All I Want Is You ~ De Buurtpolitie (VOLTOOID✔️)

Hoofdstuk 26

Koen

Ik moet toegeven dat ik blij was met het part-time-plan van de chef. Ik was nog niet klaar om weer fulltime te werken, zoals Tineke gezegd had. Wij handelen nu de niet zo ernstige zaken af, en ondanks de weinige dosis actie, ga ik toch weer heel graag werken. Maar ik maak me zorgen om Emma. De laatste week praatte ze steeds minder en minder en kroop ze altijd weg met haar knuffel in de zetel. Ze wil constant gepakt worden en kan plots dingen niet meer zelf. Ik begin me af te vragen of er op school soms iets aan de hand is, want ze gaat ook niet graag meer naar school, maar als Tineke of ik ernaar vragen speelt ze gewoon verder met wat ze bezig is of schudt ze gewoon haar hoofd. Ik denk dat ik maar is met haar juf moet gaan praten, want ik kan er niet tegen dat er iets is wat mijn dochter dwars zit en ik niet weet wat.

Vandaag is het zaterdag, dus moeten Tineke en ik niet gaan werken. We zouden vandaag eens bekijken wat voor cadeautjes we gaan kopen voor kerstmis, maar als ik 's ochtends in de keuken kom, tref ik Emma daar aan. Ze heeft een tut in haar mond. Ze heeft haar tutje dit jaar aan Sinterklaas gegeven, maar ze heeft haar reserve waarschijnlijk in de kast gevonden. "Van waar komt die tut?", vraag ik. "Van de kast", antwoordt ze. "En waarom ben je ze gaan zoeken? Je bent toch geen baby'tje meer?", vraag ik en pak haar op. Ze knikt. "Ja? Ben jij een baby?" Weer knikt ze. "Nee, Emma is geen baby. Jij bent toch een grote flinke meid", zeg ik. Dit keer schudt ze haar hoofd. "Nee? Wie zegt dat?", vraag ik, benieuwd wat het antwoord is. "Fran", reageert ze. "En wie is Fran?", wil ik weten. "Een kindje op school", zegt ze. "En zegt die dat jij een baby bent?" Ze knikt weer. "Waarom zegt ze dat?", vraag ik. "Omdat ik nog een knuffel heb", antwoordt ze. Ik zucht en loop met haar naar de zetel. "Weet je dat toen papa klein was hij nog een knuffel had toen hij zo veel jaar was?", vraag ik en steek 10 vingers omhoog. Ik ben er ook niet trots op, maar het is wel waar en misschien goed om Emma ervan te overtuigen dat een knuffel hebben niet iets is om je voor te schamen. Ze schudt haar hoofd. "Dus een knuffel hebben is niet erg he, en daarom ben je zeker geen klein kindje. Jij bent toch al super flink, jij kan al zelf jouw vleesje snijden, zelf boterhammetjes smeren, zelf jouw schoenen en kleertjes aandoen en al heel mooi tekenen", vertel ik. Ze knikt. "Dus Emma is geen baby he?", vraag ik. Ze schudt haar hoofd. "En papa zal is met de juf gaan praten zodat Fran niet meer gaat zeggen dat jij een baby bent", beloof ik. "En ik denk he, dat Fran zelf ook een knuffel heeft en dat ze gewoon jaloers is omdat die van jou zo mooi is", vervolg ik. Ze lacht. "Ga je nu jouw tutje wegleggen? Want grote, flinke kindjes hebben geen tutje nodig he", zeg ik. Ze knikt en loopt weer naar de keuken, terwijl Tineke met Lucas van de trap komt. "Had ze nu een tut in haar mond?", vraagt ze. Ik knik. "Blijkbaar is er een kindje op school dat zegt dat ze een baby is omdat ze nog een knuffel heeft", vertel ik. Ze trekt grote ogen. "Meen je dat nu?", vraagt ze. Ik knik. Ze komt naar de zetel. "Dan zou ik wel graag is met de juf gaan praten", zegt ze. "Ja, dat gaan we overmorgen doen", beloof ik. "Dat zal de reden zijn dat ze zo raar deed", zegt Tineke. "Ik zou denken dat het juist omgekeerd zou zijn, dat ze dan wilt bewijzen dat ze dat niet is", reageer ik. "Nee, als dat al lang aansleept gaat ze op den duur geloven dat ze echt een klein kindje is", legt ze uit. "We hebben hetzelfde meegemaakt met Eden... Dat kinderen op die leeftijd elkaar al kunnen pesten...", zucht ze. "Wees maar gerust dat het zal stoppen", verzeker ik haar.

