Pardon! Mafya Mısınız?

12- PMM

"Yarışma hayali."

&

"Şiir gibi kızsın, biliyor musun?" Biricik arkadaşıma sulanan isminin Oğuzhan olduğunu öğrendiğim çocuğa baktım. Şiir yan gözle çocuğa bakarak sırıttı. "Eyvallah birader de benim sevgilim var ya." Çocuk bozularak önüne döndüğünde ben de alttan alttan güldüm. Yankı biran olsun yanımdan ayrılmazken başımı ona çevirdim. Bana bakıyordu. Göz göze geldiğimizde kocaman sırıttım. Yamuk bir şekilde güldüğünde, iç geçirdim. Çocuk çok yakışıklıydı be!

Telefonumun çalmasıyla bütün gözler bana döndü. Zor bela kot pantolonumun cebinden çıkardığımda abim yazısını görmem ile yutkundum. Beni gebertecekti. Kendimi toparlayarak telefonumu açtım. Anında gelen sinirli sesle gözlerimi kıstım. "Nerdesin sen İpek?" Dudağımı ısırarak sesimi sevimli çıkarmaya çalıştım. "Şiirle birlikte oturuyoruz." Bir iki saniye cevap vermedi. Huysuzca "Ben de ondan korkuyordum." Kıkırdadım.

Şiir ağzını oynatarak 'Kim o?' Demesiyle bende "Abim." Diye karşılık verdim. Şiir kocaman sırıtarak bağırdı. "Aa öyle mi? Selam söyle Onur abime." Abim duyduğu sesle ofladı. "Almıyorum ben onun selamını falan! Kapat telefonu." Yüzüme kapanan telefonla ekrana bir süre baktım. Şiir gülerek omuz silkti. "En az seni iki saat rahatsız etmez artık." Gülerek başımı salladım.

Alev bana meydan okurcasına baktığında sırtımı dikleştirdim. "Böyle boş boş oturacak mıyız? Bence oyun oynamalayız!" Heycanla bize bakarken araya Şiir girdi. "Bebek misin, kızım sen?" Umursamazca saçlarıyla oynarken söze devam etti. "Ne oyunu anasını satayım."

Kaya başıyla onayladı. "Dövmeli ilk defa bir şeyde haklı. Oyun falan oynamam ben!" Oğuzhan yan gözle Şiir'e bakarak söze atladı. "Bence eğlenceli olabilir." Kaya'nın dik dik Oğuzhan'a baktığını fark etmemle dudaklarımı gülmemek için bastırdım. Bir çok kişi Şiir ve Kaya'nın kabul etmesi için ısrar ederken bakışlar bana dönmüştü. Omuz siktim. "Eğlenceli olabilir aslında." Yankı bana hülyalı hülyalı bakarak onayladığında yüzümü buruşturdum. Ya sen mafyasın kendine gel lütfen!

Şiir somurtarak "Tamam." Demesiyle bir diğerinin ismi Deniz olan kız heyecanla elini çırptı. "Bakın şimdi." Dedi aynı heyecanla "Yaptım, yapmadım oynuyoruz. Bilmeyen var mı?" Ben tam bilmiyorum diyecektim ki söze Şiir karıştı. "Ben en son ilk okulda oynamıştım canım bunu ya."

Alev gülerek Şiir ile bize baktı. "Tatlım siz hala ilk okullu değil miydiniz?" Dudaklarını büzdüğünde Şiir de onu taklit etmişti. "Hayır tatlım. Ama sanırım sen öylesin."

Yavuz ortaya atıldı. "Sakin olun kızlar gerginlik yok. Hadi başlayalım." Deniz her birimize kağıt dağıtırken bir taraftardan da konuşuyordu. "Bakın şimdi millet, verdiğim kağıtların bir yüzüne yaptım diğer yüzüne yapmadım yazıyorsunuz. Sırayla herkes bir şeyler diyor. Mesela 'Ben hiç su içmedim.' Dediğimde eğer su içmediyseniz, yapmadım yüzünü eğer içtiyseniz yaptım yüzünü gösteriyorsunuz. Anlaşılmayan bir şey?" Şiir elini kaldırdı. Deniz gülümseyerek "Evet, Şiir?"

"Biz geri zekalı mıyız? Neden böyle bir şey yapıyoruz?"

Deniz anlayışla gülümsedi. "Eğleniriz fena mı?" Şiir göz devirdi. "Fena." Bir çok kişi gülerken Kaya sıkıntıyla konuştu. "Şu saçma şeyi yapalım artık da bitsin."

Alev "Başlıyorum o zaman. Ben hiç daha önce sevgilimi boynuzlamadım." Kendisi sanki daha önce iyi bir şey yapmış gibi gururla 'Yaptım'ı kaldırdığında yüzümü buruşturdum. Alev ve Şiir hariç diğerleri 'Yapmadım'ı kaldırmıştı. Kaya, Şiir'in cevabını gördüğünde güldü. "Senden beklenecek hareket cici kız." Şiir sırtını dikleştirdi. "Senden beklenmicek hareket." Onlar kendi arasında atışırken Yankı'nın cevabına bakarak iç geçirdim. O da bana döndü. "İpek Çelik, ne kadar da güzel yazın var." Gülümsemeye çalıştım. İçimden çığlık atmak gelirken ondan gözlerimi kaçırdım.