Malakas na ulan. It has been always a compliment with my bleeding heart.
I just told her through text that we are through. Na titigil na 'ko sa panliligaw.
And with just my wet hoodie and crying heart, our pieces seems to pour with the heavy rainn. I don't care bout the coldness in my surroundings. What I do care the most is the coldness I hav given her. And paangit ng sudden divert. One day I promised the world to her, the ext day I made her carry problems on her shoulder as if pasan nya ang mundo. For this instanc, I am a jerk. I totally deserve to be called a jerk.
I sat on the wet but isolated road behind our house because I just want to be alone. And cry my heart out. Di bale nang magmukhang tanga. Pinamukha ko gang tanga si Sarah eh. Lahat ng paghihirap nya, katumbas sa akin, doble. Dahil ako ang nagdulot. I just covered my face and wailed. "Tanga mo, Ge. Gago, ka, Ge. Bobo ka, Ge! Tarantado ka ba't mo sya sinaktan!!!"
"Hindi mo kasalanan."
Napatingala na lang ako at nakita ko ang isang payong na nagsisilong sa akin, kasama ang isang magandang dilag na nagpapakurot sa puso ko. Lumuhod sya sa harap ko. Hindi na akong nag-atubiling halikan sya sa noo at yakapin.
"I love you..." Naramdaman kong humigpit ang pagkayakap nya, at humihikbi na rin sya. "Sarah, I'm sorry I..."
Nagising na lang ako mula sa panaginip ko nang nakaramdam ako ng paghulog. Which in my case, ako ang nahulog sa sahig. Nagkusa na ang katawan ko para magsilbing alarm clock ko.
Yung panaginip ko. Yung gabing 'yon. Hinding hindi ko 'yun makakalimutan.
----------------
Entry #2
Day Two: Love
Hi Sarah.
I'm sorry if I'm going to hide this journal to you simula ngayon. Eto lang kasi talaga ang purpose nito, para may safekeep ako sa lahat ng mga gusto kong sabihin sa'yo. Pero kagabi, I was attracted to the cover of this journal habang biglang tumunog ang ringtone ng cellphone ko, ang A Thousand Years. I want you to be the first one to write on it. I want you to visualize what your dreams are habang nasa tabi mo ako. I'll help you each for them.
I was happy, Sasa, to see you lying on my bed with a smile on your face. Kinikilig ako kapag naiisip ko ang dadating na araw na ako ang magiging katabi mo sa paggising mo sabay sabi ng "Good morning, Love" o kaya "Good morning asawa ko" o "Good morning handsome" tapos hindi ako makakasagot kahit araw-araw kong maririnig sa'yo yun kaya yayakapin na lang kita. Pero ngayon, sa sofa na lang muna ako matutulog.
I woke up early, too early na hindi ko man lang nasulyapan sa bintana ko na sabay kami ng araw na bumangon. Nakita ko na naman yung journal. Tinignan ko ng mabuti ang mga bagay na gusto mong matutunan at malaman. I think you're very enthusiastic, too, parang ako. Hindi ko alam kung anong dapat unahin ko. Natatawa lang ako kasi may pagkatanga rin ako kahapon. Pinaenumerate ko ba naman sa'yo lahat ng gusto mong malaman e may amnesia ka. Nalimutan kong may limited memory ka nga pala. Kasi naman, kapag tumitingin ako sa'yo, parang wala namang diperensya. I think I was the one who had an amnesia; I forget how to breathe, to look away from you, to recognize my surroundings and not just you, to frown... I even forgot you had a memory loss. Your magic is extreme, Love. Mahirap talagang umiwas.
