Pardon! Mafya Mısınız?

1- PMM

İpek karakteri değişmiştir, anlam bakımından hatalar olabilir.

*

"Mafya Mısınız?"

&

"İpek cidden ama cidden diyorum manyak mısın kardeşim?" Mızmızlanan arkadaşımı umursamadan ağzımda küçük fener duvara tırmanmaya çalışıyordum. Ayağım kayar gibi olunca, duvarın çıkıntısına daha çok tutunmuştum. Derin bir nefes aldım.

Şiir oflarken kendimi duvara doğru çekip, tepesine tırmandım. Elimi Şiir'e doğru uzatınca kararsız bir şekilde elime baktı. Sabırsız bir şekilde "Hadi." Dememle elimi tutmuştu. Onu bütün gücümle yukarı çekince ikimizde sendeleyerek yere düştük. Ben kafamı tutarken o poposunu tutuyordu.

Kafamı kaldırarak görkemli eve bakarken ağzım şaşkınlıkla açılmıştı. Şiir de eve hayranlıkla bakmaya başladı. Bir süre salak salak eve baktık.

Şiir kafasını bana doğru çevirerek "Eee plan ne? Ne yapıyoruz?" Gözlerimi kısarak "Plan yoktu. Sadece evi görmek istemiştim." Kafama vurmasıyla, elim acıyla başıma gitti. Bu kızın elinin ayarı yoktu. Ve güzel beynimden iki tane nöron eksiltmişti.

Biz boş boş yerde otururken, seslerle Şiir ile birbirimize baktık. Elimle susmasını işaret ederek konuşmaları dinlemeye başladım.

"Halletiniz değil mi?"

"Hallettik abi."

Aha! Tamda tahmin ettiğim gibi. Bu oydu ve mafyaydı! Yeni taşındığımız zaman ormanda kaybolmuş şans eseri bu evi görmüştüm. O gündür bu evde terslik olduğunu biliyordum.

Birisinin hapşurmasıyla mafyaların bakışları bu tarafa döndü. O benmişim sorun yok.

...

"Abi vallahi bir arkadaşa bakıp çıkacaktık." Ben konuşmaya devam ederken, Şiir susmuş etrafı inceliyordu. İki tane iri adam bize yönellerek kollumuzdan tutarak bizi sürüklemeye başlamasıyla dudaklarımı dişledim. Bunda fena boka basmıştım.

"Abi bende var bir koca. Bakıyor ben beş çocuğa." Şiir Rus taklidi yaparken ona tip tip baktım. Adam durunca bende durmak zorunda kaldım. Siyah kapıyı tıklattı. İçerden "Gir." Sesini duymasıyla kapıyı açarak bizi içeriye ittirdiler. Ben sendelerken, Şiir yere düşmüştü.

"Oha! Taşa bak." Şiir'in hayvan gibi bağırmasıyla baktığı yöne kafamı çevirdim. Ağzımdan bir ıslık koyvermiş. Çocuğa göz kırpmıştım. Benden yaşça büyük olduğu belli olan çocuk bu tepkimizle gözleri büyümüştü. "Siz." Tam sözüne devam edecekken sözünü kestim. "Pardon!" Bakışları bana döndü. Heyecanla konuştum. "Mafya mısınız?"

Çocuk bana doğru bir adım atmasıyla Şiir beni çocuğa doğru ittirdi. Ona baktığımda sırıtarak. "Mafya tarafından öldürüleceksin, çok havalı kanka."

Çocuk bize deli görmüş gibi bakarken bende sırıttım. Deli değildik, sadece anormal insanlar tarafından deli zannediliyorduk. Biz normaldik aslında.

Çocuğu incelerken o da beni inceliyordu, cılız bedenim vardı. Çocuğun abartılacak vucudu yoktu. Tamam yakışıklıydı ama burada önemli olan mafya olmasıydı. "Ertan. Emaneti getir!" Çocukla evlenmeden ölecek miydim?

Elinde gri tepsi üzerinde yuvarlak kapakla kapatılmışla nesneyle içeriye giren kalıplı adama baktım. Çocuk yavaşça kapağını açerken ben gözlerimi kapattmıştım taa ki Şiir'in sesini duyana kadar. "Oha! Nesquik." Gözlerimi yavaşça açtığımda mafya nesquik kutusuna pipeti takmış içiyordu. İlk algılayamadım.