Ken: Kuya, holy shit
Ken: Kuya I bumped into Rayver sa Puregold
Ken: Kuya gusto nya daw pumunta dyan
Ken: Kuya what should we do???? Sarah's there!!!!
Ken: Kuya we're gonna get caught!!!
Ken: Kuya answer back!!! What should I do? He keeps resisting!!!
Ken: KUYA WHAT THE HELL ANO NANG GINAGAWA NYO IF YOU ARE DOING SOMETHING
Now that I read Ken's texts, naramdaman ko na ang dapat na naramdaman ko kanina. I was tensed; now that he knows, ano na'ng gagawin ko?
"Ge, can you please explain?" Kasunod ko si Rayver papuntang veranda ng kwarto ko. I wasn't able to think straight the instant he showed up to my doir and looked at Sarah sincerely, trying to ask what the hell is going on around. Walang nagsalita, even si Sarah na parang walang paki o walang kaalam-alam sa mga pangyayari. Good thing Ken went up and pulled Rayver to the kitchen para ibaba muna ang mga dala nyang grocery. Pinapunta ko muna yung iba, including Sarah, sa kwarto nya. Pagbalik ni Ray, I signaled him to follow me.
Better yet, explain everything, Ge. Kabobohan ang hindi magbasa ng text. Well because I was spaced out. Dahil naalala nga ni Sarah ang pangalan ko. And not one about my identity. Pangalan lang. Lupit di ba. Sakit.
Tsaka ko lang narealize na pucha, I'm dead. Nandito si Rayver. May tsansang maaalala ni Sarah na naging parte ng buhay nya si Rayver.
Pero ewan kung bakit ako nabobother. Dahil ba dapat ako yung naaalala nya at hindi si Ray? Ang selfish ko naman.
"Kuya, you better tell the truth to Rayver." Bumalik na lang ako sa ulirat ng nagsalita si Ken mula sa likod ko. I turned around from looking at the view of the terrace and faced them. Namumula ang mukha ni Rayver, and his eyes pleaded for answers. Napayuko na lang ako and sat down on the set of chairs at the veranda.
"Sorry bro."
"Dude, tinatanan mo na ba si Sarah?" Tanong nya na syang nagpatingala sa akin. Natawa naman ako. "'Tol, wag na tayong maglokohan pa."
"Dude!" Sinipa ko naman yung isang upuan para umupo sya. He obliged. "Hindi 'no! Gago 'to!" Napailing na lang ako and breathe deeply. Nakatingin pa rin sya sa akin at nagtatanong. "Sorry. I didn't mean to lie nung sinabi kong magbabakasyon ako ng anim na buwan. Pero the turn of events when I went here became different."
"Then why the hell Ash is here? Bakit di nya ko pinapansin, dude? Is there something wrong?" He said leaning on the arm chair, waiting for my answer.
Napangiti at napailing na lang ulit ako ng maalala ko ang lahat ng dahilan. Parang narefresh ako ulit sa mga dahilan kung bakit ko 'to ginagawa. Love.
"Dude, akala ko wala nang nararamdaman sa akin ang taong minahal ko ng sobra sobra higit sa buhay ko." Napasandal ako sa upuan ko and looked up at the skies. Makulimlim na naman. Maya-maya mukhang babadya na ang ulan. I smiled wider, remembering her face and smile. Grabe. "Akala ko, galit na galit sya sa akin bro. Akala ko kinamumuhian nya na ako, akala ko mas gugustuhin nya pang mamatay ako after nung paghihiwalay naming dalawa. Well, hindi pala. Mahal pa rin ako ni Sarah." Umayos ulit ako ng upo and I saw him smile slightly. He goddamn knows how much I love Sarah, how much I want her back pagkatapos ng paghihiwalay namin ni Maja. "Sinundan nya ako on my way here, sabi ni Tito Delfin, to patch things up daw. Gusto nya daw sabihin sa akin na mahal pa rin nya ako kahit bago ako magpapahinga. Shit bro, sarap sa feeling nun." I giggled.
But then the picture of her car going straight ahead the ricefields, crashing down, came into my mind. All the blood, the wounds, the tears... Lahat ng masakit na nangyari nung two months na hinintay naming maging conscious na sya. Yung gabi-gabi kong hinahawakan ang kamay nya, nagdadasal na sana gumising na sya and live normally again. Yung bawat gabing nakikiunan ako sa kanya habang nakaupo sa upuan katabi nya, umaasang any moment magising sya at ako ang una nyang makikita. At yung masakit na katotohanang may amnesia sya. Nung hinalikan ko ang ulo nya and asked me who the hell am I. Napayuko ako. Paulit-ulit sa utak ko yung eksenang yakap yakap ko sya sa damuhan bago ko sya dinala sa ospital. Ng duguan sya. While raining. Nakakakirot sa puso. I smiled bitterly.
