Eternals 2: Simurg Çağı || ChanBaek

Büyük Bir Sürpriz

Bölüm şarkısı: MISSIO- Twisted

To:   yeoluxion

*******

Baekhyun birkaç gündür kendini zombi gibi hissediyordu. Neden olduğunu bilmese de hem zihni hem de vücudu çok yorgundu. Sanki üzerinde görünmez bir fil oturuyor gibiydi. Ne zaman Heechul'ün aldığı kemanı çalsa böyle oluyordu. Belki de ağır keman yüzünden sırtı tutuluyordu. Emin değildi.

Okula neredeyse sürünerek gitti ve kendini sıraya bıraktı. Chanyeol yine yoktu. Büyük ihtimalle uyuyakalmıştı. Onu düşünmemeye karar vererek arkasına yaslandı ve kitaplarını çıkarmaya başladı.

"Baekhyun!" Duyduğu sesle kafasını kaldırdı. Chanyeol panikle sınıfa girdi. Gerçekten çok korkmuş gibi görünüyordu. Saçları dağılmıştı ve evden nasıl bir hızla çıktıysa gömleğinin düğmelerini de yanlış iliklemişti.

"Günaydın?"

Chanyeol ona yaklaştı ve hızlıca yüzünü, boynunu ve ellerini kontrol etmeye başladı. "Ne yapıyorsun Yeol?"

"B-Bu... İmkansız.." Hayal kırıklığıyla yerine oturdu. "Çok gerçek gibiydi..."

Baekhyun bıkkın bir şekilde gözlerini devirdi. "Yine mi rüya gördün?"

"Ama bu seferki yemin ederim gerçek gibiydi! Seni bir yılan ısırıyordu ve sen-"

"Şehrin merkezinde yılan ne arasın Chanyeol?"

Chanyeol mutsuzca başını salladı ve sevgilisinin elini tuttu. "İyi ki bir rüyaydı. Seni görmenin beni nasıl rahatlattığını bilemezsin.."  Ona doğru yaklaşsa da Baekhyun elini çekti ve biraz uzaklaştı.

"Uykum var..."

Birden Baekhyun'un yüzündeki somurtma gülümsemeye dönüşmüştü. Chanyeol'un arkasındaki bir yere bakıp gülümsemeye başlamıştı. Neye güldüğünü görmek için Chanyeol'un kafasını çevirmesine bile gerek kalmamıştı.

"Günaydın." Heechul başıyla Baekhyun'a selam verdi ve sırasına oturdu. Baekhyun'un gülüşü o gidince tekrar solmuştu.

"Lanet olası..." Chanyeol Heechul'e bakarak yumruklarını sıkarken Baekhyun onun kolunu tuttu.

"Seninle konuşabilir miyiz?" Chanyeol'u sınıftan dışarı çıkardı ve kimsenin olmadığı bir koridora çekti. "Birkaç gündür aklımda olan bir şey var. Seninle ilgili."

"Tanrım, Baekhyun..." Chanyeol korkuyla gözlerini onunkilere dikti. "Benden ayrılmayacaksın. Değil mi?"

"Hayır! Tabii ki hayır..." Baekhyun onun ellerini sıkıca tuttu ve gülümsedi çalıştı. "Seni seviyorum. Bunun için sana yardım etmeye çalışıyorum."

"Ne gibi bir yardım?"

"Düşünüyordum ki... Sınavlar bitmişken belki ailenle konuşabilirsin ve bir süreliğine hastaneye yatabilirsin."

"Ne?" Chanyeol gözlerini irice açmıştı. Böyle bakınca korkunç görünüyordu ama Baekhyun durmadı.

"Sadece... Rüyaların son zamanlarda çok arttı ve bu herkesi çok etkiliyor. Olumsuz yönde." Chanyeol bir şey demediğinde Baekhyun ellerini onun yanağına koydu. "Baksana, Heechul gitti ve döndüğünde tamamen iyileşt-"

"Sakın onun adını ağzına alma!" Chanyeol Baekhyun'u kendinden uzağa itti ve bağırmaya başladı. "O seni dolduruyor değil mi? Aklına bu fikri o soktu! Ne yapıyor sana? Büyü mü? Hipnoz mu?"

"Saçmalama! Son zamanlarda kendini kaybetmeye başladın Yeol! Kendine veya etrafındakilere bir şey yapacağından korkuyorum."

"Ben..." Chanyeol umutsuzca dizlerinin üzerine çöktü. "Deli değilim."