Ένα αγόρι που κατοικοί στην Ιαπωνία ήρθε από την Κορέα για να πάει σχολείο και να δημιουργήσει φίλους. Όμως, περνάει δύσκολα τα χρόνια του. Τα παιδικά του χρόνια ήταν άγρια αλλά έμαθε στην πορεία να τα αντιμετωπίζει.
▪Dont you dare copy this story p...
Χτύπισε κουδούνι για διάλειμμα λοιπόν και όλοι σηκώθηκαν από την θέση τους για να πάνε έξω. Πήρα τα πράγματα μου και κατέβηκα και εγώ. Πήγα στην είσοδο του σχολείου, εκεί που ήταν όλα τα ντουλαπάκια. Βρήκα το δικό μου και τα έβαλα όλα μέσα. Βγήκα έξω στο προαύλιο και είχε πολύ κόσμο. Όλα τα παιδιά είχαν καθήσει χωριστά σε γκρουπ και μίλαγαν για διάφορα πράγματα. Εγώ απλός ήμουν μόνος μου μέχρι που...
"SEUNGHO-SENPAI"
Κοίταξα γύρω μου μέχρι που είδα έναν Hayato να πλησιάζει το μέρος μου.
Εγώ: Άκου, αν δεν το φώναζες σε όλο τον κόσμο θα μου άρεσε πιο πολύ.
Του χαμογέλασα ξινά.
ΗΥ(Hayato): Οχχχ... Σόρρυ~
Εγώ: Τελείωνε.
ΗΥ: ;-;
Τον κοίταξα απογοητευμένα. Εντωμεταξυ έπρεπε το κεφάλι μου να κοιτάει κάθε φορά λίγο κάτω επειδή ήταν κοντός. Δεν ξέρω πόσο ύψος είχε κανονικά και ούτε που με νοιάζει πολύ.
Ξαφνικά ένιωσα ένα βλέμμα καρφωμένο επάνω μου. Ένιωθε περίεργα. Ποιος να ήταν? Κοίταγα γύρω μου. Τίποτα. Ξανακοίταξα και πρόσεξα μια κοπέλα με μπλε μάτια και καστανό μαλλί να με κοιτάει.
Ops! Esta imagem não segue nossas diretrizes de conteúdo. Para continuar a publicação, tente removê-la ou carregar outra.
Την κοίταγα και εγώ. Μου τράβηξε το κεφάλι ο Akiyama-kun και τώρα το πρόσωπο μου ήταν εκατοστά μακρυά απ το δικό του. Τον έσπρωξα μακρυά.
