'OMG JONAH!? HEB JE EEN VRIENDIN?!' ik vrons en realiseer me dan dat ik tate's hand nog vast heb..
'Eeeeuuhm, nee, dit is mn nichtje' ik lach slapjes naar Tate, die het scheinbaar niet zo leuk vind. 'O, sorry. Mogen we wel met je op de foto?' Ik knik en ga samen met de 2 fans op de foto.
We lopen samen naar onze tafel waar al een ober op ons staat te wachten. "goedenavond meneer en mevrouw marais. Onze koks hebben voor jullie een speciaal diner klaar gemaakt. Kan ik alfast bubbels voor jullie inschenken?" Ik kijk tate aan en lach. "Ja lekker. Dankje" de ober schenkt de champagne in en verlaat ons tafeltje dan.
"Dus, ik ben mevrouw marais?" Ik voel dat ik langzaam rood word. "Ik vind het niet erg hoor. I like it" zegt ze er achter aan waardoor ik lach. Ik pak haar hand vast en ik kijk in haat ogen. "Ik denk dat ik verliefd ben" mompel ik, waardoor ik mijn hand voor mijn mond sla.
"I like you to" ik lach. "Tate, mag ik ne vanaf nu mine noemen?" Ze knikt. Yes..
Pov. Elize
Gegil komt van de kamer naast me, waar corbyn en christina slapen. Shit, straks is er iets mis. Ik loop mijn kamer uit en duw de kamer deur van chris en bean open. Geen bean, geen chris. "Chris?" Weer word er geschreeuwd. Ik hoor het geluid vanuit de badkamer.
Snel ga ik de badkamer in, waar ik een bebloede christina aan tref. "Gaat hij komen?!" Christina knikt. Snel pak ik mijn telefoon en bel 112. "Ja hallo, met Elize Seavey, mijn beste vriendin moet bevallen. We zijn bij van-der-valk rotterdam, kamer 104!"
Daarna bel ik corbean. "BEAN WAAR BEN JE?!" "Hoezo? We zijn in de stad?" "Jullie moeten nu naar het hotel komen! Chris gaat bevallen!!" "SHIT! we komen er zo snel mogelijk aan!"
Ik ga op mijn hurken zitten en pak chris haar hand vast. "Knijp er maar in. Dat voelt fijn." Dat laat ze zich niet nog eens zeggen, want ze knijpt gelijk vlink. Daarna volgt er een kreet. "Rustig maar, bean is onderweg, net als de ambulance." Christina kijkt me aan. "Dankje" daarna volgen er enkele pufjes.
Na 7 minuten haar ondersteunen komen de ambulance broeders binnen. Die haar zorgvuldig op een brancard leggen. Met hoog tempo word ze in de ambulance gelegd. En daarna aangesloten. Op enkele apparaten. "Ben jij de enige die bij haar is?" Ik schud nee. "Haar vriend is onderweg, hij kan elk mo-" dan word ik onderbroken door bean. "IK BEN ER!"
4 uur later
Al ijsberend lopen we door het ziekenhuis. 4 uur na dat we zijn aangekomen, en Chris is nog steeds niet terug. Met een zuch ga ik op de bank zitten. "Waarom stressen we zo! Het komt echt wel goed hoor!"
Net als ik dat zeg komt de dokter de deur uit lopen. "De bevalling is geslaagd. Jullie mogen in groepjes van 2 naar binnen." Ik pak jacks hand en loop-ren naar binnen. "OMG CHRIS! GEFELICITEERD!" ik geef christina een knuffel, en het cadeautje.
"Hoe heet hij?" Christina lacht. "jonas Besson" mijn mond valt open. "Jonas? Klinkt ald Jonah.?" Bean en chris knikken "Jonah is de peetvader, en jonas is mooi!" Een klein lachje verlaat mijn mond.
Als we de kamer verlaten sturen we Jonas Uuuh, ik bedoel jonah en Tate naar binnen. Dit word een lange, lange dag..
STOP. okey sorry guys! Ik ben echt heeeeeel druk met school en heb dus geen tijd om te schrijven! Sorry voor dit korte hoofdstuk, ik hoop binnenkort weer meer te schrijven!
JE LEEST
•Adopted by Daniel Seavey•
Fanfiction*Als 16 jarig meisje is het maar zwaar in een Americaans weeshuis, al helemaal als je nederlands bent. tot je verbasing word je geadopteerd door een 19 jarige jongen. Zijn twee beste vrienden vallen bijden in de smaak, wie zal je kiezen?* "Je bent d...
