkers. Maar daar kom ik nooit aan, want ik ga via een geheime gang naar buiten, waar ik naar de plek ren waar ik heb afgesproken met Sirius.

"Ik dacht dat je niet meer zou komen." Zijn grijze ogen fonkelen lichtjes in het licht van de maan terwijl hij me aankijkt. "Wie heeft je opgehouden?"

"Mijn vader." Met een zucht ga ik naast hem zitten. Hij kijkt me fronsend aan. "Hij verbied me van alles, omdat ik een klein ongeluk heb gehad. Hij denkt dat ik niks meer kan doen, maar ik voel me prima."

"Dat kleine ongeluk liet je wel belanden in St. Mungo's, Kath." Zachtjes grinnikt Sirius, waarna hij me aankijkt. "Wat gebeurde er eigenlijk? Ik dacht dat je juist een van de beste vliegers van Hogwarts was, hoe ben je in het ongeluk gekomen?"

"Ik ben niet van mijn bezem gevallen, zoals iedereen denkt. Ik kwam iemand tegen—en die persoon was er niet op voorbereid om mij te zien." Ik kijk naar Sirius, maar ik weet dat ik de naam nog niet kan zeggen. "Ik werd aangevallen met meerdere vloeken—sommige kon ik nog wel tegenhouden, maar de non-verbale spreuken kon ik minder goed tegenhouden."

"Ik zal erover ophouden, Kath." Ik weet dat hij er nog meer over wil vragen, maar toch houd hij erover op. "Kan je me ergens mee helpen, Kathy?"

"Natuurlijk." Ik leg mijn hoofd op zijn schouder, en hij glimlacht. "Waarmee?"

"Zou je erachter kunnen komen wat je vader van me vindt? Tenminste—zodra het weer goed gaat tussen jullie." Sirius gaat met zijn hand door mijn haar, en ik knik. "Je bent de beste."

Ik grinnik, "daar ben ik het niet mee eens, maar toch bedankt."

*

Met een boek open op mijn schoot zit ik tussen George's benen in, terwijl hij een gesprek heeft met Fred en Ginny. Zijn handen gaan afwezig door mijn haar heen, en ik voel zijn lichaam soms schokken als hij lacht—en het is het beste wat ik ooit gevoeld heb.

Ik weet niet hoe lang we er al zitten, maar het maakt me niet uit. Ik voel me veilig bij hem, alsof hij me zou kunnen beschermen van de rest van de wereld. Ik weet dat hij dat nooit zou kunnen doen, maar hij geeft me een gevoel van dat hij het wel kan. Dat we de wereld samen wel aankunnen. 

"Kathy?" George legt zijn hoofd op mijn schouder, waarna ik een instemmend geluidje maak. "Ga je dit weekend nog mee naar Hogsmeade?" Ik trek mijn schouders op, en hij grinnikt. "Dat is niet het gewenste antwoord, Kit." Zijn lippen gaan met ieder woord lichtjes over mijn huid, waardoor Fred een kokhalzende beweging maakt.

"Ze moet wel mee, ze is de enige die jullie een beetje uit de problemen kan halen." Ginny staat daarna op, met de mededeling dat ze 'nog eens gek zal worden als ze te lang bij de tweeling blijft'. 

"Heb je zin om mee te gaan, Kath?" Fred pakt het boek uit mijn handen, waardoor ik hem met een boze frons aankijk. 

"Niet als je zo doet." George grinnikt na mijn uitspraak, terwijl zijn tweelingbroer zijn ogen rolt. "Ik ga wel mee, mag ik dan nu weer lezen?"

Fred schudt zijn hoofd, "nee, George heeft aandacht nodig, en ik moet naar Snape." Ik frons naar hem. "Ik heb de ketel van Johnson laten ontploffen terwijl hij naar me keek." Hij verlaat de kamer, waardoor alleen George en ik nog over zijn gebleven.

Ik wil opstaan om mijn boek te pakken, maar George pakt me direct weer vast. "Ik ben toch veel leuker dan je boek, Kathy?"

"Dat betwijfel ik." In een oogwenk lig ik onder George, terwijl hij me met opgetrokken wenkbrauwen aankijkt. 

"Pardon? Ik ben veel leuker dan je boek." Hij heeft zijn benen aan beide kanten van mijn lichaam gezet, zodat ik niet onder hem uit kan komen.

"Zeg dat maar tegen Prins Caspian." Ik knipoog naar hem, waarna hij fronst. 

"Ik ben veel leuker dan die Casper." Hij maakt zijn ogen tot spleetjes, wat er lachwekkend uit ziet.

"Caspian. Prins Caspian de tiende, om het helemaal correct te zeggen." Ik glimlach liefjes naar hem. "En van dat eerste moet je me nog overtuigen."

George grinnikt zachtjes, "met plezier, love."

————————

mijn account is drie jaar oud vandaag :))

xX