Enchanted (Harry Styles FanFiction)

7. Bölüm ''Anılar...''

Multimedia'da ki şarkı ile okuyun.  

26 Mart 2010 

 ‘’Faith!’’ Dedi, Harry bana doğru koşarak.Karşı kaldırımdan anlamsızca ona bakıyordum. Caddeden geçip yanıma geldiğinde kollarını kocaman açtı ve bana sarıldı. Neye uğradığıma şaşırarak ona karşılık vermeden bana sarılmasına izin verdim.  

  Güçlü kolları ile beni sıkıca sararken, neden bana bir şey olmadığı halde sarıldığını düşünmeye başladım. Bir anda ne oldu diye geçirdim içimde. ‘’Harry?’’ Dedim. Hala bana sıkıca sarılmaya devam ediyordu ve boynumda ki kafası verdiği her nefesini oradan hissediyordum.

 Adrenalin duygusu tüm bedenime yayılmıştı vene yapacağım hakkında hiçbir fikrim yoktu. ‘’Lütfen bana soru sorma ve sana sarılmama izin ver.’’ Kollarını çekti ve omuzlarıma koyup dikkatlice gözlerimin içine baktı. 

  Onu anlayışla karşılayıp başımı salladım ve tekrardan bana sarılmasına izin verdim. ‘’Bu gün seni bir yere kaçırsam sorun olur mu?’’ Sorduğu soru ile küçük bir tebessüm ettim. ‘’Tabii ki de, hayır.’’Dedim, benden ayrılıp gözlerimin içine baktığında.

  Küçük bir tebessüm edip bana yakınlaştı.Sıcak ve pembe dudaklarını, dudaklarımın üzerinde hissettiğimde derin bir nefes alıp küçük ve sevimli olan öpücüğüne istemsizce karşılık vermeye başladım. 

 Sokak ortasında öylece öpüştüğümüzü hatırladığımda utanarak ondan çekildim. ‘’Özür dilerim.’’ Dedim, tam dibimdeyken. Aldığı sakin nefesleri verirken yüzüme çarptırmaya devam ediyordu.‘’Sokağın tam ortasındayız ve ben… Ben böyle şeylere alışkın de-,’’

  ‘’Sorun değil.’’ Dedi, gülümseyerek. Beni anlayışla karşıladığı için ona karşı en samimi gülüşümü sergiledim. ‘’Teşekkür ederim.’’ Dedim, kulağına fısıldayarak. Omuzlarımda duran ellerini yavaşça kollarımdan sıyırarak aşağıya indirdi ve ellerimi tuttu.

 ‘’Hadi gidelim.’’ Dedi, elimi tutup yola koyuldu. 

*

  Hava yavaştan karamaya başlamıştı ve cırcır böcekleri şarkı söylemeye başlamıştı. Bir evin arka bahçesine geldiğimizi gördüğümde dikkatlice etrafa göz attım. Korkmuyordum. Kendimi olduğundan fazla güvende hissediyordum. Harry yanımdaydı ve bize bir şey olursa buna asla izin vermeyeceğini biliyordum.  

  Derin bir nefes alarak bahçesine girdiğimiz tam karşımda duran eve göz attım. Yıkılacak durumdaydı. Fazlasıyla eskimişti.Camları kırılmıştı ve içeriden karga sesleri geliyordu. Yavaştan korkmaya başladığımı far eden Harry, beni kollarının arasına alıp güven verircesine gülümsedi.
‘’Korkmanı istemiyorum. Sadece harabe bir yer. Asıl güzel yeri arka tarafta.’’

  Gülümsemesi o kadar içtendi ki bir anda tüm bedenimi saran korku duygusu yok olup gitmişti. Başımı salladım ve beni dediği yere götürmesini istedim. ‘’Bu gece sadece bizim olacak.’’ Dedi, arkasından beni sürükleyip, sürekli arkasına dönüp bana laf atarken. Evin bahçesinden çıktığımız zaman karşımda gördüğüm karanlık ile tüylerim diken, diken olmuştu. 

  ‘’Hemen geleceğim.’’ 

  Harry’nin elimi bıraktığını hissettiğimde çaresizce etrafımda dolandım. Her taraf o kadar karanlıktı ki önümü görecek halde değildim. Ayak sesleri uzaklaşırken derin bir nefes alarak, Harry’nin yanıma gelmesini bekledim.