Apple 42 : Ally or Enemy

8.9K 318 16
                                    


42 : Ally or Enemy



WALANG emosyon ang masasalamin sa mukha ng dalaga pati ang mga mata nito na walang buhay na nakatitig sa maduming kisame ng kwartong kinalalagyan niya o mas gugustuhin niyang tawagin na kulungan. Hindi niya alam kung gaano kaagal na siyang nananatili doon. Walang orasan at hindi niya alam kung lumubog na ba ang araw o pasikat palang ito.

Walang kahit anong butas sa selda niya kundi lamang ang makapal na bakal na pintuan.

Napangisi sa isipan si Snow nang bumaba ang tingin niya sa pintuan niyang 'di matibag. Ganoon ba katakot ang mga tao sa kanya rito para higpitan ang seguridad ng selda niya? Hindi niya mapigilan matawa. Isama mo pa ang nga kamay at paa niyang nakakadena.

What a wonderful life. Cowards.

Ibinalik niya sa walang emosyon ang mukha ng makaramdam siya ng presensya mula sa labas ng kanyang pintuan. She's just calm and doesn't give any fuck to whoever entered her beloved suité. She didn't even give any attantion to it.

"Your food." Someone said with a deep voice. "You should eat. You've been neglecting everything for three days now. You'll die starving."

She didn't answer and just closes her eyes. She doesn't wanna eat. Baka ito pa ang pumatay sa kanya. So, she's been here for three days already huh?

"You're just as stubborn as them." Naiiling na mutahi pa nito. Kumaas ang kilay niya. She's nothing like them. "Eat. The food is poisonless. They're not gonna kill you.. yet."

Oh, fuck ya'll.

Nanatili siyang kalmado at walang paki hanggang sa makalabas ito ng selda niya at muling maisara ng pintuan niya na siyang gumawa ng ingay sa napakatahimik na paligid.

Snow let out a heavy sighed and pull her self together to sit on the not so comfy bed. She wanted to laugh staring at the white bed and thinking-"should I really be that Snow White and wait for the handsome prince to kiss my lips and wake the demon asleep inside me?"she smirked on that thought. Not bad.

I miss Frost.

Napapikit na lamang si Snow ng maalala ang malungkot na mukha ng kasintahan. She wonder what he's doing now? He must be fury. She knows him and her sudden disappearing will make him go all out. He may turn into beast. But she trust her man. He'll find a way and he'll be just fine.

Right?

SAKTONG pagkalapag niya ng baso sa mesa, muling bumukas ang pintuan ng selda niya at hindi niya maiwasang mapairap ng makita kung sino iyon.

"Good Morning, Snow." Bati nito sa kanya na may ngisi sa mga labi.

Muling napairap ang dalaga at hindi ito pinansin. Bumalik siya sa pagkakahiga at ipinikit ang mga mata. Wala siyang balak mag sayang ng laway. At walang 'good' sa araw niya, kahit pa sa gabi. Araw-araw hindi maganda ang araw niya lalo na't nakikita niya ang pag mumukha ng kaharap.

"Finish your food, Snow. Hindi 'yong puro tubig lang ang pinapatulan mo. They're not torturing you to death, fortunately, but stop acting like a child. Eat or else you'll die in starvation."

Napangisi naman si Snow at tinignan ang lalaki. "Then why don't ya'll just kill me already? Bakit pinapatagal niyo pa? And why do you care anyways? You betrayed me too so shut the fuck up, and let me be." Aniya at muling tumitig sa kisame.

She heard the man sighed before before she heard the door shut and the presence slowly disappearing. Then she's back at it again. The dark and quiet room with nothing to do aside from what she's doing right now. Staring at the ceiling.

SNOW WHITETahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon