All I Want Is You ~ De Buurtpolitie (VOLTOOID✔️)

Hoofdstuk 23

Koen

"Wie komt er mee de kerstboom versieren?", vraag ik terwijl ik met de eerste dozen kerstversiering de trap af kom. "Ikke!", roepen Tineke en de kindjes tegelijk. Binnen twee weken is het kerstmis, dat betekent dat het tijd wordt om de kerstboom te versieren. "Ik zal de rest gaan halen", zegt Tineke en rent langs me heen de trap op. Ik glimlach. Ze is even enthousiast als de kindjes, misschien wel enthousiaster. Ik zet de dozen neer en open de eerste. Samen met Emma en Lucas hang ik de kerstsokken op. Dan komt Tineke de trap weer af met meer dozen dan ze eigenlijk kan dragen. Ik loop naar haar toe en ben net op tijd om de bovenste op te vangen als die valt. "Zou het kunnen dat je zin hebt in kerstmis?", lach ik. "Zou het kunnen dat dat een domme vraag was?", kaatst ze terug terwijl ze de dozen neerzet. Ik grinnik. Er staan nog dozen boven dus ga ik die nog eventjes halen. Als ik terugkom zit Tineke op de mat met Emma en Lucas naast haar de lichtjes uit de knoop te halen. "Lukt het?", vraag ik. "Ziet het eruit alsof het lukt?", reageert ze gefrustreerd terwijl ze een ruk geeft aan de lampjes. "Kom, geef maar hier", zeg ik en ga bij haar zitten. Emma kruipt op mijn schoot en Tineke geeft me de lampjes. Het duurt eventjes, maar uiteindelijk heb ik ze uit de knoop gehaald. Maar de lampjes ín de kerstboom krijgen, is nog een ander paar mouwen. "Is het goed zo?", vraag ik aan de kindjes die van op een afstandje toekijken. "Ik mag hopen van wel", zucht Tineke die tussen de muur en de kerstboom steekt. Ik lach. "Lach mij niet uit, Baetens", zegt ze, maar ik hoor haar ook lachen. Ik trek haar achter de kerstboom vandaan. Nu is het tijd om de ballen erin te hangen. Lucas hangt trots de eerste erin en daarop volgt ze rest. Uiteindelijk blijft alleen nog maar de piek over. "Emma, ga jij hem erop zetten?", vraag ik. "Nee, mama", zegt ze. "Mama? Mama kan daar niet aan, schat", reageert Tineke. "Dat is snel opgelost", zeg ik en pak haar op. Een klein gilletje ontsnapt uit haar mond en lachend zet ze de piek op de top van de kerstboom. Emma en Lucas zetten samen de kerststal onder de boom. Het is een stalletje van Fisher Price dat muziek maakt als je er vanboven op drukt. Lucas is er gek op en Tineke en ik zijn het muziekje helemaal beu gehoord. Terwijl de kindjes onder de kerstboom even blijven spelen met de figuurtjes, trek ik Tineke in mijn armen. De undercoveractie lijkt nu al zo lang geleden. Ik probeer er ook niet meer aan te denken, ik praat er al genoeg over bij de psycholoog. Ik probeer zo veel mogelijk te genieten van de tijd met mijn gezin, en dat lukt me aardig. Tineke en ik zijn nog steeds niet aan het werk. De commissaris begreep wel dat het daar nog niet het goede moment voor was, maar ik begin er stilaan aan te denken terug te keren naar het bureau. Ik ben politieagent in hart en nieren. Tuurlijk is het super om de hele dag van mijn kinderen te kunnen genieten, maar ik mis het werk wel. Langs de andere kant ben ik volop bezig met plannen. Omdat het over twee weken kerstmis is, zijn Tineke en ik ook over twee weken exact vier jaar samen en ons tripje naar Disneyland is ook geboekt. We gaan met de familie van Tineke en omdat Floor een beetje jaloers werd, beloofde Tom haar om ook eens te kijken om mee te gaan. Emma en Lucas werden helemaal enthousiast toen we vertelden dat ze Mickey Mouse, Donald Duck enzovoort konden zien. De rest van het huis wordt ook versiert en ook buiten hangen we lichtjes in de struiken. Als we klaar zijn is het etenstijd. Tineke trekt zich terug in de keuken en ik maak van de gelegenheid gebruik om nog eens rond te zoeken wat we kunnen doen met onze 4 jaar samen. We zijn er allebei over uit dat die dag het bijzonderste is voor ons, want als die eerste kus er nooit geweest was, waren we ook nooit getrouwd geweest. Daarom hebben we voor onze trouwdag niet echt iets speciaal gedaan en wil ik voor onze 4 jaar samen wel iets speciaal regelen. Die dag is het natuurlijk ook kerstavond, dus moet ik daar rekening mee houden. Ik zoek met Lucas op mijn schoot op mijn laptop wat dingetjes op maar mijn inspiratie is zeer beperkt. Een spa-dagje is zo cliché, een etentje gaat niet wat die avond worden we verwacht bij mijn schoonmoeder en ik ben er zeker van dat ze een of andere idiote workshop niet leuk zal vinden, ik namelijk ook niet. Misschien twee daagjes Parijs? Maar meteen bedenk ik me dat we met nieuwjaar naar Disneyland gaan, ín Parijs. Misschien moet ik het haar maar gewoon vragen wat ze wil doen? Dan is wel heel de verrassing eraf, maar weet ik ten minste wat ik moet regelen. Ofwel moet ik eens raad vragen aan mijn zus? Zij is een van Tinekes beste vriendinnen, dus wie weet kan zij me helpen. "Wat ben je aan het doen?" Ik kan nog net op tijd het tabblad van Disneyland open klikken voor Tineke kan zien waar ik mee bezig ben. "Disneyland!", zegt Lucas enthousiast. Goed zo, jongen. "Is kijken wat ons binnenkort te wachten staat", val ik mijn zoon bij.

