*Als 16 jarig meisje is het maar zwaar in een Americaans weeshuis, al helemaal als je nederlands bent. tot je verbasing word je geadopteerd door een 19 jarige jongen. Zijn twee beste vrienden vallen bijden in de smaak, wie zal je kiezen?*
"Je bent d...
"ELIZE! HIER KOMEN" hoor ik van beneden. "Ik kom er aan mevrouw slaberg!" Zo heet de kinderjuf van het weeshuis. Ik ren naar beneden en klop op de deur van haar kantoor. "BINNEN!" Als ik de deur van haar kantoor binnen loop ruik ik direct de alcohol geur. "Wat kan ik voor u doen mevrouw?" Slaberg kijkt me streng aan. "Je word zometeen opgehaald door een jonge man." Ik krijg grote ogen "O jeetje, echt?" Ze knikt. "Ik zal direct al mijn spullen pakken." Ik wil haar kantoor uitlopen als slaberg nog wat zegt. "Kleed netjes! De jonge man heeft een status!" Ik knik en doe de deur dicht. Ik loop naar mijn kamer en trek mijn netste setje aan. Ook doe ik mijn make-up, zo zie ik er uit:
Deze afbeelding leeft onze inhoudsrichtlijnen niet na. Verwijder de afbeelding of upload een andere om verder te gaan met publiceren.
Ik doe er vlotte sneakers onder en pak dan mijn tas in. Ik loop met een zware koffer naar beneden en zet die bij de deur van Slaberg's kantoor. Dan loop ik naar boven en kam ik mijn haar nog even. Ik kijk op mijn Nokia, het is bijna 15:45 over 15 minuutjes word ik opgehaald. Vol enthousiasme wacht ik. De tijd vliegt voor bij. Ik hoor de deur en ik hoor mevrouw Slaberg praten met een mannen stem. Na 10 minuten word ik geroepen. "ELIZE! HIER KOMEN!" Ik loop zo classy mogelijk naar beneden. Als ik beneden ben kijkt Slaberg me nog even na. "Ook voor het eerst dat je luistert naar wat ik zeg." Ik knik. "De heer zit te wachten in mijn kantoor, ik eil dat je je uiterst beleefd gedraagd. Stel je zelf netjes voor en blijf rustig. Ik heb geen zin in een gillende keuken meid! (AKA ik)" weer knik ik. "Wat zeg je dan?" "Dank u Juffrouw, bedankt voor de zorg en van uw tijd." Zeg ik. "Goed zo, en nu naar binnen" Slaberg doet de deur open en gaat aan haar bureau zitten. Opeens is ze poeslief "Kom verder meisje, meneer Seavey heeft op je gewacht." Ik stap naar binnen en tot mijn verbazing zit er een hele jonge jongen. Hij staat op en schud mijn hand. "Ik ben Daniel Seavey, leuk je te ontmoeten" "Hi lekkerding! Shi- dat heb ik niet hardop gezegd toch?" Seavey lacht. "Het geeft niet hoor!" Ik word knal rood. "Ik ben Elize Vos" zeg ik terwijk ik naar beneden staar. "Elize, zo heb ik je niet opgevoed!" Hoor ik Slaberg zeggen. Ik zucht. "Het spijt me mevrouw, ik zal voor mijn onbeleefdheid de afwas in mijn eentje doen." Slaberg knikt tevreden. Seavey is inmiddels gaan zitten. Ik sta nog en kijk even naar hem. Hij lijkt niet echt op een man met status. Hij draagt een leuk setje van Vans. Ik ga nu ook zitten. "Vertel me wat over je zelf" zegt seavey dan. Ik word knal rood. "Mijn excuses meneer, maar ik mag van mevrouw Slaberg alleen spreken waneer ik toestemming van haar heb." Ik zucht. "Het kan me niet schelen wat Slaberg je leert. Ik geef je spreek recht, vertel me wat over je zelf." Zegt Seavey. "Wat wilt u weten meneer Seavey?" Hij kijkt me raar aan. "Noem me alsjeblieft geen U, noem me maar gewoon Daniel, ik voel me echt oud nu" ik lach. Slaberg kijkt me pissig aan. "ELIZE! NIET LACHEN! Meneer Seavey vroeg je wat." "O ja, ik sport veel, ik houd van make-up en Fashion en ben daar ook veel mee bezig" "dat kan je helaas niet zien" lacht Slaberg. Ik word rood en kijk weer naar beneden. "Ik vind anders van wel! Ze is super mooi mevrouw Slaberg, waar kan ik tekenen?" Seavey tekent het contract en loopt met mij het kantoor uit. Ik wil mijn koffer pakken maar Seavey stopt me.
"Ik zou wel een hele slechte heer zijn als ik je die koffers zal laten dragen he?" Hij pakt mijn koffer en loopt naar buiten. Er staat een busje met donkere ramen. Een chauffeur stapt uit en doet de koffer bak open en stopt mijn koffer er in. Seavey schuift de deur van het busje open en laat mij instappen. "Na jou" ik bloos. We beginnen te rijden. En het is akward stil. "Waar wil je als eerste heen?" Ik kijk Seavey geschokt aan. "Heeft u het tegen mij?" Seavey knikt. "Tegen wie zou ik het anders moeten hebben? En stop alsjeblieft met U zeggen!" Lacht hij. "Eeuhm, ik vind de stad wel leuk, daar ben ik al een jaar niet meer geweest." Seavey knikt. "Naar de stad john!" Zegt seavey. "Dus, vertel wat over je zelf." "Wat wil je weten?" Hij denkt na. "Hoe ben he in het weeshuis terecht gekomen?" Ik slik. "Toen ik 2 was hadden mij ouders een auto ongeluk. En al mijn andere familie woont in nederland. Dus ik ben opgevoed in het weeshuis." Seavey kijkt me met medelijden aan. "Wat erg voor je!" Ik veeg snel een klein traantje weg. "Wat wil je van mij weten?" zegt seavey dan. "Eeeuhm vertel me over je hobby's en je standaard informatie" seavey knikt. "Nou ik heet dus Daniel Seavey. Ik ben 19 jaar oud en ik woon bij 4 vrienden in LA. Mijn hobby is zingen, en zingen is ook mijn werk." Ik kijk hem vreemd aan. "O echt?" Seavey knikt. "Ken je de band Why don't we?" Ik knik. "Ik vind hun muziek wel leuk ja" seavey lacht breed. "Ik zit in die band" ik krijg grote ogen. "Vandaar zei Slaberg dat je een man met status bent!?" Seavey lacht. "Je bent echt Cute als je enthousiast bent." De rest van de rit kletsen we gezellig. Dan komen we aab bij de stad. "Je mag wat leuks uit kiezen!" Seavey drukt 200 euro in mijn handen. "BEN JE GEK?! dat is veel te veel geld! Dat kan ik echt niet aan nemen." Seavey slikt. "Zie het als een welkoms cadeau" "waar verwelkom je me dan?" Seavey lacht. "Bij de why don't we squad!" Ik lach. "Dat is wel lit ja, dankje wel!" 'Daniel trekt me in een knuffel. Ik schrik een beetje maar knuffel dan terug. "Kom, we rijden naar het huis. Da stel ik je voor aan de jongens!" Ik knik, en we lopen weer terug naar de bus.
BOEM! EERSTE HOOFDSTUK IS DONE! Geef gerust tips etc.!