Tineke

We zijn de hele dag binnen gebleven. Het is heel koud buiten en we hebben bijna de hele dag nodig gehad om uit te zoeken voor wie we wat gaan kopen. De volgende dag zijn Koen en ik ook thuis, dus brengen we de kindjes naar hun oma en gaan onder ons tweetjes op zoek naar de cadeautjes. Shoppen met Koen is net zoals shoppen met mijn broer: hij vindt het niet leuk, het duurt te lang en het is te koud buiten en te warm in de winkels. "Oh my God, warme wafels!", roep ik als ik een kraampje zie. Ik trek Koen mee. Blijkbaar hebben ze er ook smoutebollen, dus nemen we dat. "Ahh, da's warm." Koen haalt de smoutebol weer uit zijn mond. "Dat zou wel kunnen he", grinnik ik. Ik neem ook een hapje, en inderdaad: het is warm. Na een tweede hap begint Koen te lachen. Ik kijk hem aan. "Wat is er?", vraag ik. "Kom hier", zegt hij en legt zijn hand in mijn nek. Met zijn duim wrijft hij wat suiker weg dat aan mijn mondhoek hing weg. We wandelen verder en als onze smoutebollen op zijn gaan we de volgende winkel binnen. "Als we terug naar huis gaan kunnen we misschien nog smoutebollen gaan halen voor mama en de kindjes", stel ik voor. "Ja, goed idee. Ik ken er eentje dat ook helemaal vol gaat hangen", reageert Koen. Ik knik. "Ik ken er twee, als Eden er ook is", zeg ik.

Zoals we verwacht hadden vinden de kindjes de smoutebollen heel lekker. Blijkbaar kwamen Andy en Femke ook nog dus hebben we er genoeg meegebracht voor ons allemaal. "Ik heb een idee!", zegt Eden opeens. "Ai", reageert Koen meteen. Hij krijgt een boze blik terug. "Kunnen we na het eten niet gaan bowlen ofzo? Dat hebben we nog nooit gedaan met ons allemaal", stelt ze voor. "Ja! Super leuk!", vindt Femke meteen. "Ja, goed idee", zeg ik. Andy en Koen vinden het ook een leuk idee, maar mama stelt voor om op onze kinderen te passen. Emma kan wel mee maar Lucas zou op tijd moeten gaan slapen. We spreken af met haar dat we Lucas tegen negen uur thuis in zijn bedje steken en zij dan komt babysitten tot we terug zijn. "Vraag anders aan Julie en Tim dat ze mee willen komen", stelt Femke voor. "Ja, zij zitten wel met Ellie, maar ik zal is bellen", reageert Koen. "Oh, Ellie! Hoe is het met haar?", vraagt Eden. "Goed. Ze wordt groot en ze doet het goed", antwoordt hij. "Trotse peter, dat is duidelijk", glimlacht Andy. Koen staat recht en neemt zijn gsm. Hij loopt naar de keuken waar hij met Julie belt. "Het is in orde. Tim blijft wel thuis bij Ellie", zegt hij als hij uiteindelijk de keuken uit komt. Eden is ondertussen druk op zoek wanneer we kunnen gaan. "En de baan ligt ook vast. Om negen uur worden we verwacht op de bowling", deelt Eden mee. Femke klapt blij in haar handen. "Wat gaan we doen?", vraagt Emma die op de schoot van haar oma zit. "We gaan bowlen", antwoordt Koen, en legt kort uit wat het precies inhoudt. Ze lijkt het wel te zien zitten. Maar nu is het etenstijd. Omdat iedereen al smoutebollen gegeten heeft, voorzien mama en ik iets lichts om te eten: we maken verschillende tapas klaar. Maar na het eten betrap ik Koen in de keuken, nog de restjes van iets aan het opeten. "Is het lekker?", vraag ik en leg mijn handen op zijn schouders. Hij schrikt en draait zich om. "Ja, heel lekker", reageert hij. "Hou er wel rekening mee, schat", begint hij, "dat ik je ga inmaken straks." "Dat zullen we nog wel zien", zeg ik en kruis mijn armen. "Zie maar dat je duim niet terug blijft vaststeken in de bal", vervolg ik, druk een kus op zijn lippen en wandel de keuken weer uit.

Een uurtje later vertrekken we naar huis om Lucas in bed te stoppen. Mama komt al meteen met ons mee. "Mama, ik wil ook gaan slapen", zegt Emma als ik weer beneden ben. "Wil je ook gaan slapen? Ga je niet mee met ons naar de bowling?", vraag ik. Ze schudt haar hoofdje. Ze ziet er inderdaad moe uit, dus gaat Koen met haar naar boven. "Alles terug oké hier?", vraagt mama aan mij. "Ja, al die miserie lijkt zo lang geleden", antwoord ik. "Zo veel te beter", zegt ze. Ik knik. Even later komt Koen terug dus vertrekken we. "Zijn wij al is samen gaan bowlen?", vraagt Koen onderweg. "We zijn is met het korps geweest, volgens mij. En volgens mij ben ik toen tweede geworden", antwoord ik trots, want ik weet ook nog wie er vijfde was. "Ja, het is goed, ik was vijfde toen. Ik weet het nog maar bedankt voor de herinnering", lacht hij. Ik lach voldaan. "Ik ga winnen", zeg ik. "Dat zullen we nog wel zien, mevrouw Baetens", reageert Koen. Ik glimlach. Na een jaar klinkt het nog steeds zo goed.