Pardon! Mafya Mısınız?

8- PMM

"Yankı'nın Kızı."

&

"Sikeyim." Şiir fısıldayarak bana döndü. "Bu yaprak kafalı bizi niye kaçırdı lan?" Bakışları karşıda bize dik dik bakan adama çevirdi. "Sevgili abi beyciğim, bizi niye kaçırdınız acaba?" Şirince sırıttı. "Hayır hadi İpek'i anlarım onu kaçırırsınız ama ben yani." Gözlerimi büyüterek ona baktım. Adam donuk ifadeyle bize bakmayı sürdürdü. "Sen." Bakışları bende durdu. "Yankı'nın kızı."

Kaşlarımı çattım. "Anlamadım? Ne diyorsunuz siz?" Şiir yanımda kahkaha attı. "Çok heyecanlı lan! Tam bir Wattpad hikayesi gibi anasını satayım." Adamla ona ters bir bakış atarak bir birimize bakmaya başladık. Sırıtarak dudaklarını araladı. "Yankı piçi benden bir şey çaldı. Onu al-" Sözünü Şiir kesti. "Nesquik mi?"

Adam onu takmadan konuşmaya devam etti. "Ya paramı verir yada sizi öldürürüm." Şiir umursamazca omuz silkti. "Bana uyar." Kulağına eğilerek sessizce mırıldandım. "Ne yapıyorsun gerizekallı?" Onun konuşmasına izin vermeden adama döndüm. "Yankı'yla alakamız yok bizim." Dememle adamın bakışları bana döndü. Sözüme devam ettim. "Onu tam olarak tanımıyorum bile."

"Sana neden inanayım?".

"Neden inanmayasınız?" Dudaklarımı ıslattım. "Bakın biz sıradan lise öğrencisiyiz. Bizim ne işimiz olur onlarla Allah aşkına ya!"

Tam ağzını açmıştı ki, kapı çalındı. İçeriye takım elbiseli bir adam girerek. "Abi, Yankı Güllübaşoğlu ve kardeşi geldi." Karşımızdaki adam arkasına yaslanarak. "Al içeriye koçum."

İçeriye ilk Kaya girdi, arkasından koyu lacivert takım elbisesiyle Yankı göründü. Kaya ellerini kot pantoluna katmış bir şekilde ilk gözlerini Şiir'e dikti. Gözleriyle onu süzerek zarar gelmiş mi diye kontrol ediyor gibiydi. Bakışlarını ondan çekerek, bizi kaçıran adama çevirdi. "Umarım feriştahını siktiğim, mantıklı bir sebep için beni çağırmışsındır." Kaya sert tavırıyla ona bakarken, Yankı bakışlarını bana dikmiş sırıtıyordu. "Sende mi buradaydın?"

Yankı'nın sorduğu soruyla cinnet geçirecek duruma gelmiştim. Adamın konuşmasıyla ona döndüm. "Kız arkadaşın elinde ve benden mantıklı bir sebep mi istiyorsun?" Kaya alayla güldü. "O kız benim sevgilim değil."

Yankı bana bakarak gülümsedi. "O benim sevgilim." Kaşlarımı çatarak ona bakarken, ona öyle söylediğim cümle aklıma geldi. Sinirle gözlerimi kapattım.

Şiir sinirle söylendi. "Yeter artık amına koyayım ya! Hadi birbirinizin saçını mı çekiyorsunuz ne yapıyorsanız yapın! Bizi salın lan." Bakışlar ona dönerken kahküllerinin arasında bakan çakmak çakmak gözlerini Kaya'ya dikti. "Geldiysen, gel burayada bir çöz beni yarak kafalı."

Kaya'nın ilk dudakları şaşkın bir şekilde aralandı, sonra memnun olmuş bir şekilde sırıttı. Bir iki saniye sonra ne yaptığının farkına vararak kaşlarını çatarak donuk bir şekilde cevap verdi. "Emir verme lan bana. Doğru konuş benimle."

"Beni çözer misin sevgili yarak kafalıcığım?" Şiir'e göre gayet kibar olan cümlesiyle Kaya göz devirerek yanına ilerledi. Tam ona ilerlerken adam Kaya'yı tuttu. "İlk önce para."

Yankı elindeki çeki adama uzattı. "Bir daha masum iki kızı kaçıracağına, adam gibi karşımıza gel." Söylediği cümleyle gözlerimi büyüterek ona baktım. Sert sesiyle konuşmuş ve korkutucu olmuştu. Yankı'nın her zaman yüzündeki sırıtma oluşarak Kaya'ya döndü. "Nasıldı ama? Çalıştırdığın gibi söyleye bildim mi?"