Tineke

Koen was dus niet aan het kijken wat ons binnenkort te wachten stond in Disneyland. Ik heb zo'n donkerbruin vermoeden dat hij iets aan het plannen is voor onze vier jaar, maar ik speel maar gewoon mee. Ik ben wel benieuwd naar wat hij gaat regelen. "Het eten is klaar", zeg ik tegen mijn twee jongens. Koen klapt meteen de laptop dicht en pakt Lucas op om aan tafel te komen zitten. Na het eten spelen we nog wat met de kindjes tot ze naar bed moeten. Beneden kruipen Koen en ik samen in de zetel. "Ik zou eigenlijk terug willen beginnen werken", zegt Koen opeens. Verrast kijk ik hem aan. "Ben je zeker?", vraag ik. Hij knikt. "Liefje, je weet wat de psycholoog gezegd heeft", zeg ik. "Ja, en ik denk dat ik er klaar voor ben. Ik wil terug onder de collega's komen", reageert hij. "Ik denk eigenlijk niet dat het een goed idee is. Zou je niet beter wachten tot na Kerstmis?", vraag ik. "Ik ben er klaar voor, echt waar", probeert hij me te overtuigen. Ik zucht. "Ik wil echt terug gaan werken. Als jij dat ziet zitten natuurlijk", zegt hij na een korte stilte. "Ik ben niet degene die dat allemaal meegemaakt heeft. Als jij terug wil gaan en er klaar voor bent volg ik", zeg ik. "Ik zal morgen eens met de chef bellen", beloof ik. Hij glimlacht en knikt dankbaar. Ik glimlach ook maar maak me zorgen om hem. Zal hij het wel aankunnen om zo snel al terug aan het werk te gaan? De psycholoog heeft zelf bevestigd dat Koen een trauma opgelopen heeft en dat hij dit eerst moet verwerken voor hij weer een wapen in zijn hand kan hebben. Maar als hij er zo van overtuigd is, steun ik hem in zijn beslissing. Tijdens de film die we kijken sms ik met Floor. Ik vertel haar over dat Koen weer wilt komen werken. Zij denkt er hetzelfde over als ik, maar Koen kennende zou hij voet bij stuk houden als ik nog tegen hem in zou gaan. Ik vertrouw erop dat hij weet wat hij doet. "Liefje", zeg ik en ga rechtzitten. Een beetje bezorgd kijkt hij me aan. "Je weet dat ik je super graag zie he?", vraag ik met een glimlach. Hij glimlacht opgelucht. "Ja, en ik zie jou minstens even graag", reageert hij. Ik kruip dichter naar hem toe en druk mijn lippen op die van hem.