Ölümü Karanlığa Sakla (Tamamlandı)

29. Kendi Cehennemim

Medya: Hayat'ın çılgın bir okurun dramına uğraması. Çok güldüm ya... Djrjrrj

Şarkı: Eda Baba - Son Arzum

ŞURAYA DA TANITIM VİDEOSUNU BIRAKAYIM!

TeşekkürlerDKDRYDK bölüm sana...

°•°•°•°•

Hayallerim ailemle birlikte toprağa karışıp veda ederken benliğime bir söz verdim ben. Yalnızlığa alışacaktım. Yalnızlık umuduma ortak olmuştu benim. Hayatım ise umuda... Öylece çukurdan beni çekip alan birine hayrandım. Başkalarının hayali için kendi yarınını hiçe sayan birine hayrandım. Sevdiğinin gülüşü için onu sessiz seven birine hayrandım ben. Yalnızlıktan korkup, daima yalnız kalmama ve eksik hissedecek birini sevecek kadar da aptaldım.

Koltukta otururken oflayarak başımı geriye yasladım. Gözlerimi usulca açtığımda Umut'un da tersten bana gülümseyerek baktığını görünce hızla başımı kaldırıp arkama döndüm.  "Ne oldu? Bir şey mi oldu? N'oldu?"

Aniden yanıma gelmesi beni korkuturken Umut'a baktım. Gülümseyerek elini uzattı bana doğru. Bakışlarını gözlerime çıkardığında ben hâlâ öylece bakıyordum. Derin bir nefes alıp tekrar gülümsedi.

"Son defa..." Gözlerini kapayarak bana doğru uzattığı elini yumruk yaptı hafifçe. Gözleriyle bile yumruğunu açarken bana baktı. "Son defa yaşayalım..."

Umut'un ellerinde olan gözlerimi gözlerine çıkardım. Bana hâlâ gülümseyerek bakarken kaşlarını kaldırdı. Son defa deyişi aklımı bulandırırken hafifçe gülümseyerek elini tuttum. "Yaşayalım... Çoğu defa..."

Uzattığım elimi hafifçe sıkarken başını önüne eğip iki yana salladı. "Son defa." Derin bir nefes alıp bir adım attım ona doğru. "Yaşayalım." Diyip bunun daha önemli olduğunu belli ederken bir şeyler kopmuştu içimde. Son defa diyişiyle...

Öylece birbirimize bakarken gülümsedik aynı anda tekrar.

Yaşayalım...

Belki son defa...

Belki de ilk defa...

°•°•°•°•°•°•

Gün boyu attığımız kahkahalar, çocuklaştığımız anlar, yaşadığımız klişe ama özel hatıralar, sevdiğimiz köpek, kiraladığımız bisiklet gözümün önüne geldiğinde gülümsedim. Umut önde ben bir adım gerisinde öyle avare bir şekilde yürüyorduk. Boş bir sokakta ki yıkık dökük duvarın önünde durduğumuzda kaşlarımı kaldırarak Umut'a baktım. Sırtında ki çantayı yere atıp ayağıyla bana doğru ittirdi. Kaşlarımı çatarak çantayı açtığımda içinde ki sprey boyalara baktım. Başımı Umut'a çevirdiğimde eliyle boya atmamı işaret etti. Mavi tonlarında bir kutu alıp ona attığım da havada tutup gülümsedi. Birkaç kere sallayıp kapağını açtı. "Hadi sende seç..." Derken eğilip çantadan siyah kutu boyayı da aldı. Elinde ki mavi boyayı cantaya geri bırakıp siyahtan duvara sıkacağı sırada gülerek ayağa kalktım. "Bana da bir renk seçsene." Dediğimde bana dönüp baktı. Hafifçe çantaya eğilip beyaz boyayı uzattığın da gülümsedi. "Sen..."

Bende gülümseyerek alıp kapağını açtım. Duvara bir kez sıkıp Umut'a doğru döndüm. "Teşekkür ederim." Dedim fısıldayarak. Gülen yüzü hafifçe solarken elinde ki boyayla öylece durdu. Sonra gülümseyerek döndü bana. "Özür dilerim." Dedi o da aynı şekilde. Kaşlarım çatılırken Umut'a baktım.  " Neden? " Omuz silkip duvara geri döndü.