yanlış roman

ကမောက်ကမ

   "Yardım edin!"

   "Kimse yok mu?"

   "Dayan, Mina. Mina dayan."

   "Özür dilerim Mina. Mina görmedim seni."

   "Çarptığınız kişiyi tanıyor musunuz?"

   "Kardeşim... Kardeşim. Kardeşime çarptım. Görmedim. Ben..."

   "Hastayı sarsmadan taşıyın. Kırmızı ışıkta geçmişsiniz."

   "Ben... Annem... Aradılar, annem kalp krizi geçirmiş. O yüzden... O yüzden beklemedim. Mina'yı..."

   "Tamam, geçin kenara siz. Polis gelecek."

   "Olmaz. Olmaz! Hastaneye gitmem lazım benim! Annemi görmem lazım. Mina'yı da... İkisini de görmem lazım."

   "Amirim, çarptığı kişi kardeşi. Ambulans geldiğinde ölüymüş. Annesi kalp krizi geçirince hastaneye çabuk gitmek için kırmızı ışıkta geçmiş."

   "Tamam, bırakın hastaneye gitsin. Serdar sen bir kişiyi daha yanına al, götür şu adamı hastaneye."

   "Ama amirim ada-"

   "Ne önemi var Ali? Adam annesini kaybetme korkusuyla hareket ederken kardeşinin ölümüne sebep oldu. Bırak annesinin yanına gitsin."

   "Peki amirim."

   "Bakar mısınız, bu araçla hastaneye gideceksiniz. Arkaya geçin."

   "Mina yaşıyor mu? İyi mi?"

   "Söyleyinsene Mina iyi mi?"

   "Hastanede size bilgi vereceklerdir."

   "Doktor, doktor kardeşim nasıl?"

   "Az önce gelen trafik kazasından bahsediyor hocam."

   "Ha, o. Başınız sağ olsun Beyefendi."

   "Başım mı sağ olsun? Benim mi?"

   "Annem öldü! Kardeşim benim yüzümden öldü. Başım mı sağ olsun?!"

-

*ကြမ္မာ