SNOW WHITE

Apple 11 : Ayons un rendez-vous

11 : Ayons un rendez-vous

I can't sleep.

I can't sleep and I keep thinking about that game. Bloody Game they said. I don't know if I'm just curious or maybe I can't just sleep because I'm too thrilled. I don't know. There really some times that I can't understand myself either.

Minutes have past but no sign of sleepiness. I sighed. This can't do. Tumayo ako sa pagkakahiga at lumabas ng kwarto ko para kumuha ng maiinom o makakain. The only way to make me feel sleepy right now, mag pakabusog.

Binuksan ko ang ref para kumuha ng gatas na nasa malit na kahon tsaka kinagat ang mansanas na nadampot ko sa lamesa. I actually went to mall to shop food with the monkeys this afternoon, nagulat pa nga sila dahil ang dami kong binili. So what? Malaki ang ref ko, karapat-dapat lang lagyan ng maraming pagkain.

Humigop ako sa straw sa hawak kong gatas nang maaninag ko bigla ang pagdaan ng puting ilaw sa labas ng bintana ko. Tumaas naman ang kilay ko at kumagat muli ng mansanas. Tinignan ko ang oras at nakitang alas-dos na ng madaling araw, sino naman ang mag gagala ng ganitong oras sa madilim na campus?

Lumapit ako sa malaking bintana na katabi ng sala ko. Kumagat muli ako ng mansanas at sumilip doon. Madilim ang paligid ngunit kitang-kita ko ang pag galaw ng mga anino, marami sila. They're cornering two people. Wala akong paki kung sino iyon pero binubugbog nila sila. I took a sip from my milk. What a scene.

Akma sanang susugod pabalik yun isang binubugbog ngunit may humampas ng baseball bat sa likod niya kaya agad itong bumagsak. Yun isa naman ay nagawang makalaban at nilapitan yun kaibigan niya para tulungan ngunit isa siyang tanga, nahampas rin ito ng baseball bat. Boring.

Kumagat muli ako ng mansanas at napailing. Muli silang pinag bubug-bog at halos mawalan na ng mukha yung dalawa. Nice one. Kakagat sana ulit ako ngunit nakita kong inagaw nung isa yun baseball bat sa kasamahan niya at tumayo sa harap ng hindi ko alam kung huminginga pa ba 'yon. Pinag hahampas niya ang ulo nito hanggang sa mabasag at nanggigigil na tinapak-tapakan ito. Halos mapuno na ng dugo ang binti nito at nakikita ko na ang sabog na utak ng kawawang lalaking iyon.

Nag kibit-balikat lang ako at kumagat ng mansanas. Ganon din ang ginawa nila sa isa pang kasama nito at pinanood ko lang din na durugin nila ang mukha at utak nito at mukang tuwang-tuwa pa sila sa ginagawa nila. Is this what they call the game? How lame.

I took one last bite on my apple and threw the remaining outside. Nag landing ito sakto sa ulo nung isa kaya mabilis kong sinarado ang bintana at pigil tawang nag-tago sa likod ng kurtina.

"T*NG*NA SINO 'YON?!" gigil na sigaw ng hindi ko kilala.

Muntik ko ng mabuga ang sinisip-sip kong gatas nang marinig ko 'yon. Cough cough. Damn, that was hilarious. I tried to peek outside but I see no one, the only remains is the corpse. At dahil doon hindi ko na napigilan at napatawa na ako. God, siguro nag sitakbuhan na ang mga iyon sa takot? The hell they are not scared to kill but scared of ghost instead. HAHAHAHAHA.

Naiiling na bumalik ako sa kwarto ko, hoping for a nice sleep and dream. That was a good show, a hilarious one. Good night.

**

"Hoo, aga natin ngayon ha." bati ni Von as soon as he saw me.

"I know." I said and sat.

"Sa pagkakaalam ko kasi 8 am ang pasok natin pero ang pasok ng isang Snow White ay 11 am. Amazing" sabi naman ni Javier.