Vampir Prens

Bölüm 9 | Gerçekten bu kadar dikkatsiz olamazdım

Harmony'nin Ağzından

Geçtiğimiz hafta eski erkek arkadaşımın beni aldattığını öğrenmem, arabayı çarpması, bir hastanede uyanıp sonra tekrar bayılmam, Dylan adında oldukça seksi bir yabancı tanımam ve onun deliye dönmesi, onun ve ailesinin 'vampir' olduğunu öğrenmem, sonra da onların kraliyet soyundan olduklarını öğrenmem, sonra da bana Vampirler Prensi'nin gerçek aşkı olduğumu söylemeleri ve onların kraliçesi olmam için onlardan biri haline dönüşmem gerekmesi bana bir hafta için yeterli olmuştu.

İnanamıyorum!

Geçen haftayı ve biraz önce ne öğrendiğimi düşünürken tamamen sabit bir şekilde durup gökyüzünü izliyordum. Vampir de kraliçe de olamazdım... Yapmak istediğim ve yapmam gereken şeyleri henüz yapamamıştım. (Annemi kastediyorum) Tanrım! Annemi bu karmaşanın içinde unutmuştum! Her şeyin -sonunda- bana tokat gibi çarptığını düşünüyorum ve şunu söylemeliyim ki eğlenceli bir şey değil. Nefes alırken boğazımda bir düğüm varmış gibi hissediyordum ve bu nefes almamı engelliyordu...

Panik atak geçiriyordum.

"Harmony iyi misin?" Nicole'ün bana seslenişini duydum fakat çok uzaktan geliyordu. Kafamı iki yana salladım ve dengede durmak için duvara tutundum.

"Harmony nefes alman ve sakinleşmen lazım, sadece nefes al." Kafa salladım ve denedim fakat olmuyordu. Nicole farketmiş olmalı ki yüzündeki ifade sakinlikten çıkıp endişe ve paniğe dönüşmüştü.

"DYLAN!" diye Nicole'un bağırdığını duyuyorum.

"DYLAN..." Bu noktada zaten olduğumdan daha fazla paniklemeye başladım. Akciğerlerim oksijensizlikten yanmaya başlamıştı.

Bize hızlı bir şekilde yaklaşan bulanık bir figür gördüm, Dylan olmalıydı. Önce Nicole'a sonra da bana bakıp saniyeler içinde beni sakinleştirmek için kulağıma yatıştırıcı kelimeleri fısıldarken kolları belimin etrafına sarıldı. Fakat hala nefes alamıyordum.

"Ne oldu!?" Dylan hırladı.

Evet... hırladı.

"Konuşuyorduk ve kraliçe olması için vampire dönüştürülmesi gerektiğini ağzımdan kaçırmış olabilirim." dedi Nicole sesli bir şekilde yutkunurken.

Gözlerim ağırlaşmaya ve etrafımdaki şeyler bulanıklaşmaya başladı.

"Hadi Harmony sadece nefes al ve sakin ol tamam mı?" Dylan'a benzer sesin bana söylediklerini duydum ama uzaktan geliyordu. Hayır... bir kere daha bayılamazdım. Bir kere daha nefes almaya çalıştım ama şans benden yana değildi.

Ve sonra her şey simsiyah oldu.

Bir kere daha...

Dylan'ın Ağzından

Gözlerinin tamamen kapanana kadar titrediğini gördüm. Nabzını ve nefes alışını kontrol ettiğimde her şey normal gözüküyordu. Harmony'i kucağıma alıp odama koştum ve onu kırmızı ipek çarşafların üzerine yavaşça bıraktım. Saçlarını yüzünden çekip alnına bir öpücük bıraktım.

Nicole'u öldürmenin vakti geldi.

Nicole'ün olduğu odaya koştuğumda karşımda Nicole'ü korumak için önünde olan Xander'i gördüm.

"Çekil!"

"Dylan sakinleş, Nicole isteyerek Harmony'nin bayılmasına neden olmadı. Bir kazaydı sadece." dedi Xander, beni sakinleştirmeye çalışırken. Fakat ben her şeyi kırmızı görüyordum.

"Sana çekil dedim!" sesim otoritemi gösteriyordu, Xander'in çekilmekten başka seçeneği yoktu. Çekildiğinde, Nicole'ü boğazından tutup duvara sabitledim. Xander'in sevgilisini incittiğim için hırladığını duydum. Nicole debelenmeye başladığında hiç umursayacak bir halde değildim.

"Ona vampir olmakla ilgili bir şey söylemek senin görevin değildi. O BENİM işimdi SENİN değil ve şimdi SENİN yüzünden Harmony yatağımda baygın bir şekilde!" buz gibi bir sesle kükredim. Xander ve Nicole'ün gözlerindeki tedirginliği gördüğümde az da olsa rahatlamıştım.

"Dylan bilmiyordu, lütfen bırak gitsin!" Xander'ın sesi çaresiz bir şekilde çıkmıştı. Nicole'e baktım ve hayatının yavaş yavaş ellerimde bitmesini izledim.

"Lüt-fen" debelenirken ağzından bunu çıkarmayı başarmıştı. Bayılmasına az kalmışken onu bıraktım. Bırakmamla birlikte Xander hemen onun yanına koşup nefesini düzenlemesine ve ayağa kalkmasına yardım etti.

"Kuzenim olman veya arkadaşımın sevgilisi olman umrumda değil. Sevdiğime zarar verirsen seni öldürürüm. İsteyerek olmadığını anlıyorum ama ağzını ve ne demen gerektiğini kontrol et." dedim birkaç dakikaya kıyasla daha sakin bir şekilde.

"Biliyorum, çok özür dilerim." cevap verdi çatlak bir sesle ve dolu gözlerle. Sinirli ruh halim daha yumuşadı ve sonunda kollarımı onun etrafına sardım.

"Çok sert olduğum için üzgünüm ama Harmony'in benim için ne kadar önemli olduğunu biliyorsun. Panikledim ve tek gördüğüm şey kırmızıydı." Sarılmadan çekildim ve ona küçük bir gülümseme verdim.

"Önemli değil, aynısını ben ve Xander da yapardı. Anlıyorum." dedi bana geri gülümserken.

"Dostum, Harmony uyandığında yapman gereken bir sürü açıklama olacak." dedi Xander yanımdan.

İç çektim çünkü haklıydı. Tüm bunları ona nasıl açıklayacaktım ve o tüm bunları nasıl kaldıracaktı. Aynı şeylerin olmasına izin vermezdim.

Odama geri döndüm ve sadece boxerım kalana kadar üstümdekileri çıkardım. Yatak örtülerinin altına girip Harmony'i göğsüme çektim ve kollarımı beline sardım. Güzel yüzüne bakıp yumuşakça gülümsedim. Tanrım, her gün uyanıp bu manzarayı görmeye bayılacağıma eminimdim. Gözlerimi kapatıp uykunun beni ele geçirmesine izin verdim ve uykuya dalmadan önce bir şeyi düşünüyordum.

Tüm bunları nasıl açıklayacaktım?

Evettt...

Uzuuun ama çok uzun bir aradan sonra sahalara geri dönmüş bulunmaktayım. :D Beni özlediniz mi?
Merak etmeyin artık bundan sonra her hafta bir bölüm sizlerle olucak.
Hepinizi çok öpüyorum... Kendinize iyi bakınnn <3